به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، چند روز پیش جوان تحصیل‌کرده‌ای با دلخوری از چنین قراردادهایی می‌پرسید آیا این نوع قراردادها در شرایطی که من و دیگر جوانان جویای کار، سرمایه‌ای در حد خرید یک دستگاه رایانه را نیز نداریم صحیح است؟ اگر دولت بودجه و اعتباری برای اعطای وام‌های کوچک خود اشتغالی ندارد پس این پول‌ها برای باشگاه‌های دولتی و نیمه دولتی از کجا فراهم می‌شود؟ قطعا از طریق فروش بلیط و یا جذب اسپانسرهای مالی نیست. چون نه مسابقات آنقدر تماشاگر دارد که بلیط فروشی، بخشی از هزینه‌های باشگاهها را جبران نماید و نه سود شرکت‌ها و موسسات اقتصادی از ناحیه تبلیغات ورزشی تا حدی است که بخواهند با پرداخت بخشی از آن به باشگاهها، هزینه‌های میلیاردی آنان را تامین کنند. پس قطعا اعتبارات دولتی به شکل قانونی و یا شبهه قانونی! تامین کننده بخش اعظم هزینه باشگاهها و چنین قراردادهایی است و …!
حرف‌های این جوان قطعا سخن خانواده او و بسیاری از کارکنان دولت و کارگران واحدهای صنعتی و خانواده‌های صبور آنان و دیگر اقشار تحت فشار جامعه نیز است که همواره با محدودیت‌ها و محرومیت‌های روزافزون مواجه بوده ولی به خاطر حفظ کیان خانواده و آبروی خود ناچارند با کمبودها و مشکلات بسازند و بسوزند!
نمی‌خواهم وارد جزئیات و ابعاد مختلف این موضوع شوم چرا که برای قضاوت صحیح در این مورد باید اظهارات صاحب نظران، دست‌اندرکاران، ورزشکاران و مدیران باشگاهها را شنید و آنگاه نتیجه‌گیری کرد البته آنهایی که راستگویی در گفتار دارند و صداقت در رفتار! نه افرادی که تناقض حرف‌هایشان به حدی است که خودشان را نیز کلافه کرده است! اما در این مجال کوتاه، تنها اشاره‌ای مختصر به یکی از ابعاد نقل و انتقال ورزشکاران می‌شود و آن، نقش دلال و واسطه‌ها در انعقاد چنین قراردادهایی است که با شگردها و رفتارهای ناجوانمردانه خود بر آلودگی محیط‌های ورزشی افزوده و حتی در بعضی موارد به استثمار ورزشکاران نیز منجر می‌شود.
ورزش ایران از دیرباز تحت تاثیر مراودات و ارتباطات ناسالمی بوده که بخش قابل توجهی از آن ناشی از حضور دلال‌ها و واسطه‌ها در عرصه ورزش کشور است. این افراد با اعمال خود لطمات جبران ناپذیری را نه تنها به ورزش بلکه به روابط اجتماعی و اقتصادی کشور نیز تحمیل کرده‌اند که اگر منصفانه سنجیده شود هزینه‌های ناشی از آن بسیار بیشتر از مبالغی خواهد بود که به ورزشکاران پرداخت می‌شود.
کمترین آسیب ناشی از حضور دلال‌ها و واسطه‌ها در ورزش کشور این بوده که مانع از ظهور بسیاری از استعدادهایی شده‌اند که نخواسته و یا نتوانسته‌اند با آنها ارتباط برقرار سازند و چه استعدادهایی که در گوشه و کنار کشور وجود داشته و می‌توانستند در سطح ملی و بین‌المللی افتخار آفرینی کنند اما به دلیل نداشتن دلال در کنار خود راهی به میادین و باشگاه‌های ورزشی پیدا نکرده‌اند و چه اعتبارات فراوانی که می‌توانست در ایجاد امکانات ورزشی برای جوانان کشورمان موثر باشد ولی به خاطر سودجویی این افراد واسطه از دست رفته است.
به عنوان عضو کوچکی از جامعه ورزش کشور معتقد هستم هر کدام از اعضای محترم و دلسوز این عرصه، وظیفه‌ای خطیر در این مورد برعهده داشته و می‌توانند با روشنگری و سالم‌سازی محیط‌های ورزشی، زمینه را برای اجرای عدالت و حاکم نمودن ارزش‌های انسانی و اسلامی مهیا سازند.
افراد مسئول در این رابطه و به خصوص دست‌اندرکاران وزارت ورزش و امور جوانان همراه با مسئولان فدراسیون‌های ورزشی و باشگاهها، باید با کسانی که باعث ایجاد روابط ناسالم در محیط‌های ورزشی می‌شوند برخورد قاطع و قانونی انجام دهند تا آسیب‌ها از این ناحیه به حداقل کاهش یابد.
============
نگارنده: عشرت شابق
فعال ورزشی و کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی
=============================
انتهای پیام/60002/ط40/چ3000
