به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، با نزدیک‌شدن ایام عید نوروز تمام افراد به دنبال فراهم کردن ملزومات زندگی خودشان هستند ولی تمام انسان‌ها، حتی آنها که گرفتار هستند، می‌دانند که می‌توان خدا را با احسان احساس کرد.
جشن آسمانی که برای پسران معلول بهشتی آسایشگاه شهید بهشتی مشهد برگزار شد مملو بود از انسان‌هایی از جنس بهشت از تبار خدا و از خانواده آسمان.
هفته نیکوکاری در میان سرودهای کودکانه و دکلمه‌های شاعرانه رنگ آسمانی به خود می‌گیرد، گویی ایستاده‌ای تا با یک نگاه مهربان به بهشت بروی آن هم در زمانه‌ای که بهشت برای آدم‌ها طاق را رها کرده است.
می‌بینید بهار دارد می‌آید و عده‌ای هنوز ایمان دارند که وقتی بهار نزدیک می‌شود انسان‌ها نیز لطیف‌تر فکر می‌کنند و همه چیز رنگ مهربانی دارد همه با هم شریک می‌شوند و در کنار یکدیگر نوروزی دیگر را جشن می‌گیرند.
در این جشن هر جا را که نظر بیاندازی می‌بینی که کودکان نشسته و با هم به تو نگاه می‌کنند، گویی ذهنت را می‌خوانند و می‌دانند برای چه به آنها نزدیک می‌شود کاشکی توانی داشتی.
ضرب‌المثل غریبی است که می‌گوید خداوند امید را از انسان نگیرد این نگاه‌ها با این همه تلاطم باز هم به امید بهار پشت پنجره‌های قلب من و تو می‌نشینند و یاری می‌خواهند و انسان را یاد آن شهر قدیمی سهراب می‌اندازد «ای سبدهاتان پر خواب سیب آوردم سیب سرخ حوا» و گویی این نگاه‌ها می‌گویند تو سیب می‌خواهی.
این جشن‌ها زیاد است و دل‌های بی‌قرار برای این جشن‌ها هم زیاد است انتظار این جشن را می‌کشند که این لب‌ها برایشان سرودی شیرین و یا دکلمه‌ای پرنفوذ تا قلبها را بلرزاند تا چشم‌ها را بگریاند.
آمده‌اند تا مهربانی ببرند تا بگویند ما هم هستیم نگاه‌های کودکانه‌ای که می‌گوید آی آدم بزرگ‌ها ما را به حساب می‌آورید.
اگر به دنیای این آدم‌ها وارد شوید می‌فهمید که زندگی تا چه اندازه می‌تواند متناقض باشد هم خوشبخت باشی و هم در هیاهوی این دنیای غریب که هیچ کس، کس دیگری را نمی‌شناسد گم شده‌اند بی‌هیچ پشتیبان و تنها امیدشان به دست دیگران است.
هیچ کس دلش نمی‌آید از این بافتنی‌ها نخرد و هیچ کس نمی‌تواند از این تابلوها و یا شمع‌ها بگذرد گاهی آنها را به بیش از بهایی که باید برای آنها پرداخت کرد هم پرداخت می‌کنند زیرا تنها لبخند می‌خواهند و تنها می‌خواهند که دل این آسمانی‌ها را شاد کرده باشند.
در دکلمه‌ای می‌بینی که یکی از این پسرها می‌خواند بهشت جای دوری نیست بهشت آن جایی است که تو در نگاه من امید می‌کاری. آن جایی که چشم‌های من از نوازش مهربانی تو لبریز می‌شود، آن جایی که ما پیدا می‌شویم در لحظه نزدیکی تو با خدا ، بهشت جای دوری نیست.
به راستی بهشت چه قدر دور است به اندازه‌ای که یک نگاه مهربان به آسمانی‌ها بیاندازیم از ما دورتر است و یا دورتر از آنجایی که پسرکی معلول می‌خواهد با هواپیمایش به آن برود.
دنیای آنها از ما دور است و یا ما از آنها فاصله زیادی داریم و یا اینکه این دو در دو کره متفاوت از هم قرار دارند که نمی‌توانیم آنها را درک کنیم و یا ما آنقدر دوریم که نمی‌توانیم نگاهی به آنها بیاندازیم.
باید نگاهی کرد تا دلی شاد شود در آستانه بهاری که باید برای همگان رنگ داشته باشد حتی برای کسانی که می‌خواهند رنگ‌های بهار را در یک مداد رنگی برای سال بعد نگاه دارند.
انتهای پیام/70010/خ30/ض1002
