به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان در آستانه میانه بهمن و در ایام زمستان، نسیم بهار در باغ خزان زده ایران وزیدن گرفت و گل پیروزی شکفت.
آری در 12 بهمن، فلات بلادیده ایران که سال‌ها در چنگ کرکس، گرگ و گراز گرفتار بود، منجی خود را در آغوش گرفت و به استقبال روزهای امنیت و سلامت ایستاد و اینک صفحات زرین پایداری ملت را که نشانی از استقامتی وصف نشدنی ست، ورق می‌زنیم، فرار شاه با فرار شاه از کشور در 26 دی 57، انقلاب مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره) برای پیروزی و ریشه‌کنی نظام استبدادی و شاهنشاهی شتاب گرفت.
شمارش معکوس برای سرنگونی رژیم طاغوت با ورود آن رهبر فرزانه به ایران، شمارش معکوس سرنگونی رژیم آغاز شد، بختیار و پشتیبانش، آمریکا از پیش به چنین حقیقتی آگاه بودند، بنابراین درصدد مانع‌تراشی و جلوگیری از ورود امام راحل برآمدند، اما با راهپیمایی‌های گسترده میلیونی و اعتصاب‌های پر دامنه مردم معترض و خشمگین روبه‌رو شدند، از این رو فرودگاه‌ها که به دستور بختیار برای جلوگیری از ورود امام بسته شده بود، باز شد و امام در 12 بهمن به وطن بازگشت.
ورود امام، شمارش معکوس برای نابودی رژیم بود و با پیوستن ارتش به مردم، انقلاب اسلامی در 22 بهمن 57 به پیروزی رسید، حق آمد و باطل نابود شد، هجرت بندگان صداقت پیشه خداوند همواره آغازگر تحولات شگرف و تاریخ‌ساز بوده است.
این سنت الهی برای همیشه در دوره‌های گوناگون جاری است و مهاجران الی‌الله با هجرت و مجاهدت خویش راه هدایت را برای مردم می‌گشایند و هموار می‌سازند.
خداوند جایگاه دین مردمان را بلندترین مقام نزد خدا قرار می‌دهد و می‌فرماید «آنها که ایمان آوردند و هجرت کردند و با اموال و جان‌هایشان در راه خدا جهاد کردند، مقامشان نزد خدا برتر است و آنها پیروز رستگارند».
با هجرت پیامبر اکرم (ص)، تاریخ فروزان اسلام رقم خورد، با هجرت امام حسین (ع)، تاریخ سرخ شیعه نگاشته شد و در عصر ما نیز با هجرت سلاله نورآگین مردی بزرگ از خاندان عصمت و طهارت، حضرت امام خمینی (ره)، آیین ناب نبوی و قیام حیات بخش حسینی احیاء شد.
امام خمینی (ره) با قدم صدق از ایران خارج شد و با قدم صدق به ایران آمد و مصداق «جاء‌الحق و زهق‌الباطل» در عصر ما آشکار شد.
بازگشت امام، امام خمینی (ره) از 13 آبان سال 42 تا 12 بهمن سال 57 یعنی حدود 14 سال در تبعید و به سر برد و در سال 43 ابتدا به ترکیه و پس از مدتی به عراق تبعید شد و اوقات پایانی دوری از وطن را در فرانسه و در دهکده‌ای به نام نوفل لوشاتو گذراند، نوفل لوشاتو در روزهای اوج نهضت به قلب تپنده انقلاب ایران تبدیل شده بود، وقتی امام را به ترکیه تبعید می‌کردند، شاه و آمریکا هیچ‌گاه پیش‌بینی نمی‌کردند که او روزی پیروزمندانه به ایران باز گردد و رژیم شاهنشاهی را از بن برکند.
پس از خروج شاه در 26 دی 57، امام در پیامی کوتاه به خبرگزاری‌های جهان اعلام کرد «خروج شاه از ایران، نخستین مرحله پایان یافتن سلطه جنایت بار 50 ساله رژیم پهلوی است که به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران صورت گرفته است، من این پیروزی را به ملت تبریک می‌گویم» همچنین ایشان اعلام کرد که در نخستین فرصت به ایران باز می‌گردند.
به تعویق افتادن بازگشت در حالی که یاران حضرت امام و مبارزان مذهبی، با وجود تمام نگرانی‌ها در تدارک برگزاری مراسم استقبال باشکوهی از امام بودند، اعلام خبر تصمیم امام برای آمدن، مسئولان و سردمداران رژیم پهلوی را سخت به تکاپو انداخت.
آنان که به شدت از تظاهرات خیابانی مردم بر ضد رژیم پهلوی هراسناک شده بودند، ورود امام را به کشور، پایانی بر تمام امیدهایشان می‌پنداشتند و یقین داشتند که در این صورت، طومار سلطنت پهلوی برچیده می‌شود، بنابراین درصدد مقابله با ورود امام به کشور یا مانع‌تراشی در برابر تصمیم امام برآمدند.
