به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، وجود و بروز ناهنجاری‌های اخلاقی کوچک و بزرگ در سپهر عمومی جامعه لزوم بازشناسی و تبیین دقیق‌تر الگوهای معاصر و در دسترس اخلاقی را دو چندان میکند.
در اقوال کارشناسان رسمی حوزه اخلاق و اجتماع گاه هشدارهایی پیرامون افول برخی اخلاقیات نزد جمع کثیری از افراد جامعه بیان می‌شود و البته بهترین داور در مورد میزان صحت و سقم این مطالب خود ما مردمی هستیم که به طور روزمره در کوچه و خیابان و بازار با یکدیگر تماس و تعامل داریم.
از فساد، فحشا، اعتیاد و امور ضد اخلاقی و هنجارستیزانه بزرگ که در گذریم، پاره‌ای موارد می‌ماند که نه ضد اخلاقی و هنجارستیزانه که بی‌اخلاقی و هنجارشکنانه محسوب می‌شوند.
از همین دست است دروغگویی‌های روزمره برای افزایش درآمد، بی‌توجهی اپیدمیک به حلال و حرام بودن معیشت، پنهان‌کاری، ریاکاری و جمع‌ستیزی که نزد برخی اقشار از شکل ضد ارزش بودن دور شده عناوینی از زرنگی یا با عرضه بودن را به خود اختصاص داده است.
مصادیق این بی‌اخلاقی‌ها بسیار است، در تریبون رسمی مجلس اعلام می‌شود که بیش از 15 درصد افرادی که از مسکن مهر بهره برده‌اند صاحب مسکن هستند در حالی که بسیاری از هموطنان و برادران و خواهران و پسران و دختران ما در گرداب بازار بی‌قانون اجاره‌بها و خانه‌بدوشی در حال خرد شدن هستند، در مثالی دیگر یک مقام مسئول بیان میکند که نام تعدادی از تجار برای دور زدن گمرک و مالیات در تعرفه‌های ویژه وارداتی کمیته امداد ثبت شده و این میلیونرها البته از یارانه ویژه کمیته امدادی بهره برده‌اند بدون آن که تا زمان بو بردن مسئولان نظارتی وجدان درد بگیرند که حق یتیمان و فقرا را می‌خورند.
در برخی تحقیقات غیررسمی بسیاری از دانش‌آموزان عنوان می‌کنند که مواردی از رشوه دادن برای به دست آوردن یک امتیاز فراقانونی و بهره بردن از ارتباطات برای استخدام بستگان درجه یک را در اطراف خود مشاهده کرده‌اند و خود در صورت لزوم این کار را انجام می‌دهند و بسیاری دیگر از این دست که نشان می‌دهد دروغگویی و پایمال کردن حق‌الناس با کمال تاسف نزد برخی از ما آحاد ملت به مرور دارد قبح خود را از دست می‌دهد و دور زدن قانون در نزد گروهی از افراد جامعه عادی شده است.
در جامعه‌شناسی مباحثی وجود دارد که بیان میکند گاه مردمان یک جامعه ممکن است نسبت به موارد ضد اخلاقی و بی‌قانونی نگرشی بزرگ‌بینانه پیدا کنند که ناشی از فشارهای اقتصادی است اما چه موارد دور زدن قانون و خرده بی‌اخلاقی‌های روزمره را کم بدانیم یا زیاد، بازبینی آن از منظر مصادر اخلاق خالی از لطف نیست.
در نزد ما ایرانیان شاید از قرون گذشته و به سبب فشار تسلط اقوام بیگانه و حکام جائر نوعی از رندی و عافیت‌طلبی وجود داشته و ضرب‌المثل‌هایی که به نوعی بر گلیم خود را از آب بیرون کشیدن و بی‌توجهی به دیگران دلالت دارد در دوران ستمشاهی و فساد اداری آن تقویت شد.
در دوران ستمشاهی افراد به تدریج آموختند که می‌توان از قانون گریخت، آن را دور زد و با ایجاد رابطه و گاه چرب کردن سبیل دیگران فردی ناشایست را بر میزی نشاند و از عواید مادام‌العمر آن بهره‌مند ساخت، مواریث این فرهنگ اجتناب از سنگ‌هایی که همواره نثار پای لنگ است تا به امروز نیز در نزد اقشاری از طبقات اجتماعی ایران باقی مانده و برخی هنوز به دنبال آن هستند که شاهین خوشبختی را با تکه‌ای گوشت بر دوش خود بنشانند.
