به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، قرمزی خونش زندگی را در رگهایت به جریان میاندازد، لب ترک خوردهاش طوفانی از آرامش به تو هدیه میدهد.
آرام و خموش در میان دریایی از آتش خفته است و خوب که گوشدهی صدای نفسهایش را میشنوی.
قبل از پروازش میگویند در سنگر که بود دولا دولا راه میرفت، تا امروز امیر، امیر بماند، به راستی امیر، برای همیشه راست قامت ماند، بعد از گذشت سالها از خفتنش، هنوز از یادمان نرفته و هر بار که به تصویرش مینگریم حریر چشمان معصومش طلوعی دیگر در زندگی یخزدمان نوید میدهد.
نگاهمان نمیکند، اما نگاهش را لمس میکنیم، سخنی نمیگوید اما رازها بر زبان دارد.
تصویرش غریبه آشنایی است که هنوز نامش را نمیدانیم، اما خوب میشناسیمش، او امیر است، شهید امیر حاجامینی بیسیمچی گردان انصارالرسول لشگر 27 محمد رسولالله(ص) در زمان جنگ تحمیلی.
در سال 1340 از پدر و مادری متدین متولد شد، خانواده او اهل روستای علیشار خرقان زرندیه هستند که امیر را در راه اسلام و انقلاب فدا کردند.
شاید آنگاه که مادرش در گهواره برای او لالایی زمزمه میکرد، هیچگاه تصور نمیکرد امیرش بعد از مردن مورد لطف و عنایت خداوند قرار گیرد.
امیر یک فرمانده و یک مسئول رده بالای جنگ نبود، یک رزمنده ساده بود که امروز عکس شهادتش به نماد شهید و شهادت تبدیل شده است.
بیسیمچی گردان انصارالرسول لشگر 27 محمد رسولالله(ص) در دهم اسفند سال 65 در منطقه عملیاتی شلمچه به شهادت رسید و درست در لحظه شهادتش احسان رجبی از او عکسی به یادگار گرفت که این عکس برای همیشه تاریخ ماندگار شد.
مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی در گفتوگو با خبرنگار فارس این شهید را مایه افتخار استان دانست و گفت: امثال شهید امینیها که بعد از شهادتشان مورد لطف و عنایت خداوند قرار گرفتند مایه افتخار این استان هستند.
حجتالاسلام حسن هنرمند افزود: عکس شهید حاجامینی در وهله اول اوج مظلومیت شهدا به ویژه خود شهید امینی را به تصویر میکشد، معصومیتی که در چهره ایشان وجود دارد چشم هر بینندهای را به خود جلب میکند.
وی تصریح کرد: عکس شهید امینی از عکسهای ماندگار دوران هشت سال دفاع مقدس است که نشان میدهد این شهید بعد از شهادت مورد لطف خدا قرار گرفته و خداوند عنایت ویژهای به این شهید کرده است.
مدیر کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی ادامه داد: در دوران هشت سال دفاع مقدس بودند شهدای بسیاری که مورد عنایت خداوند قرار گرفتند و شهید امینی از جمله این شهدا است.
یکی از هنرمندان عکاس استان مرکزی نیز با اشاره به رمز ماندگاری این عکس گفت: رمز ماندگاری این عکس فضای بین واقعیت و رویا است که موجب ماندگاری این تصویر شد.
حمیدرضا مجیدی افزود: این عکس از یک پشتوانه عمیق معنوی برخوردار است به طوری که اگر هزار سال آینده نیز به آن نگاه کنی هنوز تازگی خود را دارد و هیچگاه کهنه نخواهد شد.
وی گفت: شاید در نگاه اول که چشممان به این عکس بیافتد تصور کنیم با نرمافزارهای عکاسی طراحی شده و به این زیبایی درآمده، اما واقعیت این است که این تصویر از تمام نرمافزارهای ابزار دروغ پراکنی مبری بوده و عکسی خالص است.
هنرمند عکاس استان مرکزی اظهار داشت: این تصویر یک واقعیت است لحظهای است از پیوند عبد و معبود که به خوبی توسط یک هنرمند شکار شده است، ما نمیدانیم آن لحظهای که روح شهید به دیدار حق شتافته شهید چه حسی داشته، اما این حس را میشود به خوبی از حالات او درک کرد، حس شیرینی که واقعا آرامش بخش بوده و شهید به آن حس لبخند زده است.
وی با اشاره به جاری شدن خون در چهره شهید گفت: معمول این است که خون آمدن همراه با داد و فریاد و بیقراری همراه است، اما در این عکس میبینیم با اینکه خون از سر و صورت شهید در حال جاری شدن است، ولی شهید در کمال آرامش به این خون لبخند میزند که این پیامهای بسیاری به همراه دارد.