بختیار در مقام نخست وزیری، نقشه‌های گوناگونی در سر می‌پروراند که انفجار هواپیمای امام خمینی (ره) یا منحرف کردن مسیر هواپیمای حامل امام و سپس دستگیری ایشان از آن جمله بود که هیچ یک عملی نشد.
تیر آخر او، بستن فرودگاه‌ها به روی هواپیمای امام بود در حالی که قرار بود، پرواز انقلاب در روز ششم بهمن امام خمینی (ره) را از فرانسه به ایران بیاورد، سازمان هواپیمایی کشور اعلام کرد که به علت بدی هوا و نبود دید کافی، تمام پروازها لغو شده است.
اعتراض مردم به بسته شدن فرودگاه‌ها، با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه‌ها و جلوگیری دولت بختیار از ورود حضرت امام به کشور، مردم با تظاهرات و راهپیمایی‌های خود به اقدام دولت اعتراض کردند. تمام افسران نیروهای سه‌گانه در پایگاه‌های خود در تهران، اصفهان، کرمانشاه، دزفول، همدان و بوشهر اعتصاب کردند و سپس به صفوف تظاهرکنندگان معترض پیوستند.
در تهران هم سیل جمعیت تظاهرکننده به سوی فرودگاه مهرآباد به راه افتادند، روحانیان مبارز سراسر کشور که برای استقبال از امام به تهران آمده بودند با تحصن در مسجد دانشگاه اعلام کردند تا بازگشت امام به کشور به تحصن ادامه می‌یابد.
مردم و دانشجویان نیز به جمع تحصن‌کنندگان می‌پیوستند، فردای آن روز، مردم در راهپیمایی عظیم یک میلیونی به مناسبت رحلت پیامبر اسلام در حمایت از امام شعار دادند.
در بسیاری از نواحی شهر تهران نیز زد و خوردهای شدیدی میان نیروهای انتظامی و تظاهرکنندگان روی داد، تیراندازی در نواحی مختلف لحظه‌ای قطع نمی‌شد.
خبرگزاری پارس اعلام کرد یکی از میدان‌های شهر به میدان جنگ شباهت پیدا کرد و تعداد کشته‌ها در پایتخت را 3 هزار نفر گزارش کرد.
روزنامه اطلاعات نوشت «غرب و جنوب غرب تهران، غرق در شعله‌های آتش بود»، کوتاه آمدن دولت بختیار در پی تحصن‌ها و تظاهرات خونین مردم در اعتراض به بسته شدن فرودگاه‌ها، دولت بختیار عقب‌نشینی کرد و شکست را پذیرفت.
بختیار در نهم بهمن ماه اعلام کرد که فرودگاه مهرآباد امروز باز می‌شود و هیچ ممانعتی برای ورود امام به کشور وجود ندارد.
هیئت دولت در دهم بهمن اعلام کرد که ورود هواپیمای حامل امام به فرودگاه مهرآباد تهران بدون اشکال است با اعلام این خبر، کمیته استقبال از امام در پیامی اعلام کرد که امام خمینی (ره) در ساعت نه صبح پنج شنبه 12 بهمن در تهران است.
امام خمینی (ره) بر فراز آسمان‌ها، شامگاه 11 بهمن، هواپیمای امام خمینی (ره) غرش‌کنان از فرودگاه شارل دوگل فرانسه به آسمان پرواز کرد.
امام راحل نماز شب را در طبقه دوم هواپیما به جای آورد و سپس در طبقه پایین هواپیما استراحت کرد، مهماندار هواپیما از مشاهده آرامش امام متعجب شده بود،
هنگام طلوع فجر، امام خمینی (ره) و همراهان نماز صبح را به جماعت به جا آوردند، زمان ورود هواپیما به آسمان ایران، خبرنگاری از امام پرسید «چه احساسی دارید؟» و امام پاسخ داد «هیچ» امام هیچ احساسی نداشت، زیرا او فقط بر مبنای تکلیف عمل می‌کرد، پیروزی و شکست برای او، هر دو زیبا بود. همان طور که شکست، او را ناامید نمی‌کرد، پیروزی نیز احساسات شخصی‌اش را بر نمی‌انگیخت.
پرشکوه‌ترین استقبال تاریخ در 12 بهمن 57، پرشکوه‌ترین استقبال تاریخ جلوه‌گر شد، این روز یکی از ماندگارترین روزهای تاریخ معاصر ایران است و شور و شوق مردم در آن وصف‌ناپذیر بود.
عده زیادی از مردم، خود را به تهران رسانده بودند تا در مراسم استقبال از امام شرکت کنند. تقریبا در ساعت شش صبح، خیابان‌ها سرشار از جمعیت بود.
اول صبح، میلیون‌ها نفر در دو طرف خیابان‌های مسیر امام خمینی (ره) ایستاده بودند و 50 هزار نیروی انتظامی مردمی مشغول منظم کردن آنها بودند.
مردم با طاق نصرت و گل، خیابان‌ها را تزیین کردند و در قلب استقبال کنندگان، دریایی از اضطراب و شادی موج می‌زد در ساعت 9 و 30 دقیقه صبح، محبوب ملت و پرچم‌دار آزادی به وطن برگشت.