موارد این نوع عافیت‌طلبی و بی‌توجهی به زندگی دیگران در رفتارهای روزمره ما ایرانیان در هنگام عبور از تقاطع‌ها، راه دادن به خودروی دیگران، ایستادن بر سر صف، تلاش برای استخدام و ... قابل مشاهده است.
در این میان اما انگاره‌هایی که بر اخلاق و اخلاق‌مداری و حتی توجه وسواس‌گونه به حقوق دیگران استوار شده منبعث از آموزه‌های اسلام اصیل و سیره اهل بیت عصمت و طهارت در نحله‌هایی از افراد این جامعه وجود داشته و توسط عرفا و فضلا به صورت عملی و نظری تبیین و ترویج شده است.
بسیار بوده‌اند بزرگانی که عمری را با ساده‌زیستی به مردمان خدمت کردند و گاه به تبعیت از ائمه اطهار خود گرسنه ماندند تا همسایه یا میهمانی از سر سفره آنان سیر برخیزد.
ایرانی که در فرهنگ شفاهی خود اصطلاحاتی در باب باز بودن درب خانه و مردمداری، جوانمردی و عیاری، مردانگی و مروت و صدها و هزاران امثال و حکم دیگر دارد و بر فضایل اخلاقی مولای اول شیعیان اقتدا میکند که شب هنگام بر در خانه فقرا غذا می‌گذاشت و در دفاع از حق مظلومی مرگ را بر مسلمان جایز می‌شمرد اکنون به کجا رسیده که افراد را تنها از روی مارک کت و شلوار و نوع خودرو قضاوت میکند و به میزان حساب بانکی افراد در محترم بودن آنان حکم می‌راند بدون توجه به اینکه این پول آیا از خون دل و اشک جگر دیگران فراهم آمده یا حاصل تلاش و خلاقیت آن فرد است.
آن کاسبانی که حبیب خدا بودند و حتی زمانی مشتری خود راضی بود جنس گران یا بی‌کیفیت را از وی دریغ می‌کردند و امانتدار مردم بودند کجا رفتند و نسل جدید آیا علمای و روحانیون صاحب کرامات را به چشم ندیده که در تمام زندگی خود نان و دوغی ساده خوردند اما با قرض‌الحسنه دادن هزاران جوان از خانواده فقرا را پزشک و مهندس و وکیل کردند.
این سخنان قصه نیست که پیروان امیرالمومنین علی (ع) در این خاک زندگی می‌کردند و می‌کنند و بسیارند آنان که دلی دریایی دارند و اعتقاد دارند با دست بسته نمی‌توان نعمات آسمانی را صید کرد.
در این دیار علمایی بوده‌اند که به سبب خلوص و زهد به چنان مقامی رسیدند که بدون تذکر زبانی و تنها با نگاهی افراد را امر به معروف کرده و گاه مسیر زندگی فردی لاابالی را به یک نظر تغییر می‌دادند.
در حوزه اخلاقیون دم برنیاوردن، خموشی و رازپوشی بسیار است اما این روزها بیش از هر زمان احساس می‌شود که نسل جدید باید این ناگفته‌ها را بشنود.
نسل جدید باید بداند که چگونه آیتالله آخوند جمعی شرابخواره را به پیروان سینه چاک اباعبدالله بدل کرد و باید بشنود که علامه جعفری که بود، طباطبایی چگونه زیست و بهجت در گوش یاران خود چه زمزمه می‌کرد.
آتش درون این فضلا علاج درد بی‌دردی بی‌دردان این روزگار است که مرد را دردی اگر باشد خوش است و به درد است که مرد فولاد آبدیده می‌شود و مگر نه اینکه همین مردان مرد بودند که در کوران آتش و خون درست بودن تئوری‌های مبتنی بر پارادایم قدرت «دولت ملت» را به اثبات رساندند.
نسل جدید اگر چه با مدل مویی متفاوت و لباسی شاید نه چندان متعارف، باید بداند که بر دوش چه غول‌هایی ایستاده و چه نیکو نیتی که مردان مرد شهر هزار مزار را از دل خاک بیرون کشیده، گرد و غبار و زنگار روزگار از چهره آنان زدوده و به جوانان این دیارشان معرفی کنیم.