مجیدی ادامه داد: این تصویر به خوبی نشان میدهد که در لحظه شهادت امیر روح و جان او با هم عجین شده است و روح و جسم به راهی که او انتخاب کرده ایمان دارند.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی نیز گفت: بعضی شهدا از رتبه و درجهای خاص نزد خداوند برخوردارند، به طوری که جنازه برخی از آنها بعد از شهادت پوسیده نمیشود و اینها شهدای شاخصی هستند که شهید امینی را نیز باید در زمره این شهدا به شمار آورد.
مصطفی مشایخی افزود: شهدایی در دوران هشت سال دفاع مقدس بودند که غسل جمعه را فراموش نمیکردند، معنوی زندگی کردند و شهادتشان هم معنوی بود.
وی تصریح کرد: بدون شک آنهایی که خوب و معنوی زندگی کنند، خوب و معنوی نیز میمیرند و امروز اگر میبینیم معنویت در تصویر شهید حاجامینی موج میزند به خاطر آن است که این شهید معنوی زندگی کرده و معنوی نیز شهید شده است.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی ادامه داد: اگر خواست خداوند نبود قطعا این عکس جاودان نمیماند و به نماد شهید و شهادت تبدیل نمیشد، اگر عکاس این عکس توانسته چنین اثر زیبایی از خود خلق کند، بدون شک این خواست خداوند متعال بوده که او موفق شده چنین صحنه زیبایی را شکار کند و در سطح جامعه نشر دهد.
مشایخی با بیان اینکه هر فردی که این تصویر را میبیند تحت تاثیر معنویت و زیبایی خاص این عکس قرار میگیرد، اظهار کرد: این عکس پیامهای ارزشمندی به همراه دارد که عکاس آن به خوبی این پیامها را در قالب عکس به نمایش گذاشته است.
وی با اشاره به استفاده شهید حاجامینی از چفیه، پیشانیبند و عکس امام راحل بیان داشت: در دوران جنگ چفیه یک نمادی بود برای طیف خاصی از رزمندگان که دوست داشتند خود را فدای ارزشهای دینی کنند، چفیه در جنگ کاربردهای فراوانی داشت، از آن به عنوان سجاده، سفره غذا، حوله، بستن زخم و جراحت مجروحین استفاده میشد که در عکس شهید حاجامینی میبینیم این شهید نیز چفیه را دور کمرش بسته است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی ادامه داد: پیشانیبند به عنوان نماد شجاعت در جنگهای صدر اسلام به کار گرفته میشد، نخستین کسی که از پیشانیبند استفاده کرد یکی از اصحاب پیامبر(ص) بود که پیشانیبند قرمزی به پیشانی بست و آن را نماد شهامت و ایستادگی عنوان کرد، در دوران عاشورا نیز پیشانیبند توسط یاران امام حسین(ع) مورد استفاده قرار میگرفت و حر از کسانی بود که امام حسین(ع) پیشانیبند بر پیشانیاش بست، در دروان هشت سال دفاع مقدس نیز رزمندگان اسلام از پیشانیبندهایی که بر روی آنها شعارهای یا حسین(ع)، یا زهرا(س)، یا عباس(ع) و یا اللهاکبر نوشته شده بود، استفاده میکردند و از این طریق نشان میدادند که در مسیر اهل بیت(ع) حرکت کرده و به آنها اقتدا میکردند، در عکس شهید حاجامینی نیز میبینیم این شهید از این نماد معنوی استفاده کرده است.
مشایخی با اشاره به نصب تصویر امام راحل بر روی پیراهن شهید امینی بیان داشت: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی اکثر شهدا تصویر امام راحل را به همراه داشتند، چرا که استمرار راه پیامبر و ائمه اطهار(ع) را در تبعیت از ولایت فقیه میدانستند.
احسان رجبی عکاس عکس ماندگار شهید امیر حاجامینی نیز در گفتوگو با خبرنگار فارس در اراک اظهار داشت: منطقهای که شهید حاجامینی در آن به شهادت رسید، واقع در شرق بصره جنوب کانال پرورش ماهی و منطقه عملیات تکمیلی کربلای پنج بود که علاوه بر شهید حاجامینی شهدای دیگری چون شهید شاهحسینی فرمانده یکی از دستههای گردان انصار، شهید محمد پوراحمد و شهدای دیگر شهد شیرین شهادت را چشیده و به سوی ملکوت پرواز کردند.
