به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، با رسیدن به روزهای پایانی ماه رمضان یک‌بار دیگر زمزمه‌های الله‌اکبر بندگان در گوشه گوشه شهر طنین‌انداز می‌شود و دست‌های سبز اجابت با نوای «اللهم اهل الکبریا و العظمه...» به سوی آسمان بیکران بلند می‌شود و بندگان حقیقی، جشن پیروزی می‌گیرند.
اما غافلان از این دریای رحمت را چه می‌توان گفت؟ آنانی که آنقدر ضعیف‌النفس بودند که حتی در برابر شکم خود سر تسلیم فرود آورده و خود را بنده چند روزه شکم کردند.
آنانی که حتی از شکستن حرمت این ماه و روزه‌داران آن نیز دریغ نکرده و بعضاً با روزه‌خواری در ملأعام به این ماه هتک حرمت کردند.
فرقی نمی‌کند راننده باشی یا کاسب، کارمند داروخانه باشی یا شاگرد مغازه؛ مهم این است که تا چه اندازه امیر نفس خود باشی.
مگر نه اینکه خداوند در قرآن کریمش ما را به امر روزه‌داری سفارش می‌کند آنچنان که بر پیشینیان ما توصیه شده است؟
مگر نه اینکه خداوند برخی را به دلیل کهولت سن و بیماری یا سفر از روزه گرفتن منع می‌کند و شرایط دیگری رابرای ابراز بندگی جلوی پای بندگانش قرار می‌دهد؟
اما آنان که روزه نگرفتن خود را با گرما، تشنگی و دلایلی از این قبیل توجیه می‌کنند بهتر است معنای لغوی رمضان را بدانند.
رمضان از مصدر «رمض» به معناى شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل معنا شده است، انتخاب چنین واژهای به دور از حکمت نیست و به معنای ایجاد زمینه برای غلبه بر نفس اماره است.
تقویت تقوا و پرهیزگاری و زمینه‌سازی برای رشد معنوی با دوری از گناه میسر می شود که ماه رمضان آن را برای ما فراهم کرده است.
حال ماه مبارک رمضان با سحرهایش، با زمزمه دعاهای هر روزش، با شیرینی افطارش، با شب‌های قدر و قرآن به سرگرفتن‌هایش به پایان خود رسیده و خوشا به حال آنانی که از این سفره پربرکت و این ضیافت الهی توشه‌ای را برای دنیا و آخرت خود برچیدند و سبکبال به استقبال عید فطر می‌روند.
انتهای پیام/89017/ذ30/ژ1001