نماینده ولی فقیه در فارس و پدر معنوی این استان به درستی در همین مورد گفت که از این نظر آنقدر غنی هستیم که تا سال‌های سال، علما و فضلای مکتب شیعه جعفری را که در خاک پاک فارس بالیده‌اند به جوانان معرفی کنیم.
آیتالله اسدالله ایمانی در جلسه‌ای که برای برگزاری همایش بزرگداشت مقام آیتالله محلاتی برگزار شده بود، تصریح کرد که برای رشد و بالندگی این نسل و این که دیگران به آن الگو ندهند باید الگوهای ارزشی خود را معرفی کنیم.
امام جمعه شیراز اشارت داد که لازم نیست کار ویژه‌ای کنیم بلکه همین که غبار زمان را از چهره این چهره‌های ماندگار بزدائیم کار خود را خواهد کرد و در برهوت بی‌اخلاقی عصر مدرنیسم و ماشین، دل‌های تشنگان معرفت و حقیقت را خواهد ربود.
آیتالله محلاتی گنجی نهان است
نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی در همان مجلس بیان کرد: آیتالله محلاتی گنجی نهان است و باید ایشان را معرفی کنیم تا نسل جوان بداند صاحب چه گوهرهایی بوده است.
سید حسین ذوالانوار البته به درستی ابراز تاسف کرد که حتی حوزویان و دانشگاهیان نیز نسبت به این شخصیت بزرگ شناخت کمی دارند.
نماینده مردم شیراز بر چاپ و توزیع برخی از کتب آیتالله در همایش بزرگداشت ایشان تاکید کرد و گفت که اسناد ساواک برای رمزگشایی از زندگی ایشان بازخوانی خواهد شد.
ذوالانوار ابراز داشت: سایتی در همین زمینه راه‌اندازی شده تا خاطرات مردمی و اسناد و تصاویری که در نزد مردم از آیتالله محلاتی وجود دارد جمع‌آوری شود.
وی ادامه داد: در این زمینه دبیرخانه‌ای ایجاد و با افراد مطلع تماس گرفته شد تا برنامه به‌گونه‌ای برگزار شود که افرادی که مخاطب این برنامه شدند به همان حس متعالی مد نظر برگزارکنندگان برسند تا خود آن را برای دیگران بیان کنند.
این سخن ذوالانوار بر اندیشه‌ای صحیح استوار است که اگر افراد بدانند آیتالله محلاتی عمری را اجاره‌نشینی کرد اما بسیاری را به خانه رساند عاشق او خواهند شد، مردم اگر بدانند این مرد ماخوذ به حیا گاه مانند شیر در دفاع از حق و مظلوم غرید از الگوهای عاشورا و کربلا یاد خواهند آورد و پی خواهند برد که در زمانه تکنولوژی و ماشین و امواج نیز می‌توان به «هیهات من‌الذله» اعتقاد داشت، اخلاقی زیست، اخلاقی اندیشید و فراتر از عقل معاش و سودانگاری‌های بی‌پایان رفتار کرد.
آیتالله محلاتی که بود؟
شیخ بهاءالدین محلاتی مردی از همین حوالی ما بود، فرزند خلف آیتالله شیخ جعفر محلاتی که تحصیلات ابتدائی را در مدرسه شریعت به پایان رسانید.
از آن پس هشت سال در محضر پدرش و میرزا محمد صادق مجتهد فقه و اصول را خواند و آن‌گاه مدتی حکمت اللهی را در خدمت حاج سید علی حکیم کازرونی تلمذ کرد سپس، عازم نجف شد و 10 سال در مجلس درس آقا ضیاءالدین عراقی و شیخ محمد کاظم شیرازی و محمدحسین نائینی حضور یافت تا به اخذ اجازه و ارتقا به مقام اجتهاد رسید و در سال 1349 به شیراز بازگشت.
آیتالله محلاتی در این دوره از حیات علاوه بر تحصیل علم از فعالیت سیاسی نیز غافل نماند و گاه در برخی از جریان‌های سیاسی اجتماعی از قبیل قیام دلیران تنگستانی شرکت و مدت 10 ماه همراه پدر بزرگوارش علیه نیروهای انگلیسی مبارزه کرد.