چند لحظه پس از گشوده شدن در خروجی هواپیما، امام در حالی که دستشان در دست مهماندار فرانسوی بود، در مقابل دیدگان مشتاقان ظاهر شد، همه اشک شادی می‌ریختند، فریاد «اللّه‌اکبر» به هوا برخاست.
در میان نشاط و هیجان و ازدحام، امام خمینی (ره) وارد صحن فرودگاه شد و پس از شنیدن آیات قرآن کریم، پیام محبت‌آمیز فداییان خود را که از اعماق جان هر ایرانی برمی‌آمد از زبان گروه سرود شنید «خمینی ای امام، خمینی ای امام، ای مجاهد، ای مظهر شرف، ای گذشته ز جان در ره هدف، چون نجات انسان شعار توست، مرگ در راه حق افتخار توست، این تویی، این تویی پاسدار حق، خصم اهریمنان، دوست‌دار حق، بُوَد شعار تو، به راه حق، قیام، ز ما تو را درود، ز ما تو را سلام».
امام خمینی (ره) در فرودگاه مهرآباد، امام خمینی (ره) در فرودگاه مهرآباد پس از شنیدن پیام ملت، سخنانی ایراد فرمود، ایشان ابتدا از تمام اقشار ملت از پیر و جوان، روحانی و کسبه، قاضی و وکیل، کارمند و کارگر و کشاورز که در راه رسیدن به پیروزی رنج و مصیبت دیدند و ثابت قدم ماندند، صمیمانه تشکر کرد.
ایشان در بخشی از سخنان خود، تلاش‌های محمدرضا پهلوی را برای بازگشت به ایران و حفظ سلطنت، ناکام خواند و تلاش‌های آنان را به دست و پا زدن برای حفظ سلطنت تعبیر کرد.
امام در این سخنان با بیان رمز پیروزی فرمود «ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است، وحدت کلمه مسلمان، همه، وحدت کلمه اقلیت‌های مذهبی با مسلمان، وحدت دانشگاه و مدرسه علمی، وحدت روحانی و جناح سیاسی، ما باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم».
امام خمینی (ره) در بهشت زهرا، بهشت زهرا (س)، نخستین جایی بود که امام خمینی (ره) پس از بازگشت به وطن به آن جا رفت و با پاسداشت مقام شهیدان و خواندن فاتحه، سخنرانی تاریخی خود را در آن جا ایراد کرد.
در میان ازدحام جمعیت شش میلیون نفری استقبال کننده و مشتاق زیارت امام، انتقال ایشان تا بهشت زهرا (س) به سختی صورت گرفت.
همه منتظر بودند تا ببینند، امام خمینی (ره) چه برنامه‌ای را اعلام می‌کند، امام در سخنرانی خود، ابتدا از ایثار و تلاش مردم تشکر کرد و به آنان برای از دست داده‌هایشان تسلیت گفت.
سپس رژیم سلطنتی را غیرعقلانی شمرد و رژیم پهلوی را تحمیلی و غیر قانونی اعلام کرد، دولت بختیار را نیز به دلیل غیر قانونی بودن مجلس شورا و سنا، نامشروع دانست و آنگاه ارتش را نصیحت کرد و از بعضی نظامیانی که به ملت پیوسته بودند، قدردانی کرد.
اوج سخنان امام خمینی (ره) که احساسات مردم را به شدت برانگیخت، این جمله بود «من دولت تعیین می‌کنم، من تو دهن این دولت می‌زنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم» چند روزی بیش نگذشته بود که امام به وعده خود عمل کرد و دولت انتقالی با تصویب شورای انقلاب به مردم معرفی شد.
مهمترین پیامدهای بازگشت امام دو حادثه از مهمترین پی آمدهای بازگشت امام خمینی (ره) است که به سرعت موجب پیروزی انقلاب اسلامی شد، انتصاب دولت موقت و بیعت نظامیان با امام خمینی (ره).
امام خمینی (ره) در 26 دی ماه در آستانه خروج شاه از کشور اعلام کرد که ما دولت را به همین زودی اعلام می‌کنیم در 15 بهمن، نخست وزیری مهندس بازرگان به تصویب شورای انقلاب رسید.
در 19 بهمن، عظیم‌ترین راهپیمایی در سراسر کشور شکل گرفت و میلیون‌ها نفر از دولت منتخب امام خمینی (ره) حمایت کردند از سوی دیگر، در دهه انقلاب، ارتش که تنها نقطه اتکای رژیم بود به انقلاب پیوست.
فرار، نافرمانی، اعتصاب، شرکت در تظاهرات و سرانجام بیعت با امام خمینی (ره)، نشانه همراهی ارتش با امام بود که در 19 بهمن به اوج خود رسید در نتیجه، رژیم بدون پشتوانه به سرعت از هم پاشید و انقلاب اسلامی در 22 بهمن به پیروزی نهایی رسید.
و امروز سالروز آن تحول عظیم است، پس روز 12 بهمن، روز آزادی اسارت ایران از چنگال وطن‌فروشان و هواداران آنها مبارک باد.
انتهای پیام/2446/غ40/ض1002
