به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، استان مازندران یکی از معدود استان‌هایی است که به دلیل برخورداری از ظرفیت‌های بالقوه طبیعی و انسانی در زمره مستعدترین مناطق کشور برای نیل به اهداف توسعه قرار دارد.
نگاهی گذرا به سیمای اقتصادی مازندران به وضوح نشان می‌دهد که این استان با وجود دارا بودن کمپلکسی از مؤلفه‌های مؤثر در فرایند توسعه نظیر آب فراوان، خاک حاصلخیز، نیروی انسانی مجرب و ارزان، دسترسی به شریان‌های ارتباطی ملی، منطقه‌ای، جهانی و پیشتاز بودن در تولید بسیاری از محصولات و تولیدات زراعی، دامی و با وجود دارا بودن با شکوه‌ترین چشم‌اندازهای طبیعی و گردشگری هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را در اقتصاد کشور بازشناسد و کماکان با حرکت در مسیر توسعه‌نیافتگی روزگاری را سپری می‌کند که در آن شتاب فقر بر آهنگ توسعه غلبه دارد.
تراژدی اقتصادی در مازندران به گونه‌ای است که هنوز وزن مشکلات و معضلات که محصول ناکارآمدی سیاست‌های مدیریتی از گذشته تاکنون است بر وزن تولیدات فزونی دارد و هیچ شاغلی از کشاورز و دامدار و صیاد گرفته تا هتل‌دار، بازاری و کارمند از روزگار اقتصادی خود رضایت ندارد.
به اعتقاد کارشناسان کشورهایی نظیر هلند، دانمارک، بلژیک، لوکزامبورگ و بسیاری از ممالک توسعه یافته دیگر که امروزه تولیدات زراعی، دامی و صنعتی خود را به اقصی نقاط جهان از جمله کشورمان صادر می‌کنند، دقیقا از ظرفیت‌های طبیعی و اقتصادی مشابه با مازندران برخوردارند و این در شرایطی است که همین کشورها جمعیتی چند برابر جمعیت مازندران را با بالاترین امکانات رفاهی و درآمد سرانه در خود جای داده‌اند اما مازندران با همه جذابیت‌های اقلیمی و اقتصادی از تدارک زندگی و معیشت حداقل 3 میلیون ساکن پرتلاش خود ناتوان است!
*طرح چند سوال
به راستی ریشه این همه نابسامانی در سرزمینی با مشخصات مازندران کدام است؟
آیا جز این است که استراتژی مشخص و برنامه‌ای مدونی برای توسعه استان وجود ندارد؟
آیا جز این است که صنعت در مازندران قربانی کشاورزی و کشاورزی هم به دلیل اعمال برخی سیاست‌های لجام گسیخته اقتصادی در سطح کلان می‌رود تا قربانی گردشگری شود؟
آیا در قاره اروپا که بسیاری از ممالک آن ویژگی‌های مشابه مازندران را دارا هستند صنعت به دلیل مسائل زیست محیطی حذف شده است؟
آیا در اروپا، کشاورزی، صنعت و گردشگری در کنار هم وجود ندارد؟
آیا بزرگترین و مهمترین کارخانه‌های تولید دارو، سموم دفع آفات، تاسیسات عظیم هسته‌ای، پالایشگاهی و پتروشیمی در این کشورهای اروپایی وجود ندارد؟
آیا جز این است که کشورهای اروپایی از مقاصد عمده سفر جهانگردان و گردشگران جهان به شمار می‌روند به گونه‌ای که درآمد حاصل از صنعت توریسم در بسیاری از ممالک کوچک جهان چند برابر درآمد حاصل از فروش نفت و گاز ما است؟
اگر به گفته دبیرکل سازمان جهانی جهانگردی جاذبه‌های توریستی مازندران مانند معادن طلا هستند پس چگونه است که ما هنوز نتوانسته‌ایم از این همه ظرفیت بی‌نظیر به درستی استفاده کنیم؟
ساکنان مازندران می‌خواهند بدانند جهت‌گیری اقتصادی استان به کدام سو می‌رود؟
اگر رویکرد توسعه اقتصادی استان بر محور کشاورزی استوار است پس چرا کشاورز و کشاورزی در مازندران روند واپس‌گرایی را طی می‌کند و به قول معروف کشاورزان می‌کارند و دلالان درو می‌کنند؟
اگر استراتژی توسعه استان بر محور گردشگری تمرکز یافته است پس چرا روند بهره‌وری از ظرفیت‌های گردشگری استان همانند انسان‌های نخستین است و خلاصه اگر توسعه صنعتی در دستور کار برنامه‌ریزان اقتصادی استان است پس چرا ساکنان استان رویداد مبارکی را در عرصه شاهد نیستند و مضافا اینکه همین واحدهای کم‌شمار و میکروسکوپی تولیدی و صنعتی استان نیز در ورطه ورشکستگی دست و پا می‌زنند، به راستی چه برنامه‌ای برای توسعه استان تدوین شده است؟
چرا استان مازندران به عنوان مهمترین استان ساحل ایرانی دریای خزر و نزدیک‌ترین استان به بازار پررونق کشورهای C.l.S (کشورهای آسیای میانه) هنوز نتوانسته آنگونه که باید از این ظرفیت بالقوه بهره‌مند شود؟
چرا محصولات تولیدی استان به ویژه فرآورده‌های بخش کشاورزی نظیر گل و گیاه، مرکبات و برنج که از لحاظ کیفیت در نوع خود بی‌نظیرند نتوانسته در بازارهای این کشورها جایگاهی بیابد؟
واقعا چرا استان مازندران نمی‌تواند از این همه ظرفیت و موقعیت ممتاز خود در زمینه‌های مختلف اقتصادی به درستی منتفع شود؟
*حق مازندران ادا نشده است
محمد دامادی منتخب نخست ساکنان مرکز استان در خانه ملت می‌گوید: استان مازندران به لحاظ برخورداری از مواهب طبیعی و ظرفیت‌های محیطی یکی از معدود استان‌های کشور است که آرمان توسعه در آن با کمترین هزینه قابل حصول است.