پس از ورود متفقین در شهریور 1320 به ایران که منجر به تبعید رضاشاه و به سلطنت رسیدن محمدرضا پهلوی شد، آیتالله محلاتی مانند سایر روحانیون مخالف رژیم پهلوی، فرصت یافت تا مخالفت‌های خود را با رژیم بروز داده و به هر نحو ممکن درصدد ضربه زدن به رژیم برآید چنانکه در وقایع مربوط به ملی شدن صنعت نفت با صدور اعلامیه‌ای مبارزه برای ملی شدن نفت را تأیید کرد.
پس از رحلت آیتالله بروجردی (فروردین 1340)، امام خمینی پرچم مبارزه علیه رژیم پهلوی را به‌دست گرفت. آیتالله محلاتی نیز که به درستی و حقانیت راه امام ایمان داشت، مبارزات خود را در راستای اقدامات و موضعگیری‌های ایشان متمرکز کرد و تا پایان نیز بر این شیوه باقی ماند.
وی همزمان با اعلام اصول شش‌گانه انقلاب سفید توسط شاه و موضع‌گیری شفاف امام خمینی علیه آن، به مخالفت با رفراندوم پرداخت و مردم را به شرکت نکردن در رفراندوم لوایح مذکور تشویق کرد.
پس از حمله رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه در دوم فروردین 1342، که منجر به روشن‌تر شدن هرچه بیشتر چهره‌ی شاه و رژیم شد، وی مبارزات خود را علیه دستگاه سلطنت بیش از پیش علنی کرد و در برپایی تظاهرات 15 خرداد 1342 در شیراز با توجه به اینکه وی شخص اول روحانیت فارس به شمار می‌آمد و صدها هزار نفر طرفدار داشت نقش بسیار چشمگیری ایفا کرد.
این مسئله که به برپایی یکی از بزرگ‌ترین قیام‌های مردمی در پانزدهم و شانزدهم خرداد 1342 پس از تهران در شهرستان‌ها (شیراز) منجر شد، موجبات دستگیری آیتالله محلاتی را فراهم آورد.
در این مورد ساواک شبانه به منزل آیتالله محلاتی حمله کرد و او را همراه فرزندش مجدالدین محلاتی بازداشت و به همراه آیتالله دستغیب، جلال‌الدین آیتالله زاده (برادر آیتالله محلاتی) و… شبانه با یک هواپیمای نظامی روانه تهران کرد.
ساواک در تیرماه 1342 بسیاری از دستگیرشدگان را آزاد کرد، اما به علت نقش برجسته امام خمینی (ع)، آیتالله محلاتی و آیتالله قمی در رهبری و پدید آمدن قیام 15 خرداد، آنان را تا مدت‌ها در بند نگه داشت. مدتی بعد در یازدهم مرداد همان سال به علت فشار افکار عمومی، ساواک مجبور شد آنها را آزاد کند و به خانه‌ای در تهران انتقال دهد و تحت‌نظر گیرد.
پس از استقرار حضرات آیات در این مکان، سیل جمعیت از نقاط مختلف کشور برای دیدار با آنان روانه این مکان شد، هنگامی ساواک متوجه شد این خانه به کانون افشاگری علیه رژیم تبدیل شده است، ترجیح داد پس از چند ماه آنان را آزاد کرده و روانه شهرهای خود کند. آیتالله محلاتی در برگشت به شیراز با استقبال باشکوه و بی‌سابقه مردم که کیلومترها به پیشواز ایشان رفته بودند مواجه شد.
پس از تبعید امام خمینی (ع) به خاطر سخنرانی علیه حق کاپیتولاسیون اتباع آمریکایی در ایران، آیتالله محلاتی نیز در جریان یک سخنرانی آتشین با بیان اینکه «خمینی را از شهر و مملکتش تبعید می‌کنند و بدانید این دستگاه پابرجا نخواهد ماند، همان‌طور که سلسله معاویه منقرض شد…» به عموم پیش‌نمازان مساجد شیراز دستور داد تا نماز جماعت را تعطیل کرده و از رفتن به مساجد خودداری کنند.
