به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، روز ملی سینمایی بهانهای شد تا به سراغ مهدی تقیپور دستیار و برنامهریز کارگردان سینما، دوبلور، کارگردان تئاتر و فیلمهای نیمهبلند برویم و با وی به گفتوگو بنشینیم که در زیر آورده میشود:
*فارس: نقاط ضعف و قوت سینمای ایران را در چه چیزهایی میبینید؟
در شرایط کنونی فشارهای اقتصادی بر سینمای ایران بسیار زیاد است و به سبب آنکه بودجه دولتی مناسبی برای هنر فیلمسازی اختصاص داده نمیشود اسپانسرهای خصوصی بسیار زیاد شدهاند و از طرفی تورم اقتصادی و دستمزدها در سینما و به ویژه تلویزیون با یکدیگر هماهنگی ندارد و با توجه به اینکه کار سینما پروژهای است هنرمندان این عرصه نیازمند حمایت شغلی توسط مسئولان مربوطه هستند و با توجه به انحلال خانه سینما پشتوانه جدیدی در این راه لازم است.
از سویی میزان فروش فیلمها در سینمای ایران و استقبال مردم نیاز به آسیبشناسی کلی دارد چرا که برخی فیلمها با وجود اینکه تمام عوامل لازم برای فروش مناسب مانند فیلمنامه خوب، بازیگر مستعد، کارگردان توانا و عوامل دیگر را داراست اما فروش خوبی ندارد و بدین منظور مخاطبشناسی از اهمیت زیادی برخوردار است و اینکه تلاش کنیم فیلم علاوه بر داشتن پیام مناسب برای مخاطب جذاب باشد.
*فارس: آیا این مشکل در تلویزیون نیز دیده میشود؟
به طور کلی شرایط ساخت فیلم برای تلویزیون با سینما متفاوت است به دلیل اینکه سازمان صدا و سیما مقررات خاص خود را برای ساخت فیلم دارد، اما همین شرایط اقتصادی در تلویزیون نیز وجود دارد و عوامل فیلمهای تلویزیونی گاهی تا چندین ماه پس از پایان فیلم نیز قسطهای دوم و سوم خود را دریافت نمیکنند که این موضوع روند ساخت فیلم را با مشکل مواجه میکند.
اما نباید فراموش کنیم که منبع درآمد هنرمندان سینما و تلویزیون از طریق همین هنر است و مسئولان باید بیشتر کمک کنند تا زندگی سینماگران تنها از همین طریق تأمین شود و آنها مجبور نباشند در کنار هنر خود به کارهای دیگر اقدام کنند.
*فارس: این ضعف را چگونه میتوان برطرف کرد؟
آسیبشناسی و ریشهیابی این مسئله به صورت کلان و با حضور کارشناسان و مسئولان دولتی و خصوصی سینما و تلویزیون بسیار ضروری است و در این میان نباید از کمک بخش خصوصی غافل باشیم چرا که حمایت از آنها به تقویت بدنه و ساختار سینما کمک میکند، از طرفی با توجه به اینکه استفاده بیشتر مردم جامعه ما از تلویزیون است، تعامل مسئولان سینما و تلویزیون امری ضروری به نظر میرسد.
*فارس: در جامعه معاصر چه میزان ذائقهسازی فیلمنامهنویسان برای مخاطبان اهمیت دارد؟
مردم مخاطبان اصلی فیلمهای ما هستند بنابراین این مسئله اهمیت بسیار زیادی دارد که فیلمنامهنویسان پس از واکاوی جامعه به کمک روانشناسان و جامعهشناسان و شناسایی دغدغههای فکری آنها مطابق با ضرورتهای جامعه به نگارش فیلمنامه بپردازند.
*فارس: با توجه به اینکه سینما هنر وارداتی محسوب میشود تا چه اندازه توانستهایم آن را برای جامعه ایرانی بومیسازی کنیم؟
باید قبول داشته باشیم که این هنر وارداتی صنعتی هزینهبر است اما برخی کارگردانان ما نشان دادهاند که میتوانند در این صنعت به خوبی و مطابق با پیشرفتهای جهانی گام بردارند، البته این موضوع در سطح کلان به سبب هزینههای سنگین صادق نیست چرا که برای پیشرفت در سطح جهانی امکانات ما نیز باید به روز باشد.
در دنیا یک فیلم پس از اکران سینماهای متعددی را آماده پذیرش دارد در حالی که در ایران این تعداد بسیار محدود است و مخاطبان اندکی نیز دارد و با وجود تمام این مسائل از این فن و هنر وارداتی به خوبی استفاده میشود و به طور مثال عبدالله اسکندری که میتوان او را تک طراح حرفهای گریم در ایران دانست همراه با پیشرفت گریم دنیا پیش میرود و دیگر افراد درگیر در صنعت سینما نیز تلاش خوبی در این عرصه دارند و میتوان گفت این بومیسازی اتفاق افتاده است اما نه برای همه.
نام بردن از اسم ایران در جهان افتخاری برای همه ایرانیان است و همانگونه که افرادی مانند کیارستمی، فرهادی و مجیدی در این سالها نام ایران را سربلند و پر آوازه کردند، سینمای ایران لیاقت رسیدن به این مرحله را دارد که روزی در تمام جهان بدرخشد و به عنوان قطبی در دنیا مطرح شود و این موضوع دور از دسترس نیست چرا که کشورمان سرشار از استعدادهای ناب و انسانهای هنرمند است و من به رسیدن آن روز ایمان دارم.
