به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، بر اساس یک پژوهش میدانی که توسط سه پژوهشگر ارشد بهزیستی خراسان‌رضوی انجام شده، کیفیت زندگی معلولان ضایعه نخاعی در مراکز آسایشگاهی شبانه‌روزی، بالاتر از آنهایی است که در منزل تحت مراقبت هستند.
به گفته زهرا مهرآبادی، یک عضو تیم تحقیق، در این پژوهش، 60 معلول ضایعه نخاعی به صورت نمونه‌گیری تصادفی از بین معلولان مشهد انتخاب و به روش پرسشنامه‌ای حضوری مورد پرسش قرار گرفته‌اند.
مهرآبادی افزود: این پرسشنامه شامل یکصد سؤال بوده و پنج حیطه‌ی جسمی، روانی، استقلال، اجتماعی و محیطی مطالعه‌شوندگان را مورد ارزیابی قرار داده است.
وی یادآور شد: نتایج نشان داد که در هر دو گروه در مقیاس‌های جسمی و استقلال و شرایط محیطی تفاوت معنی‌داری وجود دارد در حالی که در سایر زمینه‌ها چنین تفاوتی مشاهده نشد.
مهرآبادی خاطرنشان کرد: میانگین نمرات بدست آمده در این پنج موضوع، در مراکز شبانه‌روزی بیشتر از منزل بوده که نشان می‌دهد کیفیت زندگی آنها در مراکز، از وضعیت بهتری برخوردار است.
مهرآبادی در ارتباط با دلایل این تفاوت گفت: تفاوت به دست آمده شاید ناشی از نیازهای خاص این گروه از معلولان بوده که در خانه به آن توجه زیادی نشده یا نادیده گرفته شده است.
وی اضافه کرد: افراد ضایعه نخاعی، با مشکلات و پیامدهای جسمی و روحی ناشی از ضایعه روبه‌رو هستند چرا که قبل از حادثه‌ای که به بروز این ضایعه منجر شده، فردی فعال در جامعه بوده و به عنوان عضو کارآمد فعالیت داشته‌اند.
مهرآبادی افزود: برخی مشکلات این معلولان پزشکی است که نیاز به مداخلات طولانی مدت داشته و می‌تواند زندگی معلول و خانواده‌ی وی را تحت تأثیر قرار دهد.
وی در زمینه نتایج این تحقیق گفت: تیم تحقیق توصیه می‌کند برای آن دسته از معلولان ضایعه نخاعی که در منزل نگهداری می‌شوند همزمان با خدمات بهداشتی و توانبخشی، مناسب‌سازی منزل و ارائه وسایل توانپزشکی روزآمد و کارآمد به وی نیز انجام شود تا کیفیت زندگی او افزایش یافته و تمایلش برای بستری شدن در مراکز شبانه‌روزی کاهش یابد.
مهرآبادی اظهار کرد: علاوه بر این، رفتار خوب، خوشرویی نسبت به معلول، محیط پرنشاط، کمک به معلول برای اینکه خودش به تدریج برخی وظایف را بر عهده گیرد، فراهم می‌شود.
وی یادآور شد: همچنین فراهم ساختن امکاناتی که معلول بتواند بدون کمک دیگران، برخی خواسته‌ها و نیازهایش را برآورده سازد و جانشینی نگاه مسئولانه به جای نگاه ترحم‌آمیز به وی، می‌تواند نگرش او را به زندگی در راستای مثبت تغییر داده و امید به زندگی را در وی بالا ببرد.
این عضو تیم تحقیق با بیان اینکه در شرایط امروزی، کیفیت زندگی به عنوان یک فاکتور مهم در بالا بردن امید به زندگی در معلولان ضایعه نخاعی و سایر بیماران تلقی می‌شود گفت: اکنون در کشورهای پیشرفته، برنامه‌های درمانی و توانبخشی از تأکید روی ناتوانی فرد به سمت توسعه مهارت‌ها و بهبود شرایط زندگی فرد تغییر پیدا کرده است.
مهرآبادی گفت: امید به زندگی در میان معلولان ضایعه نخاعی با بهبود خدمات بهداشتی درمانی افزایش یافته و در بعضی پژوهش‌ها گفته می‌شود که طول زندگی این معلولان، تا 40 سال بعد از ایجاد معلولیت یعنی تقریبا بیش از نصف زندگی یک فرد غیر معلول امتداد دارد.
وی افزود: به هر حال این نکته عمیقا مورد توجه قرار گرفته که کیفیت زندگی اشخاص و اینکه احساس خوبی نسبت به محیط و زندگی داشته باشند، تأثیر زیادی در سلامت روانی آنان و افزایش امید به زندگی دارد.
وی در ارتباط با ضرورت پژوهش خاطرنشان کرد: تاکنون مطالعات کمی در مورد تأثیر برنامه‌های درمانی و توانبخشی بر کیفیت و فرح‌بخش کردن زندگی معلولان انجام شده و لذا ضرورت این پژوهش در استان به‌خوبی احساس می‌شد.
گفتنی است این تحقیق توسط دو کارشناس ارشد و یک پزشک متخصص انجام شده است.
دکتر حمیدرضا پوریوسف، روان‌پزشک، محسن توحیدی مقدم، کارشناس ارشد برنامه‌ریزی آموزشی و زهرا مهرآبادی، کارشناس ارشد کاردرمانی، اعضای تیم این پژوهش بوده‌اند.
انتهای پیام/70004/ی30/ض1002
