به گزارش خبرگزاری فارس از جنوب استان تهران، نگاه به گذشته فوتبال، هیاهوی بچه‌ها در کوچه و پس‌کوچه‌ها، توپ‌های پلاستیکی و بازی گل کوچک را به یادمان می‌آورد.
پای صحبت قدیمی‌های فوتبال که می‌نشینی همیشه از آن خاطرات در محله به نیکی یاد می‌کنند. گویی این هیاهو نبض محله‌ها بوده و سرزندگی و نشاط را به ارمغان داشته است. داوود فنایی از فوتبالیست‌های خوب گذشته و مربیان دروازه‌بان امروز است و از افرادی است که 20 سال است که در محله 20 متری منصور زندگی کرده و هنوز این محله و مردمانش را دوست دارد و از خاطرات آن دوران به نیکی یاد می‌کند، او که روزگاری دروازه‌بان تیم پیروزی بوده حالا دارای مدرک بین‌المللی حرفهای دروازه‌بانی است. در روزهای ابتدایی سال نو به دیدار او رفتیم و با هم درباره فوتبال، خاطرات گذشته محله و سال نو گفت‌و‌گو کردیم. او حرفهای خواندنی زیادی دارد که خالی از لطف نیست.
اجازه دهید ابتدا از دروازه‌بانی شروع کنیم. چه‌قدر گرفتن مدرک بین‌المللی دروازه‌بانی سبب پیشرفت شما در فوتبال شد؟
به نظر من گذراندن این کلاس‌ها تاثیر زیادی در پیشرفتم داشته است. همیشه سعی کرده‌ام دانش‌ام را با تجربه‌هایی که در این چند سال به دست آورده‌ام یکی کنم و به کار بگیرم. الان دنیا پیشرفت کرده و دسترسی‌ها به سبب وجود اینترنت آسان شده است. پس لازم است همواره به‌روز باشیم و از طریق اینترنت اطلاعات مختلف روز جهان را به دست آوریم. در زمینه دروازه‌بانی شرایط همین‌طور است. یک‌سری اصول وجود دارد که باید به هر دروازه‌بانی آموزش داده شود. در واقع لازم است به موارد مختلفی از جمله نوع بدنسازی، تغذیه و تمریناتی که یک مربی طراحی می‌کند، توجه داشت. در این زمینه جزوه‌ای حدود 40 تا 50 صفحه‌ای درباره دروازه‌بانی نوشته‌ام. در این جزوه 15 تا 20 مورد اصول دروازه‌بانی وجود دارد که در هر اردویی به دروازه‌بانان می‌گویم.
پس نگاه علمی به دروازه‌بانی مقوله مهمی است؟
بله بسیار مهم است. چند وقت پیش شرایطی پیش آمد تا به تیم پیروزی بروم. به من گفته شد فقط بیا تمرین بده اما من با این روش قبول نکردم و گفتم باید خودم انتخاب کنم و خودم تمرین دهم. متاسفانه گاهی به شکل علمی با مقوله دروازه‌بانی برخورد نمی‌شود. یک‌سری یک‌بار هم در دروازه نایستاد‌ه‌اند و می‌آیند و درباره آن صحبت می‌کنند. بهتر است در هر زمینه‌ای یک کارشناس نظر دهد.
در حال حاضر در کدام تیم‌ها مشغول مربی‌گری هستید؟
چهار سال می‌شد که کل تیم‌های زیر 14 سال تیم ملی را هدایت می‌کردم. بعد از آن زیر 16 سال و اکنون زیر 19 سال را در گروه جوانان مربی‌گری می‌کنم. الان تیم جوانان نتایج خوبی به دست آورده و با نتیجه 16 گل زده و بدون گل خورده به مرحله بعدی راه یافته است. به یاری خدا قرار است در آبان ماه سال جاری وارد دور بعدی مسابقات شویم. سعی ما این است به یاری خداوند جزو چهار تیم شویم و به جام جهانی راه بیابیم.
موافقید کمی از فوتبال دور شویم و برویم به گذشته محله‌تان و بازی‌های گل کوچک آن سال‌ها؟
بله من در 20 متری منصور به دنیا آمدم، تا 20 سالگی هم در همان محله بودیم، در کوچه پس کوچه‌ها فوتبال بازی می‌کردیم. همیشه همسایه‌ها از سر و صدایمان شاکی بودند و می‌آمدند و اعتراض می‌کردند. ما هم بعد از اعتراض همسایه‌ها، دو دقیقه‌ای از آن محل دور می‌شدیم اما باز برمی‌گشتیم و بازی را از سر می‌گرفتیم. آن دوران مثل الان نبود که اینقدر امکانات و زمین و توپ مهیا باشد. دو تا توپ پلاستیکی را برمی‌داشتیم دولایه می‌کردیم و شروع به بازی می‌کردیم.
شنیده‌ام اهل مطالعه کتاب و دیدن فیلم هستند، کدام کتاب‌ها و فیلم‌ها را بیشتر می‌پسندید؟
بیشتر کتاب‌های روانشناسی و کتاب‌هایی در حوزه کاری‌ام را مطالعه می‌کنم، مثلا روانشناسی فوتبال. الان هم که به تازگی بچه‌دار شده‌ایم، در نتیجه کتاب‌های روانشناسی کودک می‌خوانم. به نظر من مطالعه و به‌روز بودن از ملزومات زندگی هر فرد است.
شما چند سالی، سال تحویل را در دیار غربت سپری کرده‌اید. نو شدن سال برای شما در آن دیار چه حال و هوایی داشت؟
خب گذشته‌ها که فوتبال بازی می‌کردیم خیلی وقت‌ها پیش می‌آمد که سال تحویل در کنار خانواده نباشیم. یادم می‌آید دوره آقای طالبی بود که با تیم ملی به قبرس رفته بودیم و سال تحویل را هم در آنجا بودیم. آنجا هم طبق سنت خودمان سر سفره هفت سین نشستیم و مراسم عید را بجا آوردیم. همانطور که بزرگ‌ترها عیدی می‌دهند در آن زمان هم سفیر قبرس به ما عیدی داد.
انتهای پیام/آ10/چ3000
