به گزارش خبرگزاری فارس از کوهبنان، دهم رمضان سالروز رحلت حضرت خدیجه کبری (س) فرا رسید، تو را خوب می‌شناسیم، تو الگوی تابناکی از همراهی و همدلی با پیامبر اعظم (ص) و مادر مهربان بانوی خوبی‌ها هستی.
تو نخستین زنی هستی که به پروردگار محمد (ص) ایمان آورد و تا آخرین ساعات عمرش در کنار او بود، تو خدیجه کبری (س) و از زنان پاک بهشتی هستی.
زمین به خود می‌بالد که بانویی چون تو بر آن قدم نهاده و با عشق و محبت خود و با تمام دارایی و ثروتش رسول بزرگوار اسلام را یاری کرده است.
شاید اگر مهر و مرهمهای بیبدیل تو نبود، دین خدا این چنین عالم گستر نمی‌شد، چه مصیبت جانکاهی است، داغ وفات تو، آری این‌بار نیز عاشقی وفادار به آسمان‌ها پر کشید و شهر مکه و مردمانش را در غمی بزرگ فرو برد.
دهم رمضان سالروز عروج توست، روزی که برای رسول خدا پر از رنج و سختی است، روزی که بی‌شک در آن فاطمه (س) در نبود تو اشک ماتم ریخت.
بعد از تو عشق تنها شد، زمین تاریک شد و قلب‌ها شکست، لبخندها بر لبان دوستارانت خشکید و زمستانی سرد و طولانی همه جا را فرا گرفت.
بعد از تو روزها دیرتر و تلخ‌تر از همیشه می‌گذرد، بعد از تو چشمان رسول خدا (ص) همیشه بارانی است، بعد از تو آسمان دل فاطمه (س) همیشه ابریست.
بعد از تو، دوباره گرد یتیمی بر چهره محمد (ص) نشست و غربت و تنهایی، او را در آغوش کشید. بعد از تو ... .
---------------------------------------
یادداشت از فرزانه‌السادات کوهبنانی
---------------------------------------
انتهای پیام/80012/ی20/د1000
