به گزارش خبرگزاری فارس از شهرکرد، خط انتقال نفت مارون به طول ۴۳۵ کیلومتر به عنوان دومین خط انتقال صعب‌العبور جهان نقش مهمی در تامین سوخت مورد نیاز کشور دارد که در دهه پنجاه توسط کشورهای خارجی در ۱۷ ماه اجرا و افتتاح شد.
طول عمر این لوله حداکثر ۳۵ سال اعلام شد اما با همه تذکرات، بی‌تدبیری‌ها سبب پنج بار شکستگی لوله یک بار از ناحیه منطقه زاینده‌رود سامان و چهار بار در منطقه میانکوه شد.
۲۳ آذرماه سال گذشته تاریخی است که برای پنجمین بار آخرین شکستگی خط لوله انتقال نفت خوزستان-اصفهان از همان نقطه قبلی یعنی حوالی تلمبه‌خانه گندمکار شهرستان اردل چهارمحال و بختیاری دچار ترکیدگی شد و باز اتفاقات ناگوار گذشته تکرار شد.
حال بزرگترین چشمه اصلی منطقه که آب شرب بیش از 20 روستا در دو دهستان (سرخون و هلیساد ) را تامین می‌کرد و در کنار آن باعث رونق اقتصادی و زمینه‌های شغلی از جمله شیلات، باغداری و کشاورزی بود با آلوده شدن از یک رو مشکل آب شرب را به وجود آورد و از روی دیگر باعث شد که تمام این اندک امکانات رفاهی و شغلی به کل حذف و نابود شود.
از همین رو مردم این منطقه که از تکرار این حوادث خاطره خوشی در ذهن ندارند با ثبت این سوژه با عنوان «مردم سرخون از آلودگی نفتی رنج می‌برند» در بخش فارس من، از خبرنگاران این رسانه خواستند که به فریادشان برسند و با دست به قلم شدن کمی غیرت مسئولان را به درد بیاورند.
بنده نیز با خود عهد کردم تا قبل از بازگشت آرامش به منطقه سرخون که گویا سال‌هاست با این نقطه قهر کرده دست از کار نکشم و آنقدر این درد را بگویم و بگویم تا بالاخره قدمی برداشته شود.
تاکنون جلسات و وعده‌ها و حرف‌‌های زیادی را شنیدیم برخی مانند جابه‌جایی مسیر انتقال نفت در حال تحقق و برخی مانند پرداخت غرامت و برآورد خسارت هنوز روی کاغذ گرد می‌خورد.
قصه سرخون از زبان اعضای شوراء
این بار به سراغ اهالی سرخون که جزء شوراء روستا نیز هستند رفتم تا بهتر در جریان روند پروژه انتقال خط لوله نفت قرار بگیرم.
فرماندار را ندیدیم
حیدری، یکی از اعضای شورای روستای سرخون از بی‌‌خیالی مسئولان شهرستان و استانی می‌گوید و اذعان دارد حضور میدانی و پیگیری‌های عالی‌ترین نماینده دولت در استان ضعیف است.
او می‌گوید: در حال حاضر کانال جدیدی در چهار الی پنج متری کانال قبلی در دست احداث است اما جای اندکی تأمل است اگر لوله قبلی بر اثر رانش زمین ترکیده بهتر نبود مکان لوله جدید را کمی با احتیاط‌تر انتخاب می‌کردند؟
حیدری اظهار می‌کند: طول این کانال ۵۰ الی۶۰ کیلومتر است و اگر دلیل اصلی ترکیدگی‌های قبلی رانش زمین باشد با یک بارندگی شدید مجددٱ این حادثه تکرار خواهد شد و مجدد خیانتی دیگر در حق مردم این منطقه صورت می‌گیرد.
اما ایمان نظری، سخنی دیگر دارد، او معتقد است اگر مسئولان شهرستان و استان پیگیری نمی‌کردند اکنون این عملیات آغاز نشده بود، او می‌گوید قرارداد تعویض خط لوله پنج ماهه است و تا قبل از پاییز بارندگی‌های فصل زمستان لوله‌گذاری به پایان می‌رسد.
کانال سیمانی از لوله محافظت می‌کند
نظری اظهار می‌کند: درست است که این خط لوله در کنار خط لوله سابق جایگذاری می‌شود اما کانال سیمانی و بتنی در این خط جای گذاری می‌شود که لوله داخل آن از هر رانش و مشکل دیگری در امان است و دیگر شاهد اتفاقات ناگوار نخواهیم بود.
