به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، نزدیک مهر که می‌شویم آرام آرام بوی خوش درس و مدرسه به مشام می‌رسد و خاطرات روز اول دبستان، برای هر کوچک و بزرگی تداعی می‌شود.
خاطراتی که ابتدای آن به خرید لوازم‌التحریر و رفتن به بازار برای تهیه لباس فرم ختم شده و همین امر جذابیتی را برای هم خانواده‌ها و کودکان و نوجوانان در بردارد.
اما آنچه در این روزها، بسیار جذاب است، اینکه کودکان به ویژه کلاس اولی‌ها با چه شور و شوقی هر روز در چند نوبت کیف، لباس، لوازم‌التحریر خود را نگاه کرده و از بودن آن لذت می‌برند.
به جرأت می‌توان گفت بهترین حسی که در تمام دوران زندگی به انسان دست می‌دهد حضور در بازار و خرید وسایل مدرسه است.
اما آنچه در گذشته‌های دور خودنمایی می‌کرد، وجود دفتر‌هایی با شکل و شمایل و نوشته «تعلیم و تربیت عبادت است»، دفتر‌های کاهی، مداد‌های توسن، شمشیرنشان، قلم، دوات، پاک‌کن دو رنگ و... همه و همه خاطرات زیبا و شیرین کودکی نسل گذشته است که با همه سادگی‌اش خاطرات به یادماندنی دارد...
آن زمان از بن‌تن، باربی و مرد عنکبوتی خبری نبود، وسایل ساده اما پر از زیبایی و جذابیت بودند.
با هیجان همه وسایل و لوازم‌التحریر را در کیف مدرسه جمع می‌کردیم و هر شب، بالای سر می‌گذاشتیم و ثانیه‌شماری می‌کردیم تا اول مهر فرا برسد و ما قدم به یک مکان جدید و پرهیاهو بگذاریم.
چقدر زیبا و دوست داشتنی بود...
اول مهر، استرس عجیبی همراه با شور و علاقه به تحصیل و در کنار دوستان بودن بر جان انسان می‌انداخت، اما نگرانی مادران نیز در این میان بسیار جالب توجه بود.
در حیاط مدرسه تعدادی از کودکان کلاس اولی گریه می‌کردند، تعدادی با دوستانشان مشغول بودند و فراموش کرده بودند که به یک مکان جدید آمده‌اند و تعدادی هم وسایل مدرسه و لوازم‌التحریر خود را به دیگران نشان می‌دادند.
برخی از ترس دوری از مادرشان، خود را به چادر مادر پیچانده بودند تا از او جدا نشوند اما برخی با دیدن بچه‌ها شاد و خندان با آنها بازی می‌کرده یا وسایل مدرسه خود را به آنها نشان می‌دادند.
زنگ مدرسه که نواخته می‌شد، بچه‌ها با دلهره بر روی خط‌کشی‌ها به صف ایستاده و منتظر حضور در کلاس بودند، رفتن به کلاس هم با دود اسپند و بوسیدن قرآن لذت و خاطره روز نخست مدرسه را دوچندان می‌کرد.
حضور معلم بر سر کلاس و سلام مهربانانه وی با ماه مهر گره می‌خورد و از دلهره بچه‌ها می‌کاست.
پس از احوالپرسی‌ها و دوستی‌های معلم و شاگردی، وقت آن می‌رسید که کتاب‌ها بر روی میز قرار گیرد کتاب فارسی که امروز «بخوانیم و بنویسیم» است دیروز با یک گل بر روی کتاب فارسی همه چیز را در خود گنجانده بود.
آری؛ امروز درختان علم و دانش به ثمر نشسته و میوه داده و برای هر نسلی و از هر قشر و سنی خاطره‌ای از اولین روز دبستان را به یادگار گذاشته که هر وقت به آن می‌اندیشیم ناخودآگاه لبخندی بر لبانمان نقش می‌بندد.
چه زیباست آموختن و علم‌آموزی به کسانی که هیچ نمی‌دانند و معلمی که با اندیشه‌های خود لوح سپید کودکان را به دستان خود می‌نگارد...
و این آغاز با هفته دلاورمردان مردی، آغاز می‌شود تا تداعی کنیم حسین فهمیده‌ها را و ازخودگذشتگی و ایثار شهدایی که از جان خود گذشتند تا ما آسوده در خانه همیشه سبزمان، ایران، درس مردانگی را بیاموزیم...
ما نسل‌های انقلابی هستیم که برای به دست آوردنش خون‌ها داده شده و امروز در سنگر علم و دانش وظیفه داریم تا قدردان شهدا و ایثارگرانی باشیم که از خود گذشتند تا درس بزرگ ایثار و گذشت را به ما بیاموزند و البته که بسیار موفق بودند.
==========
فاطمه جانی
==========
انتهای پیام/89007/ل40/ژ1001