علاوه بر این، هیئتی مرکب از نمایندگان وی و آیتالله دستغیب روانه قم شدند تا اوضاع را بررسی کرده و نتیجه را به آنان گزارش کنند، همچنین به علمای سایر شهرستان‌ها، به‌ویژه شهرهای استان فارس، دستور داد تا در اعتراض به این اقدام رژیم پهلوی در تکیه‌‌گاه‌های خود متحصن شوند.
حرام اعلام کردن کمک به رژیم صهیونیستی
در سال‌های بعد (1343-1357) آیتالله مخاطب امام در ارسال بسیاری از پیام‌هایش به استان فارس و شهر شیراز محسوب می‌شد و به همین خاطر بسیاری از اعلامیه‌های حضرت امام در این زمینه، خطاب به او و با نام وی شروع می‌شود علاوه بر این آیتالله محلاتی نیز در طول این سال‌ها هیچ‌‌گاه ساکت و بی‌تفاوت ننشست و در قبال رویدادهای ایران و جهان با صدور اعلامیه‌ها و گاه کمک‌های مادی و معنوی دیگر همیشه خود را مسئول می‌دانست، به عنوان نمونه، وی در جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، با صدور اعلامیه‌ای از مسلمانان خواست تا از هر گونه مساعدت مادی و معنوی نسبت به اعراب مسلمان دریغ نورزند و هر عملی را که موجب تقویت اسرائیل شود، حرام کنند.
مخالفت با جشن هنر شیراز
آیتالله محلاتی همچنین در واکنش به «جشن هنر شیراز» که از اواخر دهه 40، هر ساله در شیراز برگزار می‌شد، همواره مخالفت خود را اعلام کرده و به علت هجوم به ارزش‌های اسلامی در جریان این جشن‌ها، به ویژه پس از نمایش اعمال منافی عفت در جریان نمایشنامه «خوک، آتش، بچه» در جشن هنر سال 1356 (شهریور ماه)، رژیم را با عبارت «خدا لعنت کند برگزارکنندگان جشن هنر را و …» مورد هجوم قرار داد.
ایشان گذشته از آن، دستگاه هیئت حاکمه را به تعطیلی مساجد و بازار شهر تهدید کرد، اما به خاطر اینکه ایادی رژیم بساط جشن را به سرعت جمع کردند، این برنامه عملی نشد اما این واکنش‌ها و به پا خاستن مردم مبارز شیراز در سال بعد موجب شد تا این جشن که سال‌ها بود بدون وقفه برپا می‌شد، دیگر برگزار نشود.
آیتالله محلاتی در سایر حوادث مربوط به انقلاب نیز همواره واکنش‌های مناسب بروز داد، چنانکه در چهلم شهدای 19 دی قم، اطلاعیه‌ای صادر و در شیراز تعطیل و عزای عمومی اعلام کرد.
در سال 1357 با نزدیکی پیروزی انقلاب اسلامی نیز آیتالله محلاتی به عنوان پناهگاه و همچنین راهنمای مبارزان علیه رژیم همیشه مورد توجه بود و خود در بسیاری از این‌‌گونه رویدادها شرکت داشت.
وی پس از برقراری حکومت نظامی در شیراز، با صدور اعلامیه‌ای در اواخر شهریور 1357 به استقرار حکومت نظامی در شهر و دستگیری علمای شیراز (آیتالله دستغیب و …) اعتراض کرد و همچنین برای بی‌اعتبار جلوه دادن حکومت نظامی و دستور ارتش، با صدور اعلامیه‌ای به پیروی از حضرت امام به مردم گوشزد کرد که گرفتن اجازه از مقامات حکومت برای برگزاری مجالس سوگواری و … جایز نیست.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، آیتالله محلاتی به علت کهولت سن و آلام روحی و جسمی، در مصدر خدمات دولتی قرار نگرفت، اما از امر به معروف و نهی از منکر باز نایستاد و تا هنگام وفات به عنوان یکی از پشتوانه‌های نهضت اسلامی در فارس به خدمات خود به اسلام و انقلاب ادامه داد.
نخستین برگزار کننده جلسات آموزشی برای فرهنگیان
آیتالله محلاتی با آنکه در طول عمر پربرکتش همّ خود را بیشتر مصروف ارشاد عملی و زبانی مردم کرد، اما با این حال به خلق آثار نوشتاری چندی نیز دست زد که بیشتر در علم اصول و کلام به رشته تحریر درآمده و چاپ نشده‌اند.