نایب رئیس شورای شهر سرخون عملیات، از محل دقیق جایگزینی خط لوله انتقال نفت مارون خبر می‌دهد و می‌گوید: بر اساس گزارش‌های دریافتی از سمت مسئولین مربوطه، چهار کیلومتر از لوله فرسوده خط لوله نفت مارون اصفهان در کیلومتر ۲۱۹ تا ۲۲۲ گندمکار سرخون در حال تعویض می‌باشد و شرکت نفت با تمام قوا در منطقه مستقر شده و کار حفر کانال آغاز و حدود چهار ماه دیگر این کار به سرانجام خواهد رسید.
مسئولان به فکر هستند؟
اما اگر واقعاً فرضیه اول درست باشد و کارشناسان شرکت نفت بدون تحقیقات درست مجدداً لوله نفت را در منطقه‌ای که امکان رانش زمین در آن وجود دارد کار بگذارند چه عواقبی خواهد داشت؟
آیا خدایی ناخواسته در سال‌های آینده نیز شاهد شکستگی، نشت نفت، آتش‌سوزی، جان باختن هم‌استانی‌ها، تلف شدن دام و احشام، نابودی محیط زیست و دیگر اتفاقات ناگوار خواهیم بود؟
این سؤالات بخشی از درگیری‌های ذهنی بود که چند روزی بعد از گفت‌وگوی اول با یکی از اهالی روستای سرخون به سراغم آمد، خاطره تلخ آن تصاویر دلخراش، آن بوی نفت، آن امیدهای ناامید و آن اشک‌ها... مجدد جلوی چشمم تداعی شد و وادارم کرد برای پاسخ به این سوالات با مقامی بالاتر صحبت کنم تا حداقل کمی آسوده خیال شوم.
فرمانداری هیچ‌گاه پاسخگو نبود
فرماندار اردل که طبق معمول جواب تلفنش را نمی‌داد و هر چه پیغام و پسغام برایش فرستادم هیچ نتیجه‌ای نگرفتم.
تلفن را برداشتم و برای چندمین بار شماره قدرت الله حمزه را گرفتم، گویا فقط نماینده مجلس مردم در شهرستان‌های اردل، فارسان، کیار و کوهرنگ تنها کسی است که می‌تواند جواب سؤالاتم را بدهد.
بعد از سلام و احوال پرسی اوضاع سرخون را از ایشان پیگیری کردم و گفتم گویا وعده تعویض لوله نفت محقق شده اما در جایی غلط و در معرض خطر!!
برخلاف تصوراتم این نماینده هم از جزئیات حادثه خبری نداشت و دقایقی زمان گرفت تا وضعیت را از دوستانش جویا شود یا به قول خودش بچه‌ها را بفرستد و برایش خبر بیاورند.
مراقب پول بیت‌المال هستیم!
خلاصه ساعتی بعد مجدد با حمزه تماس گرفتم و خبرهایی به ظاهر خوبی داد («اینجا» بخوانید) و با قاطعیت گفت نمی‌گذاریم پول بیت‌المال هزینه شود و مجدد حادثه‌ای برای مردم پیش بیاید، با این حرف دلم جان گرفت و با خود گفتم درست است این همان مجلس انقلابی است که به دنبالش بودیم اما قانع نشدم چون او خود محل را ندیده و فقط شنیده بود.
از او قول گرفتم که به این مسئله توجه ویژه داشته باشد و قرار شد هفته بعدی که به استان بازگشت خود با همراه کارشناسان و مهندسان از محل جایگذاری لوله جدید دیدن کند.
و حالا مدتی از این اتفاقات گذشته و مجدد با نماینده مجلس صحبت کردم تا ببینم اوضاع از چه قرار است اما بازهم با جوابی برخلاف تصوراتم روبرو شدم.
حمزه در پاسخ به پیگیری بررسی وضعیت جابه‌جایی خط لوله نفت مارون گفت: به علت مناسبات و جلسات مختلف در این هفته فرصت رسیدگی به این پروژه را نداشتیم و ان‌شاءالله در هفته آتی این موضوع را پیگیری می‌کنم.
سؤالات بدون جواب...
اگر هفته دیگر کارشناسان تشخیص دادن این محل در معرض رانش زمین است چه خواهد شد؟ تکلیف بودجه‌ای که تاکنون هزینه شده چه می‌شود؟ مردم سرخون بالاخره از آب آشامیدنی بهره‌مند خواهند شد یا نه؟ این منطقه بالاخره از شر حوادث بد خلاص می‌شود؟ مسئولی دلش به حال مردم این منطقه می‌سوزد؟ تکلیف شیلات هزار تنی رفن که یکی از بزرگترین شیلات کشور است چه خواهد شد؟ آیا فرماندار سکوت خود را در خصوص بزرگترین مشکلِ محروم‌ترین شهرستانِ محروم‌ترین استان خواهد شکست؟
انتهای پیام/۶۸۰۳۶/س
