به گزارش خبرگزاری فارس از گرگان به نقل از روابط عمومی استانداری گلستان، حسن صادقلو در دیدار با رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اظهار داشت: استفاده از ظرفیت گردشگری «جزیره آشوراده» یک امر ضروری برای توسعه و رونق اقتصادی استان است.
وی تصریح کرد: «جزیره آشوراده» به لحاظ شرایط خاص زیست محیطی و آب و هوایی توانمندی قابل توجهی برای گردشگری و جذب توریسم دارد.
صادقلو خاطرنشان کرد: اگر سرمایه‌گذاری بر روی این جزیره انجام شود قابلیت پیش افتادن از «جزیره کیش» و «جزیره قشم» را نیز دارد.
استاندار گلستان به منظور معرفی ظرفیتهای گردشگری استان و به خصوص «جزیره آشوراده» با مسعود سلطانیفر رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دیدار کرد.
جزیره «آشوراده» کجاست؟
«آشوراده» دهی در مرکز شبه جزیره میانکاله در شهرستان بندرترکمن، استان گلستان است. «آشوراده» تنها جزیرهٔ ایرانی دریای خزر است. این جزیره در سده‌های گذشته در پی عملکرد و فعالیت گروه‌های انسانی با حفر کانال از توده اصلی خشکی خود (شبه جزیره میانکاله) جدا افتاده‌است.
این جزیره تا سال‌های پیش با امکاناتی همچون پاسگاه ژاندارمری، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه راهنمایی، مغازه، مسجد و حسینیه بیش از یکهزار نفر سکنه داشته است که به مشاغل دامداری، کارگری، پیشه‌وری و ماهی‌گیری مشغول بوده‌اند اما در سال 1372 به علت بالا آمدن سطح آب دریای خزر و رخ دادن سیل مردم جزیره، آنجا را ترک کردند و هم‌اکنون تنها کارمندان شیلات در آن ساکن هستند.
40 درصد خاویار ایران در نزدیکی این جزیره به دست می‌آید.
در پایان دوره ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد امتیاز سرمایه‌گذاری در آشوراده به یک شرکت لبنی به نام شرکت لبنی صباح ابراهیمی واگذار شد که انتقادات و مناقشاتی را در پی داشته است.
محدوده «آشوراده» در اثر بالا آمدن سطح آب دریاچه خزر توسط کانال طبیعی «خزینی» به صورت جزیره آشوراده از شبه جزیره میانکاله جدا شده است. به این ترتیب، جزیره آشوراده از شمال به دریاچه خزر، از شرق به تنگه‌ای باریک موسوم به «تنگه چپق‌اوغلی» و از غرب به کانال طبیعی خزینی و ادامه شبه جزیره میانکاله و از جنوب به خلیج گرگان منتهی می‌شود.
«آشوراده» در اغلب منابع تاریخی به عنوان مجمع الجزایر «آشوراده» که متشکل از سه جزیره بوده‌است، آمده که با بالا آمدن سطح آب هر دو جزیره کوچک انتهای آن در آب فرو رفته و در حال حاضر تنها یک جزیره باقی مانده است.
این شبه جزیره در زمان صفوی به عنوان شکارگاه مورد توجه قرار گرفته و به این سبب دژهایی در این جزیره بنیاد شد.
در سال 1837 این جزیره با وجود اعتراض ایران به دست نیروهای روسیه اشغال شد پس از این اشغال، نیروهای روسی تا چندین دهه یک پاسگاه نظامی در آن داشتند.
هم‌اینک این جزیره دو بنای تاریخی در خود دارد. قلعه روس‌ها که در زمان رضاشاه بنای آن تجدید و به پاسگاه تبدیل شده و خانه وزیر مختار روس، قلعه تخریب شده و خانه نیز در حال تخریب است.
انتهای پیام/2307/غ