علاوه بر این وی برای نخستین بار در کشور اقدام به تأسیس جلسات آموزش برای فرهنگیان کرد، که خلاصه بحث‌های مطروحه در آن جلسات به صورت کتاب «رهنمای حق» به کوشش اعضای جلسه بارها به چاپ رسیده است.
نظرات آیتالله محلاتی در حوزه اقتصاد اسلامی کاربرد دارد
در همین زمینه در جلسه آمادگی برگزاری همایش تجلیل و معرفی آیتالله محلاتی، رئیس دانشگاه آزاد اسلامی شیراز خواستار توجه جدی‌تر به بعد مبارزاتی آیتالله محلاتی شد.
محمود حقیقت گفت: آیتالله محلاتی در چهار محور مبارزاتی جدی داشته که به اقتضای فضای جامعه لازم و ضروری بوده است.
وی مبارزه با رژیم ستمشاهی، مقابله با صوفی‌گری و بهائی‌گری، مبارزه علیه ظلم و بی‌عدالتی و مخالفت با اقتصاد دولتی را چهار محور مد‌نظر آن عالم ربانی دانست و افزود: نظرات فقهی اقتصادی آیتالله محلاتی، بسیار ارزشمند و قابل توجه است.
رئیس دانشگاه آزاد اسلامی شیراز خاطرنشان کرد: آیتالله بهاءالدین محلاتی، در زمینه مسائل فقهی به ویژه در حوزه اقتصاد، دارای دیدگاه‌ها و نظراتی بسیار تأثیرگذاری است که باید این نظرات تبیین، تحلیل و به جامعه معرفی شود.
حقیقت تصریح کرد: آیتالله محلاتی به شدت مخالف اقتصاد دولتی بود و در این زمینه نظرات فقهی دقیقی دارند که امروز و بعد از سی و اندی سال که از استقرار نظام جمهوری اسلامی می‌گذرد، مخالفت با اقتصاد دولتی و درستی آن اندیشه‌ها مورد تایید همگان قرار گرفته است.
زندگی خاندان محلاتی می‌تواند موضوع سریالی فاخر شود
در همین نشست نماینده ولی فقیه در فارس بر لزوم معرفی خدمات 300 ساله خاندان محلاتی تاکید کرد و خواستار برگزاری پیش همایش بزرگداشت علامه فقیه آیت‌الله‌العظمی شیخ بهاءالدین محلاتی در آذر ماه امسال شد.
آیتالله اسدالله ایمانی بیان کرد: نظرات فقهی و دلالت علمی آیتالله محلاتی از نظر فقه، اصول و فلسفه، سجایای اخلاقی آیتالله به عنوان الگوی سبک زندگی برای مردم و به ویژه جوانان، مبارزات سیاسی آیتالله محلاتی، پدر و خاندان ایشان و فعالیت‌های اجتماعی آیتالله محلاتی باید در این همایش تبیین شود.
وی ابراز داشت: این حرکت می‌تواند آغازی باشد برای یک سلسله برنامه معرفی چهره‌های دیگری که در جوار حرم شریف علی‌ابن حمزه مدفون هستند.
وی با بیان اینکه مرحوم آیتالله محلاتی ارزشی از ارزش‌های فراموش شده تاریخ ما است، ابراز داشت: باید با کسانی که هنوز در قید حیات هستند و آن عالم بزرگ را می‌شناسند مصاحبه و در گنجینه تاریخ شفاهی ثبت شود.
ایمانی ادامه داد: این بیت گرام بیش از 300 سال در شیراز منشا خدمات بودند و باید به طور کامل معرفی شوند.
وی اضافه کرد: باید فضایی فراهم شود تا نظراتی که در سینه‌ها مانده و به هر دلیلی کتوم تلقی شده برملا و در اختیار مردم قرار گیرد.
نماینده ولی فقیه در فارس ساخت فیلم و سریال از خاندان محلاتی را کاری ارزشمند توصیف کرد که در کنار کارهای علمی و پژوهشی باید برای عوام جامعه انجام شود.
