به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، پاسداشت روز حافظ به عنوان قله ادب و شعر فارسی فارغ از ادای دین به مفاخر و میراث فرهنگی ایران‌زمین یک فرصت جدی برای رونق فرهنگی کشور است.
این رونق فرهنگی از آنجا اهمیت دارد که خود می‌تواند بستری برای فرهنگ فردای کشور و تولیدات فرهنگی فاخر برای نسل آینده باشد.
اما در میان مفاخر ایرانیان کم نیستند که نامی جهانی دارند و آوازه‌های گسترده آنان حتی از آوازه‌های شهر و دیارشان فزون‌تر رفته و بی‌شک حافظ از جمله این مفاخر است.
حافظ نامی فراتر از بسیاری از میراث‌های فرهنگی ما دارد و در چهار گوشه جهان اگر اهالی فرهنگ دل به اشعار او نسپرده باشند نام او برای آنها نامی آشنا است.
نکته‌ای که اما ذهن بسیاری از افراد حاضر در مراسم بزرگداشت روز حافظ را به خود مشغول کرده است غیبت بسیاری از چهره‌های سرشناس دولت در این مراسم بود.
حاضران که به دلیل حضور روسای جمهور در دولت‌های گذشته در مراسم بزرگداشت حافظ انتظار حضور رئیس جمهور را در این مراسم داشتند دست کم فکر می‌کردند رئیس سازمان میراث فرهنگی در این مراسم شرکت می‌کند، خواسته‌ای که البته تحقق نیافت.
شاید در مراسم بزرگداشت روز حافظ غیبت ریاست سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شیراز بیش از هر موضوع دیگری به چشم می‌آمد، غیبتی که قابل تامل است.
به هر حال اهمیت حافظ به عنوان یک میراث بزرگ از یک سو و حضور گردشگران بسیار در کشور و شهر شیراز به دلیل دیدار با آرامگاه وی امری است مشهود که همگان بر آن اتفاق نظر دارند و به راستی اگر رئیس سازمان میراث فرهنگی در مراسم بزرگداشت روز حافظ حضور نیابد در چه مراسمی خواهد رفت؟
اگر چه حافظ جایگاهی بی‌بدیل در قلب ایرانیان و جهانیان دارد و تغذیه وی از چشمه جاودان کلام حق به او جایگاهی رفیع بخشیده است اما حضور در مراسم بزرگداشت وی آیا کمترین کاری نیست که متولیان میراث فرهنگی می‌توانند انجام دهند.
هرچند که عاشقان استاد غزل و ادب فارسی انتظار حضور رئیس جمهور را نیز داشتند و بسیاری معتقدند مراسمی مانند بزرگداشت حافظ یک تریبون جهانی برای معرفی فرهنگ ایران زمین است اما در کنار نبود رئیس جمهور دست کم حضور متولی میراث فرهنگی ضروری نیست؟
اما سردی بزرگداشت روز حافظ امسال به همین کم‌رنگ بودن حضور دولت‌مردان خلاصه نمی‌شود و انتظار ایجاد ساختاری در خور و در شان استاد نامی ادب فارسی برای بزرگداشت وی در شهرها و کشورهای مختلف و دوری جستن از برنامه‌های رفع تکلیفی نیز از انتظارات دیگر حافظ دوستان است.
حافظ و نامش که می‌توانند بستر بزرگترین جوائز ادبی و هنری باشند نباید در یک اجرای نمایش و یا یک کنسرت موسیقی خلاصه شوند بلکه انتظار می‌رود هر ساله بیستم مهر ماه شاهد اتفاقات متعدد هنری داخلی و بین‌المللی باشیم.
حافظ و حافظ‌ها زیرساختی مهم برای توسعه گردشگری هستند و البته اهمیت رونق صنعت گردشگری نیز در دنیای امروز بر کسی در ارتقای اقتصادی یک جامعه پوشیده نیست.
حافظ و محبوبیتش فارغ از اهمیت فرهنگی یک ظرفیت غنی دیپلماسی هستند که می‌توانند پیام صلح، مهرورزی و نوع‌دوستی ایرانیان را به جهان انتقال دهند، البته به شرطی که متولیان قدرشناس فرصت‌ها و ظرفیت‌ها باشند.
با زبان حافظ می‌توان به جهانیان سخن گفت و ارتباط برقرار کرد اما شرط نخست این است که متولیان امر خود پاسدار این زبان جهانی باشند.
نباید آنچه را که دوست داشت از بیگانه طلب کرد و از اهمیت فرهنگ غنی کشورمان در ارتقای فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی غافل شد.
به‌راستی اگر میراث فرهنگی به روز نکوداشت حافظ و شخصیت بزرگانی جز حافظ به عنوان یک فرصت برای معرفی کشور و جذب گردشگر و نجات اقتصاد نگاه نکند، با چه ابزاری می‌خواهد به این هدف برسد، البته اگر این مهم برای ما هدف باشد!
به هر حال سری به آرامگاه حافظ زدن و راهی برای توسعه آن به عنوان یک مرکز فرهنگی پیدا کردن حداقل کاری است که متولیان حوزه میراث می‌توانند برای سرمایه‌ای بزرگ مانند حافظ شیرازی انجام دهند.
هرچند که حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این مراسم خشنود کننده و امیدوار کننده بود اما این حضور کافی نیست و باید تمام متولیان حوزه فرهنگ و مفاخر احساس مسئولیت کنند.
یادمان باشد که آنچه از زبان جهانی حافظ به ما می‌رسد شاید از هزاران رفت و آمد سیاسی ارزشمندتر باشد، تنها باید افق دیدمان گسترده‌تر شود و احساس مسئولیتمان بیشتر...
انتهای پیام/2448/ی40/ث3001
