به گزارش خبرگزاری فارس از قم رشد آموزش همگانی در بعد نظری یکی از شاخصه‌های پیشرفت در جوامع گوناگون محسوب می‌شود به طوری که با افزایش کسانی که تحصیلات عالی دارند، نموداری از جامعه رو به جلو در هر کشور ترسیم شده و آینده‌ای بهتر را نوید می‌دهد.
پس از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، گسترش آموزش عمومی و افزایش سطح سواد اقشار مختلف جامعه در دستور کار دولتمردان قرار گرفت و به موازات آن با افزایش داوطلبان ورود به دانشگاه، رشد کمی مراکز آموزش عالی نیز شروع شد به طوری که در چند ساله اخیر رقابت در کنکور تنها بر سر کسب سهمیه دانشگاه‌های برتر صورت می‌گیرد و بسیاری از علاقه‌مندان می‌توانند در رشته‌های مورد نظر خود به تحصیلات عالی دست یابند.
در این میان آنچه ضروری به نظر می‌رسد رشد کیفی آموزش در کنار رشد کمی چشمگیر است که در سال‌های بعد از انقلاب به وقوع پیوست چه اینکه آموزش با کیفیت و آنچه مورد نیاز جامعه در حال پیشرفت ایران محسوب می‌شود یکی از ملزومات حرکت رو به جلوی کشور بوده و از سوی دیگر، کسانی که پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه‌ها خواهان ورود به بازار کار هستند باید علاوه بر بحث‌های نظری، علوم کاربردی را نیز آموخته باشند تا بتوانند آنچه در دانشگاه تعلیم دیده‌اند را در میدان عمل پیاده کنند و گرهی از صنعت و اقتصاد ایران زمین بگشایند.
در کنار فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، گروهی دیگر از افراد نیز بنا به دلایل گوناگون خانوادگی و اجتماعی تمایلی به حضور در دانشگاه و فراگیری علوم آکادمیک ندارند اما جزو نیروی کار با استعداد کشور محسوب شده و نباید توان آنها هدر برود به همین دلیل سیاست‌گذاران آموزش کشور، گرایش‌های فنی و حرفه‌ای و کار و دانش را پی‌ریزی کردند تا این‌گونه اشخاص بتوانند آموزش‌های لازم در خصوص مشاغل معمول در اجتماع را فرا گرفته و حتی بدون ورود به دانشگاه، مشغول به کار شوند.
همه این مسائل گویای این حقیقت هستند که افراد جویای کار چه از صنف دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و چه کسانی که آموزش‌های آکادمیک را نگذرانده‌اند برای راه یافتن به بازار و یافتن شغلی مناسب با شأن اجتماعی خود، نیازمند یادگیری یک‌سری مهارت‌ها، مرتبط با حرفه مورد نظر خود بوده و باید این مهم را در اولویت برنامه زندگی خود قرار دهند.
تاریخ گذشته ایرانیان نشان می‌دهد بیشتر خانواده‌ها فرزندان خود را در اوقات بیکاری یا حتی تمام طول سال به شاگردی در کنار استادکاران ماهر در فنون مختلف می‌گماردند تا آنها با مهارت‌های مربوط به شغل آینده خود آشنا شده، آنها را فراگیرند و در کنار اینها، طریقه امرار معاش را از تجربه‌داران بیاموزند.
متأسفانه این سنت دیرین و حسنه در روزگار ما رنگ باخته و بیشتر دانش‌آموزان نه تنها در طول سال تحصیلی بلکه اوقات فراغت خود را نیز به بطالت می‌گذرانند یا اینکه سرگرمی‌هایی را در پیش می‌گیرند که سودی از نظر مادی و معنوی برای آنها ندارد به همین دلیل سازمان فنی و حرفه‌ای کشور چندی است آموزش رایگان مهارت‌های شغلی را در هنرستان‌های زیرمجموعه خود به ویژه در فصل تابستان آغاز کرده و به تعلیم عموم اقشار جامعه می‌پردازد تا چنانچه کسی فاقد این‌گونه مهارت‌ها باشد بتواند لااقل با حرفه‌های گوناگون و چند و چون هر یک از آنها آشنا شود و در کنار اینها علاقه و استعداد ذاتی خود را نیز بشناسد.
طرح آموزش مهارت‌های شغلی متناسب با سن و جنسیت افراد هر چند از سوی سازمان فنی و حرفه‌ای کشور دنبال می‌شود و علاقه‌مندان بسیاری را نیز به خود جلب کرده اما مهم‌ترین عامل در ارتقای مهارت‌های زندگی و شغلی در هر جامعه، خواست عمومی مردم است زیرا تا هنگامی که فردی خود به دنبال کسب تجربه و مهارت نباشد، نمی‌توان او را برای پذیرفتن مسئولیت‌های شغلی مهیا ساخت.
والدین در درجه نخست و جوانان و نوجوانان در درجه بعدی باید این حقیقت را دریابند که تنها تحصیلات مدرسه‌ای نمی‌تواند آینده شغلی آنها را تضمین کند زیرا با افزایش روند خصوصی‌سازی در کشور، شرکت‌های غیردولتی تنها مدرک تحصیلی را ملاک قرار نداده و در نهایت آنچه موجب انتخاب افراد از سوی آنها می‌شود، توانایی‌های فنی یا علمی خواهد بود.
==============
یادداشت: صدرالدین فلاح
==============
انتهای پیام/و10/د1000
