به گزارش خبرگزاری فارس از جنوب کرمان، صورت چروکیده‌اش حکایت از رنجی ناتمام دارد، دستش را به طرف آسمان می‌برد و با آهی آمیخته از رنج می‌گوید: خدایا به امید تو!
این روزها برایش مثل جهنم می‌گذرد، محصول مزرعه‌اش که اکنون به دلیل ضرر برداشت نشده، می‌ماند تا خراب شود و وجودش ذره ذره آب!
می‌گوید: محصولش را کیلویی 105 تومان می‌برند، قیمتی که حتی پول کارگر برداشت کننده محصول را نیز تامین نمی‌کند، مجبور است محصول را در مزرعه بگذارد.
اما قلبش تاپ تاپ می‌زند، نکند مسئولان کاری نکنند و محصولش از بین برود، نکند زن و بچه‌اش گرسنه سر بر بالین بگذارند.
با دستان پینه بسته که حسرت به دل مانده، می‌گوید: این نرخ حتی هزینه جعبه‌ای که محصول در آن قرار می‌گیرد را جبران نمی‌کند، حتی نرخ کرایه کامیون نیز در زمان برداشت به یکباره چند برابر می‌شود، پس محصول در مزرعه بماند بهتر است.
اما دلش امیدوار است، می‌گوید: خدا تمام رنج‌هایم را دیده، تنهایم نمی‌گذارد، به او پناه می‌برم.
*حکایت دلال‌بازی بر سر دسترنج کشاورزان
اینکه چگونه قیمت محصول به 105 کیلو برای هر تومان می‌رسد خود حکایتی تلخ دارد، حکایت دلال‌بازی بر سر دسترنج کشاورزان!
اینجاست که دلالان وارد عمل می‌شوند و محصول را ارزان می‌خرند و در نهایت با صدها برابر این قیمت، به مصرف کننده می‌فروشند.
این داستان که در آن هم تولید کننده و هم مصرف کننده متضرر می‌شوند، داستان دیروز و امروز کشاورزان جیرفتی نیست داستانی است که سالهاست ادامه داد.
این قصه هر چند تلخ است اما قصه‌ای تکراری برای مردمان جنوب کرمان است.
در همه فصل‌ها شاهد این وضعیت هستیم، در حالی که مسئولان بخش کشاورزی از رعایت الگوی کشت در جنوب کرمان خبر می‌دهند اما زمانی که باید کاری در این زمینه انجام شود همه سکوت می‌کنند و همین که محصول به یکباره به بازار می‌آید همه از رعایت الگوی کشت می‌گویند و توپ را در زمین کشاورزان می‌اندازند.
وقتی کشاورزی مهم‌ترین شغل در جنوب کرمان است و بزرگ‌ترین مزیت نیز محسوب می‌شود پس چرا وقتی این محصول در کشور بازار مصرف دارد برنامه‌ریزی مناسبی برای عرضه محصول به بازار نمی‌شود.
در بسیاری از استانها هم‌اکنون این محصول با کمبود مواجه است و بازار وجود دارد اما در کرمان هر سال محصول سر مزرعه می‌ماند و خراب می‌شود در صورتی که می‌توان با یک برنامه‌ریزی ابتدایی آن را به دست مصرف کننده رساند.
با شرایط فعلی، کشاورز فقط باید ضرر بدهد در صورتی که با یک ساز و کار می‌توان محصول پیاز را برای صادرات مهیا کرد.
پس به امید آن که به زودی چاره‌ای اساسی برای رفع این مشکل اندیشیده شود.
...............................
یادداشت از مریم بهادری
..............................
انتهای پیام/ش10
