ایرج رضایی در گفتوگو با خبرنگار فارس در اصفهان با اشاره به نزدیک شدن به روز سینما درباره وضعیت سینمای اصفهان و کشور اظهار کرد: سینمای کنونی بدون زیربنای اقتصادی مناسب به جایی نمیرسد اما این موضوع نباید سبب شود نقش بخش فرهنگی را در ارتقای این هنر نادیده بگیریم.
وی با انتقاد از اینکه بیشتر پروژههای سینمایی به دست افراد غیر کارشناس و سرمایهدار افتاده است، افزود: این مسئله به هنر سینما ضربه میزند چرا که افرادی که به هنر سینما آشنا هستند نمیتوانند در این عرصه فعالیت چندانی داشته باشند و در نتیجه فیلمهای سینمایی کم ماهیت رونق میگیرند و کارگردانان کم مایه و بیسواد در این عرصه بیشتر مطرح میشوند.
این کارگردان سینما مهمترین ضعف سینمای اصفهان و کشور را عدم مدیریت صحیح و حرفهای دانست و تاکید کرد: کمبود بازیگران حرفهای در عرصه سینما نیز مشکل دیگری است که باز هم به همان بحث سرمایه برمیگردد چرا که تهیه کنندگان سرمایهدار و بیسواد برای تضمین فروش فیلم خود به جذب بازیگرانی میپردازند که تنها میتوان گفت مانکن هستند و بازیگرانی که با این هنر آشنا هستند اما چهره زیبایی از دید این افراد ندارند برای بازی دعوت نمیشوند.
*مسئولان اصفهانی استعداد بازیگران بومی را نادیده میگیرند
وی با اشاره به وضعیت بازیگران اصفهانی گفت: بازیگران اصفهانی بسیار با استعداد هستند و من در کارهایی که کارگردانی کردهام گاهی آنها را برتر از بازیگران تهرانی میدانم اما تنها مشکل آنها چهره نبودن است.
رضایی اضافه کرد: زمانی که یک کارگردان اصفهانی فیلم میسازد اگر از بازیگران سرشناس تهرانی در کار خود استفاده نکند فیلم وی حتی توسط تلویزیون اصفهان مورد پذیرش قرار نمیگیرد و بینندگان نیز پیش از تماشا یا خرید یک فیلم به بازیگران آن اهمیت میدهد.
وی تاکید کرد: اگر هم کارگردانانی منت گذاشته و از بازیگران اصفهانی در فیلمهایشان استفاده کنند حقوق مناسبی به آنها تعلق نمیگیرد و بسیاری از کارگردانان بهانه میآورند که سرمایه کافی برای پرداخت حقوق بازیگران ندارند.
این کارگردان سینما و تلویزیون افزود: بارها شاهد بودهایم که همین کارگردانان برای بازی کردن یک بازیگر تهرانی در یک تلهفیلم 90 دقیقهای، حداقل 20 میلیون تومان هزینه کردهاند.
وی تاکید کرد: اگر بازیگران اصفهانی به تهران نیز مهاجرت کنند باز هم به جای توجه به استعدادشان با دید بازیگر شهرستانی به آنها نگریسته میشود و تمام این مسایل ناشی از ضعف مدیریتی است چرا که این خود مسئولان بخش فرهنگی اصفهان هستند که به افراد بومی استان به این چشم مینگرند.
وی با بیان اینکه رفع این مشکلات نیازمند فرهنگسازی مناسبی است، ادامه داد: افراد زیادی را میشناسم که طرح و فیلمنامههای بسیار شاخصی دارند اما به دلیلی نداشتن سرمایه و حامی نمیتوانند فیلم خود را به مرحله تولید برسانند و این در حالی است که بررسی کار آنها نشان از استعداد زیاد آنها در این زمینه دارد که آنها را همسطح و گاهی بالاتر از افراد سرشناس قرار میدهد.
* ساخت فیلمهای هنری بازگشت اقتصادی ندارد
رضایی با بیان اینکه ساخت فیلمهای هنری بازگشت اقتصادی ندارد، تصریح کرد: همانگونه که افراد به دلیل ذائقهسازی اشتباه، به دیدن فیلمهای هنری کمتر تمایل دارند سینماگران نیز به ساخت فیلمهای هنری شاخص که بتواند توجه عموم مردم را جلب کند کمتر توجه میکنند و این موضوع سبب گرایش بیش از حد سینما به سمت فیلمهای تجاری شده است.
وی ادامه داد: همچنین در ساخت فیلم محدودیتهایی وجود دارد که سبب شده گرایش مردم به فیلمهای ایرانی کمتر شود.
* فیلمسازی در اصفهان با فیلمنامههای ضعیف مقرون شده است
این کارگردان سینما و تلویزیون با بیان اینکه فیلمسازی در اصفهان با فیلمنامههای سطح پایین آمیخته شده است، تاکید کرد: اکنون فیلمنامههای ضعیف به راحتی مجوز میگیرند و این در حالی است که فیلمنامههایی که نیاز به اندیشیدن برای درک درست دارد نادیده گرفته میشود و گاه به دلیل عدم درک نامناسب رد میشوند.
وی با بیان اینکه چندین فیلمنامه با محتوای مذهبی و فرهنگی به تلویزیون ارائه داده است که بدون دلیل درست رد شده است، اظهار کرد: تاکنون فیلمنامههایی در ژانر مختلفی به صدا و سیمای اصفهان ارائه کردهام که تصویب نشده است و این در حالی است که طرح برخی فیلمهای کم محتوا را به راحتی تصویب میکنند و یک هفته بعد اجازه ساخت میگیرد.
رضایی تاکید کرد: چندی پیش صدا و سیما طرحی را به من ارائه دادند و من تشخیص دادم که بهتر است این طرح به صورت داستانی ساخته بشود اما به من گفتند که این فیلم به دلیل سفارشی بودن به هر شکل که ارگان مربوطه صلاح دید باید ساخته شود.
وی ادامه داد: در نهایت فیلمنامه مطابق تایید ارگان مورد نظر به اتمام رسید اما پس از مدتی متوجه شدم که فردی از درون سازمان بدون اطلاع دادن به من در حال ساخت این کار است.
این کارگردان سینما تصریح کرد: این موضوع را بیشتر ناشی از یکجانبهگرایی و باندبازی در کار سینما و تلویزیون میدانم و این مشکلات تنها زمانی رفع میشود که افرادی که در زمینه فیلمسازی سیاستگذاری میکنند، هنر سینما را به سیاست آلوده نکنند و به جای اینکه یک دسته و گروه خاص برای همه چیز برنامهریزی کنند به استعداد افراد بهای بیشتری داده شود.
انتهای پیام/ح10/ط4000