وی افزود: دریا، جنگل، خاک حاصلخیز، آب فراوان و از همه مهم‌تر نیروی کار ارزان و کارآمد از جمله ویژگی‌های طبیعی و انسانی استان زرخیز مازندران است.
دامادی خاطر نشان کرد: به لحاظ پاره‌ای اقدامات مبتنی بر سیاست آزمون و خطا و نیز بی‌برنامگی و روزمرگی مفرط در سیر اداره استان از سالیان گذشته موجب شده تا مازندران مستعد نتواند از تمامی امکانات بالقوه خدادادی خود منتفع شود و تحقق برنامه‌های نه چندان چشمگیر اقتصادی آن نیز در گیرودار تامین اعتبار باقی بماند.
وی گفت: نگاهی به سیمای اقتصادی مازندران و قیاس اوضاع اقتصادی و معیشتی آن با سایر استان‌های کشور نشان می‌دهد که این استان در سال‌های اخیر به لحاظ اقتصادی و توسعه‌ای روزگار سختی را تجربه کرده و در پاره‌ای از موارد پس‌رفت‌های سئوال برانگیزی نیز داشته است.
وی خاطر نشان کرد: رشد قابل توجه سرمایه‌گذاری در سایر استانها و تخصیص اعتبارات هنگفت به آنها و تمرکز فعالیت‌های صنعتی و اشتغال‌زا در استان‌های دیگر و نیز عدم سرمایه‌گذاری در مازندران به واسطه مصوبه غیرکارشناسانه ممنوعیت استقرار صنایع در استان به بهانه عدم سازگاری با محیط زیست از جمله دلایلی بوده است که روند عقب‌ماندگی مازندران را تشدید کرده است.
نماینده مردم ساری در مجلس گفت: با پیگیری‌های چندین ساله مردم و شماری از مسئولان مصوبه غیرعلمی عدم استقرار صنایع در استان ملغی اعلام شد که با آزادی استقرار صنایع در استان‌های شمالی بستر مساعد و مناسبی برای رونق فعالیت‌های اقتصادی و معیشتی در این سامان فراهم شد با این وجود واقعیت آن است که در شرایط کنونی و با توجه به اقدامات انجام شده انتظار مردم استان مازندران از این دولت مضاعف شده است چرا که ساکنان این استان از یک سو به دنبال دستیابی حقوق تضییع شده خود در سال‌های ماضی هستند و از سوی دیگر بر تحقق عدالت در تقسیم بودجه و پروژه‌های کلان و اشتغال‌زا تاکید دارند.
دامادی تصریح کرد: سال‌ها حق مازندران و مجموعه استان‌های شمالی در قالب مصوبه‌ای غیرعلمی به سایر استانها داده شد و با وجود اعلام مازندران به عنوان قطب کشاورزی وضعیت امروز استان به جایی رسیده که به جرأت می‌توان گفت در این استان وزن مسائل و مشکلات کشاورزی بیشتر از تولیدات آن است و این دقیقا به آن معنا است که برنامه‌ریزان و تصمیم‌سازان اقتصادی کشور در طول سالیان گذشته که با تصمیمات غیراصولی خود توسعه صنعتی را از مازندران گرفتند و بر توسعه کشاورزی تاکید کردند حتی در زمینه کشاورزی هم به تعهدات خود عمل نکرده که بحران فروش و تغییر کاربری اراضی مستعد کشاورزی استان دلیل این مدعاست.
دامادی با تاکید بر این نکته که در حال حاضر از هیچ یک از بخش‌های اقتصادی مازندران اعم از کشاورزی، گردشگری و صنعت و معدن بهره‌برداری درستی به عمل نمی‌آید، افزود: اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های اقتصادی دولت که با هدف جبران مافات انجام خواهد شد باید مستلزم نگاه ویژه و در پرتو برنامه حمایتی باشد تا سرمایه‌گذاری در مازندران و استان‌های شمالی که امروزه در شمار عقب مانده‌ترین استان‌های کشور محسوب می‌شوند جذاب‌تر و اقتصادی‌تر از سایر استانها جلوه کنند، چرا که اگر غیر این باشد هیچ تغییری در روزگار اقتصادی استان‌های شمالی به ویژه مازندران حادث نخواهد شد و کماکان انگیزه سرمایه‌گذاری در کرمان، یزد، اصفهان و سمنان به لحاظ برخورداری از امتیازاتی ویژه رویاهای ما را نامحقق خواهد ساخت.
ادامه دارد...
-----------------------
گزارش از کوروش غفاری‌چراتی
انتهای پیام/2296/ر30/د1000