بزرگان فن می‌توانند بزرگان را معرفی کنند
مدیر حوزه‌های علمیه فارس با تأکید بر اینکه مجموعه دستگاه‌های فرهنگی و حوزه و دانشگاه باید به شخصیت‌ها و مفاخر دینی، علمی و سیاسی توجه کنند، گفت: گروهی متشکل از حوزه و دانشگاه برای شناسایی بزرگان استان فارس تشکیل شده و هر کدام به تبیین شخصیت این مفاخر بپردازند.
حجت‌الاسلام دکتر محمدهادی رحیمی‌صادق افزود: این کار، یک کار بلندمدت است که باید به صورت جدی در شورای فرهنگ عمومی پیگیری شود ضمن اینکه حوزه‌های علمیه فارس نیز آمادگی همکاری در این زمینه را دارد.
وی به همزمان بودن مراسم بزرگداشت آیتالله محلاتی با سالروز شهادت حضرت علی‌بن حمزه (ع) اشاره کرد و گفت: پیشنهاد می‌شود بزرگداشت آن عالم ربانی به روز شهادت امام صادق (ع) منتقل شود چرا که روز 24 محرم تنها برای بیان مناقب و احوالات حضرت علی‌بن حمزه (ع) کفایت میکند.
برای بزرگداشت آیتالله محلاتی سفارش مقاله دهیم
رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی فارس با تصریح اینکه نسل امروز مفاخر دینی و حتی علمی و فرهنگی جامعه را به‌خوبی نمی‌شناسد، گفت: یکی از راه‌های ترویج سبک زندگی اسلامی، توجه دادن نسل امروز به مفاخر دینی، علمی و مذهبی است.
حجت‌الاسلام محمد رضایی افزود: یکی از راه‌های ترویج سبک زندگی اسلامی، توجه دادن نسل امروز به مفاخر دینی، علمی و مذهبی است.
وی تصریح کرد: برگزاری چنین مراسمی که در راستای معرفی و تجلیل از مفاخر است ضرورت دارد اما این برنامه‌ها باید در جامعه موج ایجاد کند تا مؤثر واقع شود.
رضایی خاطرنشان کرد: با توجه به جایگاه علمی، فقهی و اجتماعی آیتالله محلاتی، باید حداقل از 10 روز قبل زمینه اجتماعی مناسبی برای آماده شدن مردم و افکار عمومی، فراهم شود.
وی خواستار آن شد که در این زمینه به صورت گزینشی از تعدادی از اساتید حوزه و دانشگاه تقاضای مقالاتی در معرفی آیتالله محلاتی شود.
همایش بزرگداشت به کنگره تبدیل شود
مدیرکل اوقاف و امور خیریه فارس نیز در این نشست بر ضرورت برگزاری مراسم بزرگداشت باکیفیت تأکید کرد و گفت: باید تلاش کنیم تا بیشتر به کیفیت‌بخشی محتوای برنامه بزرگداشت اهتمام ورزیم.
حجت‌الاسلام سید اسماعیل حسینی مقدم افزود: باید گروه‌ها و تشکیلاتی راه‌اندازی شود که کاری با ابعاد بزرگ‌تر را برای سال بعد پیگیری کرده و سال آینده یک کنگره ملی برای آیتالله محلاتی برگزار شود.
از بودجه تحقیقاتی دانشگاه کمک می‌کنیم
رئیس دانشگاه پیام نور استان فارس نیز در این نشست گفت: باید تلاش کنیم در حوزه‌های مختلف دانش‌آموزی، دانشجویی اساتید و عموم مردم برنامه‌هایی داشته باشیم که هر کدام بنابر نگرش خود برنامه‌ها و فعالیت‌های مختلفی برای انعکاس ویژگی‌های این شخصیت بزرگوار داشته باشند.
سعید مظلومیان با اشاره به اینکه ائمه جمعه و جماعات شهرستان‌ها در این زمینه بسیار می‌توانند مؤثر باشند، افزود: بهترین وسیله برای انتقال این نوع مفاهیم، همان زبان هنر بوده که تأثیرگذاری آن از هر چیزی بیشتر است.
وی در پایان از اعلام آمادگی این دانشگاه برای هرگونه همکاری در بحث برگزاری بزرگداشت آیتالله محلاتی خبر داد و گفت: در این زمینه دانشگاه‌ها با بودجه پژوهشی خود می‌توانند به برگزاری همایش آیتالله محلاتی کمک کنند.