*فارس: کمبود بازیگران حرفهای و متخصص در زمان معاصر چقدر محسوس است؟
اکنون تصور بیشتر مردم بر این است که هر فردی به راحتی میتواند بازیگر شود و این در حالی است که کار سینما و تلویزیون بسیار سخت است و باید توجه داشته باشیم که ساخته شدن فیلم به همان راحتی تماشای آن در طی یک ساعت نیست بلکه باید به پشت صحنه یک فیلم بنگریم تا متوجه سختیهای کار و فشارهایی شویم که بر گروه وارد میشود.
بازیگری امری تخصصی است که نیازمند صرف وقت و انرژی برای مطالعه، پرورش احساس و بیان و آمادگی بدنی است و این آمادگی باید همیشگی باشد و بازیگران جوان ما تصور میکنند اگر در کاری بازی کردند دیگر حفظ همان شرایط کافی است و این در حالی است که در واقع بازیگری جلوی دوربین رفتن و دیالوگ گفتن نیست بلکه علم است و بازیگران پیشکسوت ما هنوز برای این دانش زحمت میکشند، این بازیگران به هر دلیلی یک روز در میان ما نباشند چه کسی میتواند جای آنها را بگیرد.
جوانان ما در بازیگری باید به گونهای توانمند شوند که اگر شخصیتی در فیلمنامه برای آنها در نظر گرفته شد به جز بازیگر مورد نظر جایگزینی نداشته باشد.
*فارس: سطح استعداد بازیگران اصفهانی را در چه حد میدانید و آیا این موضوع را قبول دارید که هنر این افراد به خاطر شهرستانی بودن کمتر دیده میشود؟
از دیدگاه من حرفهای بودن یک بازیگر تنها به توان و استعداد وی در زمینه هنر بازیگری مربوط نمیشود، بلکه نوع رفتار، کنش و اخلاقیات وی در شرایط مختلف را نیز در بر میگیرد.
من در مدتی که با بازیگران اصفهانی در تماس بودهام آنها را بسیار با استعداد و توانمند دیدم اما مشکل اصلی اینجاست که این استعداد را در سطحی کوچک حفظ کردهاند و این موضوع است که مشکل به وجود میآورد چرا که یک بازی خوب به یادگار گذاشتن تضمین کننده این نیست که فرد همیشه قدرتمند باشد.
بازیگران شهرستانی به طور معمول به خاطر بازیهای کمتری که در فیلمها دارند مجبور هستند هزینههای زندگی را از راههای دیگری نیز تأمین کنند که این مسئله فرصت تمرین و مطالعه و به روز شدن را از آنها میگیرد در حالی که در دنیای کنونی هر روز قویتر شدن بسیار مهم است.
از دیدگاه من مشکل تنها در این موضوع است مگر نه استعدادهای بازیگری خوبی در اصفهان است که ارزشمند، قابل ستایش و امیدوار کننده است و پیشنهاد من به آنها این است که با تمرین مداوم آمادگی خود را برای بازیگری حفظ کنند.
*فارس: ضرورت ایدههای نو در فیلمنامهنویس را چطور ارزیابی میکنید؟
این مسئله بسیار مهم است چرا که مخاطبان نیازمند فیلمهای متفاوت هستند و زمانی که ما یک فیلم خوب را به مخاطب نشان میدهیم دیگر نمیتوانیم وی را با فیلمی سطح پایین اقناع کنیم و لازم است تمام تلاش جامعه فیلمنامهنویس این باشد که مرتب کار کند و ایدههای نو را با توجه به شرایط تولید در اختیار کارگردانان قرار دهد که این موضوع درباره فیلمهای طنز که مخاطبان از آن استقبال میکنند نیز حاکم است.
باید در این زمینه به گونهای عمل کنیم که اگر بیننده همانطور که با دیدن فیلمهای خوب یک پله بالا میرود ما با دو پله بالا رفتن ذائقه و انتظارات وی را تأمین کنیم.
*فارس: فیلمنامهنویسان برای رسیدن به این ایدههای خلاق باید چه تمهیداتی بیندیشند؟
نویسندگان فیلمنامه باید مطالعه دائمی داشته باشند و در میان جامعه و افراد آن برای خلق ایده حضور داشته باشند و مسافرت نیز به آنها کمک میکند تا فیلمنامههای قوی خلق کنند که کارگردان با قدرت بخشیدن به آن فیلمی فاخر تولید کنند و جامعه فیلمنامهنویس باید با خلق ایدههای جدید و بکر قدرت فیلم را دو برابر کنند که مسئولان جامعه نیز به دنبال فیلمها هستند.
*فارس: به عنوان آخرین سئوال از دیدگاه شما اوج موفقیت سینمای ایران در کجاست؟
گر چه اکنون از میان هر 10 فیلم اکران شده یکی خوب و مناسب است، اما این عجیب نیست که با تلاش تمام دستاندرکاران به خصوص فیلمنامهنویسان برای خلق ایدههای بکر در ساخت به جایی برسیم که عکس این موضوع صادق شود و هر فیلمی که اکران میشود یا در تلویزیون به نمایش درمیآید ارزشمند و قابل ستایش باشد و این نقطه اوج موفقیت سینمای ایران است و دور از دسترس نیست.
انتهای پیام/ح10/ط4000