وی تاکید کرد: براساس این طرح 156 پروژه برای کاهش 52.5 درصد آلودگی هوای اهواز در طول 10 سال پیش‌بینی شده بود.
جعفرزاده تصریح کرد: انتظار بود حداقل 70 درصد اهداف این طرح بعد از یک دهه محقق شود، اما برآوردهای اولیه نشان می‌دهد که بسیاری از پروژه‌های کلان این طرح به دلیل بخشی‌‌نگری دستگاه‌ها اجرا نشده است.
این عضو تیم تحقیقاتی طرح جامع کاهش آلودگی هوای اهواز اظهار داشت: برای اجرای پروژه‌ها در زمان اتمام طرح، 183 میلیارد تومان معادل 426 میلیون ریال اعتبار مورد نیاز بود که این اعتبارات صرف‌نظر از طرح جمع‌آوری گازهای همراه نفت ( طرح آماک) است.
وی طرح جامع کاهش آلودگی هوای اهواز را از قوی‌ترین و جامع‌ترین طرح‌های تحقیقاتی کشور عنوان کرد که دو دانشگاه کشور و یک مرکز تحقیقاتی آن را تهیه کرده‌اند.
جعفرزاده با اشاره به طرح‌هایی که برای کاهش آلودگی‌ها در زمینه توسعه حمل و نقل، صنعت و گرمایش پیشنهاد شده بود گفت: بخشی از این طرح‌ها از جمله ایجاد جایگاه‌های سوخت گاز و حمل و نقل ریلی آغاز شده اما پیشرفت آن کند است.
وی تصریح کرد: مشکلات جدیدی در حوزه آلودگی هوا در اهواز ایجاد شده که مهمترین آن پدیده گرد و غبار است. در طرح جامع آلودگی به این پدیده توجهی نشده بود. همچنین تغییراتی در کاربری‌ها و سمت و سوی توسعه صنایع ایجاد شده است که باید در طرح جدید مورد توجه قرار گیرد.
این عضو هیئت علمی گروه بهداشت محیط همچنین گفت: طرح جامع کاهش آلودگی هشت کلان شهر از جمله اهواز به تصویب رسیده اما مسائل این طرح به صورت ملی دیده شده و نمی‌تواند در اهواز قابل اجرا باشد.
*حرکت به سوی تجارت آلودگی
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز همچنین ایجاد بازار بورس یا تجارت آلودگی را عاملی برای کاهش آلودگی صنعتی عنوان کرد.
وی با بیان اینکه این روش در دنیا بسیار موثر بوده است، افزود: صنعتی که با کاهش آلایندگی خود صنعت سبز شناخته می‌شود نباید فقط در بخش مالیات مشمول معافیت شود بلکه باید تشویق‌هایی برای آن در نظر گرفته شود.
در روش تجارت آلودگی جرایم زیست محیطی به دولت پرداخت نمی‌شود، بلکه باید به عنوان مشوق‌هایی به صنایع سبز پرداخت.
جعفرزاده با اشاره به طرح پایش لحظه‌ای آلودگی صنعتی، تاکید کرد: اگر بخشی نگری در سیاست‌های کنترلی حذف نشود این طرح به جز تحمیل بار مالی بر دوش صنایع نتیجه‌ای نخواهد داشت.
وی افزود: با اجرای این طرح باید امکان دسترسی به اطلاعات برای رده‌های مختلف ذی‌نفعان از جمله علمی، مدیریتی، دانشگاهی و عمومی فراهم باشد در غیر این صورت فقط موجب هدرروی سرمایه‌ها شده است. به طور مثال در تمام شهرهای دنیا مردم می‌توانند تمام اطلاعات مربوط به هتل‌ها و رستوران‌ها را دریافت کنند و سابقه بهداشتی آن را ببینند.
انتهای پیام/ش10