وی گفت: تمام این شهدا بر اثر اصابت خمپاره 80 میلی به شهادت رسیدند، من نیز آنجا بودم که بلافاصله دوربینم را برداشتم و از این شهدا عکس گرفتم، در آن لحظه شهید جانبزرگی نیز همراه من بود و برای اینکه روحیه دیگر رزمندگان تضعیف نشود گفت گونی سنگرها را بردارید و روی این شهدا بکشید، در این منطقه نیروها بسیار کم بودند و آنهایی هم که بودند تجدید قوا نکرده بودند، عملیات سختی بود، عراقیها سعی میکردند کانال پرورش ماهی را تصرف کنند، به همین دلیل از زمین و هوا بر روی بچهها آتش میریختند، شرایط خاصی بود، نیروهایی که توانسته بودند این منطقه را حفظ کنند بسیار کم بودند، لحظهای که شهید حاجامینی به شهادت رسید شرایط بسیار خاصی بود، به کمرش یک چفیه بسته بود و یک عکس امام را بر سینه خود و سربند یا حسین قرمز رنگی به پیشانی بسته بود، شکل و شمایل خاص حماسی داشت و من حیفم آمد از آن لحظه عکس نگیرم، چند لحظه بعد از شهادتش دوربین را برداشتم و این عکس را گرفتم.
رجبی ادامه داد: لحظهای که شهید امینی شهید شد، زمانی بود که به قول بچهها عراقیها رفته بودند چایی بنوشند، خط آرام بود و آرامش قبل از طوفان، لحظهای بود که بچهها فرصت پیدا کرده بودند سنگرهایشان را بازسازی کرده و استراحت کنند، شهید حاجامینی هم در حال استراحت کردن بود که خمپاره کنارش بر زمین آمد و او در همان حالت آرامش و استراحت به شهادت رسید.
وی افزود: به راستی آرامشی که رزمندگان در جنگ داشتند، آرامش خاصی بود و میتوان گفت این آرامش به وسعت آسمانها بود، هیچ جنگی در دنیا نیست که بین نیروها استرس نباشد، اصولا جنگ با استرس و نگرانی همراه است، اما رزمندگان ایران در جنگ هشت سال دفاع مقدس در کمال آرامش بودند و این نشات گرفته از روحیه بزرگ آنها بود، آرامش آنها عظمت و حقانیتشان را به اثبات میرساند، دفاع مقدس ایران به راستی دفاع مقدس بود، رزمندگان با صبوری و آرامش مقابل دشمنان مقاومت و ایستادگی میکردند و این به خاطر اعتقاد و خلوصی بود که شهدا به اسلام و امامشان داشتند.
عکاس دوران هشت سال جنگ تحمیلی ابراز داشت: بسیاری از شهدا که در طول جنگ به شهادت رسیدند، در لحظه شهادت تبسم خاصی بر لب داشتند، چرا که میدانستند در راه اهل بیت(ع) گام برداشته بودند و فکر و ذکرشان اهل بیت(ع) و اسلام بود.
رجبی با اشاره به شخصیت شهید شاهحسینی گفت: شهید شاهحسینی همانند نگینی در این عملیات بزرگ میدرخشید، تنها کسی بود که در بین آن شهدای بسیجی لباس سبز سپاه به تن داشت، به همه جا سر میکشید، زمانی که شهید پوراحمد به شهادت رسید، کنار او حاضر شد و او را بوسید و لحظهای بعد خود به شهادت رسید.
وی افزود: من در آنجا برخی از واقعیتهای جنگ را به تصویر کشیدم، عکسهای دوران جنگ تنها سند بیبدیل و نامکرر هستند، عکسها مستندهایی هستند که واقعیت جنگ را نشان میدهند، نوع رفتار شهدا به خوبی در عکسها دیده میشود، عکسهای یادگاری جنگ حلقههای مفقوده جنگ را تشکیل میدهند، در عکسها به خوبی میتوان رفتار رزمندگان را درک کرد، نگاه آنها به جنگ نگاه انسانی بود، در نگاهی که به عکسهای یادگاری شهدا میاندازیم متوجه میشویم هیچ کدام از شهدا به دوربین نگاه نمیکنند، پیراهنهایشان را روی شلوارهایشان میاندازند که این تواضع آنها را نشان میدهد، آنها ژست نمیگرفتند و این ثابت میکند نگاه رزمندگان به جنگ نگاه مقدسی بود و بیدلیل نیست که ما به دوران هشت سال جنگ تحمیلی دفاع مقدس میگوییم.
انتهای پیام/87004/ق40/ث3001