به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان جویبار، جویبار یکی از شهرستان‌های مرکزی مازندران است که براساس سرشماری سال 85، 70 هزار نفر جمعیت را در خود جای داده و این شهرستان در بخش هنر در چند دهه گذشته در زمینه سفالگری در استان مازندران شاخص بوده و هنرمندان صاحب‌نامی در این شهرستان مشغول سفالگری بودند و آثارهای آنها در جویبار در اثر بی‌آبی خشکید.
* کوزه‌گر محله
عکس‌ها و آثار هنرمندان برجسته امروز در نمایشگاه‌های برتر کشور به نمایش گذاشته شده است و در مجله‌های اختصاصی معتبر دنیا به چاپ رسیده بود اما امروز هنر سفال و دستان به گل گره‌خورده و هنر خوش نقش و نگار هنرمندان هنر سفال سفالگری جویبار به ورطه فراموشی سپرده شده است.
دیوار برخی منازل به یادگار مانده است و غبار فراموشی بر روی این هنر سایه افکنده است.
در شهرستان جویبار آن هم در شهر جویبار منطقه‌ای وجود دارد که امروزه به کلاگرمحله مشهور است که در گذشته به کوزه‌گر محله معروف بود و بیشتر مردم این منطقه به حرفه کوزه‌گری و سفالگری فعالیت داشتند و انواع کوزه‌های گلی، فنجان، ظروف آب آشامیدنی و تمام ظروف مورد استفاده در آشپزخانه ساخته می‌شد.
به همین منظور به سراغ تنها بازمانده استاد سفال و سفالگری کلاگر محله شهرستان جویبار رفتیم. وی فرزند استاد زبردست سفال ایران مرحوم غلامعلی چینی‌ساز است.
رمضانعلی چینی‌ساز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس گفت: در کلاگرمحله جویبار در پنج دهه گذشته مرکز و مهد این هنر بوده به طوری که بیش از نیمی از مردم این دیار که حدود 400 نفر بودند به این کار مشغول بودند.
وی خاطرنشان کرد: سه کارگاه بزرگ که به صورت مستطیل‌شکل بوده توسط 15 نفر از استادان این رشته با بکارگیری نیرو فعالیت می‌کرد و انواع ظروف‌های کوزه‌ای با نقش و نگارهای ظریف و استفاده از طرح‌های طبیعت به صورت پویا استفاده می‌شده است.
چینی‌ساز تصریح کرد: خریداران این آثار از استان‌های دیگر به این منطقه می‌آمدند و با درخواست سفارش بازار خرید و فروش در این منطقه داغ بوده و مردم از این طریق امرار و معاش می‌کردند.
فرزند استاد زبردست سفال ایران در ادامه خاطرنشان کرد: با ورود برخی کالاهای چینی و ملامین به بازار و تغییر رویکرد مردم، نگاه مسئولان به این هنر برگشت کرده و کارگاه‌های بزرگ سفال و کوزه‌گری در کلاگرمحله جویبار که ابداع‌کننده سفال مشبک در ایران هنرمند بنام مرحوم غلامعلی چینی‌ساز در کشور بوده به زیر خاک رفته و امروز اثری از آن هنر حتی سفال در این شهرستان نیست و تنها خودم و فرزند یکی از هنرمندان مرحوم فکوری باقی مانده است.
انتهای پیام/ن۱۰