مبارزان انقلابی در قید حیات خاطره‌گویی کنند
عضو شورای اسلامی شهر شیراز نیز بر ضرورت جمع‌آوری زندگی‌نامه کامل از خدمات مرحوم آیتالله محلاتی تأکید کرد و گفت: در این زمینه پیشنهاد می‌شود که خاطرات آن عالم ربانی چاپ شود و همچنین کسانی که با ایشان هم‌دوره هستند به تبیین اطلاعات و خاطراتی درباره آن مرحوم بپردازند.
ابراهیم شعرا افزود: شخصیت آیتالله محلاتی تا حدود بسیاری از نسل جدید مخفی مانده و قدیمی‌ترهای شیراز با خدمات علمی و اجتماعی ایشان آشنایی دارند و لازم است که هم‌رزمان و افراد انقلابی آن دوران که از بعد مبارزاتی وی اطلاع بهتری دارند در این زمینه خاطرات خود را بیان کنند.
زندگی آیتالله محلاتی در قالب داستانک‌های کوتاه منتشر شود
معاون فرهنگی اجتماعی شهردار شیراز در این نشست بر مسئله‌ای تاکید کرد که بسیار ضرورت دارد و آن انتقال مفاهیم با شیوه‌هایی خارج از قالب‌های خواص برای عوام جامعه است.
محمد فرخزاده اظهار داشت: مدارس فضای خوبی برای معرفی و تبیین شخصیت‌ها و مفاخر علمی، دینی و سیاسی کشور هستند که می‌توان زندگی‌نامه و خصوصیات اخلاقی آنها را به‌صورت کتابچه تهیه و در اختیار دانش‌آموزان قرار داد.
وی در این زمینه افزود: اگر زندگی و خاطرات پیرامون آیتالله محلاتی به صورت داستانک‌ها یا حکایت‌هایی کوتاه چاپ شود روحانیونی که به مدارس می‌روند می‌توانند این حکایت‌ها را تعریف و افراد را جذب کرده و بعد کتاب را به دانش‌آموزان معرفی کنند.
معاون فرهنگی اجتماعی شهردار شیراز انجام تبلیغات شهری را یکی دیگر از راهکارهای تحقق این امر برشمرد و گفت: استفاده از ظرفیت مداحان در برنامه‌های مناسبتی نیز در این زمینه مناسب است و شهرداری نصب تندیس و المانی از آیتالله محلاتی را نیز پیگیری میکند.
مرکز حفظ و نشر آثار آیتالله محلاتی تاسیس شود
شاید یکی از کاربردی‌ترین پیشنهادات را معاون فرهنگی تبلیغات اسلامی فارس بیان کرد آنجا که خواستار تشکیل مرکز حفظ و نشر آثار آیتالله محلاتی شد.
شکرالله دانش افزود: امروزه برای بسیاری از چهره‌های مطرح و علمای برجسته مرکز نشر آثار و افکار ایجاد می‌شود تا پژوهش و تحقیق در زمینه شخصیت و افکار آنان به صورتی مستمر ادامه یابد.
به هر روی هفتم آذر ماه در سالروز شهادت حضرت علی‌ابن حمزه (ع) از ایام محرم روزی است که به عنوان روز برگزاری پیش‌همایش آیتالله محلاتی در نظر گرفته شده و چه مبارک سرشتی که این سلاله پاک علم و حکمت در حرم علی‌ابن حمزه به خاک سپرده شد و اکنون همزمان با وی بزرگ داشته می‌شود.
همان‌گونه که آیتالله ایمانی بیان کرد امید می‌رود که این مراسم آغازی باشد بر معرفی بیشتر سلسله‌جنبانان حکمت و معرفت و فقها و علمای نامدار سومین حرم اهل بیت تا همجواری با بارگاه ملکوتی احمدبن موسی (ع) تبرکی شود بر احیای مواریث اخلاقی این دیار و زدودن گرد و غبار و زنگاری که در این سال‌ها بر دل‌های برخی از مردمان ایران زمین نشسته و بار دیگر شهر راز، رازگشای دل رازپوشان پرده اسرار غیب باشد و به حرمت حریم قدسی شاهچراغ (ع) نور اهل بیت این بار از شیراز تابانده شده حرمت‌های گذشته را به مردمان امروز یادآور سازد.
انتهای پیام/2448/س40/ث3001
