به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی امین‌رستمی عصر امروز در دوره آموزش تخصصی مداحی استان همدان با بیان اینکه حکومت اسلامی بعد از رحلت رسول اکرم(ص) چهار دوره را طی کرده است، اظهار داشت: دوره اول صبر و مدارای امام علی(ع) در برابر آن‌هایی است که حق او را در حکومت ضایع کردند.
وی ادامه داد: دوره اول حکومت اسلامی 25 سال سکوت امام علی(ع)، دوره دوم حکومت پنج ساله امام علی(ع) و امام حسن(ع)، دوره سوم امامت امامان معصوم شیعه با تلاش‌های سازنده کوتاه‌مدت برای رسیدن به حکومت اسلامی که این دوره با صلح امام حسن(ع) آغاز و تا شهادت امام حسین(ع) یعنی از سال 41 تا 61 هجری است.
عضو گروه تاریخ حوزه‌های علمیه قم افزود: دوره چهارم دوره تلاش‌های بلندمدت برای رسیدن به حاکمیت اسلامی است که این دوران از سال 61 هجری آغاز و تا 265 هجری با شهادت امام حسن عسگری(ع) به اتمام می‌رسد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه معیار و مبنای تقسیم‌بندی چهار دوره حکومت اسلامی زمان‌بندی نیست، تصریح کرد: معیار و مبنای تقسیم‌بندی این چهار دوره شرایط حاکم بر این دوران است که هرکدام از این دوران دارای شرایط سیاسی ویژه خود است که امامان معصوم (ع) به اقتضای موقعیت سیاسی تصمیمی را اتخاذ کردند.
امین‌رستمی اضافه کرد: دوره اول در شرایط 25 سال سکوت امام علی(ع) ایجاب می‌کند که ایشان دست به شمشیر نبرد و در دوره دوم شرایط امام علی(ع) و امام حسن(ع) مساوی است و در دوره سوم که از صلح امام حسن(ع) تا شهادت امام حسین(ع) است که 20 سال به طول میانجامد، هردو امام معصوم(ع) یک سیاست را اتخاذ می‌کنند.
وی در ادامه با بیان اینکه امام حسن(ع) در سال 50 هجری و امام حسین(ع) در سال 61 به شهادت رسیدند، بیان داشت: دوران صلح سیدالشهدا(ع) با یزید بیشتر از دوره صلح امام حسن(ع) با معاویه است و هر دو امام معصوم براساس شرایط زمانی قیام کردند.
مدرس حوزه‌های علمیه قم اذعان داشت: دوره چهارم با شروع امامت امام سجاد(ع) شروع و تا پایان امامت امام یازدهم به طول میانجامد که در این ایام همه ائمه(ع) تقریباً شرایط یکنواختی را دارند و از رویکرد نظامی دوری کردند و به تربیت شاگرد، کادرسازی و کارهای فرهنگی پرداختند.
وی با بیان اینکه برای دوران صبر و مدارا سه تعبیر و تفسیر وجود دارد، خاطرنشان کرد: تفسیر اول این دوران را سکوت می‌داند و تعبیر دوم که بیشتر مخالفان شیعه و خصوصاً در سال‌های اخیر وهابیون بیان می‌کنند، همکاری امام علی(ع) با خلفاست و تفسیر سوم صبر و خویشتنداری را مطرح می‌کنند.
امین‌رستمی ابراز داشت: ما سکوت و همکاری امام با خلفا را صحیح نمی‌دانیم و تعبیر سوم که صبر و مدارا است را درست می‌دانیم.
وی در ادامه با اشاره به اینکه امام علی(ع) بعد از رحلت رسول اکرم(ص) بر سر دو راهی قرار گرفت، اضافه کرد: یکی از راه‌ها انجام قیام بود که امام حق خود را به دست می‌آورد، اما اسلام به خطر می‌افتاد و راه دوم خودداری از قیام برای حفظ اسلام که امیرالمؤمنین(ع) در عمل راهکار دوم را اتخاذ کردند.
عضو گروه تاریخ حوزه‌های علمیه قم در ادامه به چهار خطر که اسلام را در صورت قیام امام علی(ع) تهدید می‌کرد، اشاره کرد و یادآور شد: خطر اول حمله خارجی بود، چون اسلامی که از جزیرةالعرب آغاز شده بود با دو امپراتوری بزرگ آن زمان یعنی ایران و خصوصاً روم درگیری داشت.
وی افزود: اگر امام برای احقاق حق خود قیام می‌کرد، جنگ داخلی رخ می‌داد که باعث حمله روم به اسلام و به خطر افتادن ادامه حیات اسلام می‌شد.
امین‌رستمی ادامه داد: دومین خطر ارتداد بود که بعد از رسول اکرم(ص) برخی از قبایل از اسلام برگشته بودند و قیام امام به جنگ داخلی منجر می‌شد که مسلمانان را از اسلام گریزان می‌کرد، چراکه فکر می‌کردند که همه آنها برای قدرت‌طلبی است.
وی اضافه کرد: خطر بعدی مدعیان دروغین نبوت است که باید با آنها مقابله می‌شد، چراکه برخی فکر می‌کردند مانند قریش می‌توانند پیامبر به جامعه ارائه دهند و باید از این تفکر جلوگیری می‌شد.
عضو گروه تاریخ حوزه‌های علمیه قم تصریح کرد: خطر چهارم از دست دادن صحابی پیامبر در صف‌بندی‌های سیاسی بود که به دو دسته تقسیم شدند و بخش اندک آنها با امام ماندند و اکثر آنها به سمت خلفا رفتند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به منابع مطالعاتی تاریخ اسلام اشاره کرد و گفت: منابع تاریخ اسلام به سه دسته منابع مرجع مانند تاریخ طبری، مسعودی و یعقوبی، منابع مطالعاتی به آثار پژوهشگران تاریخ مانند جعفر شهیدی و رسول جعفریان و دسته سوم منابع بازاری تقسیم می‌شوند که منابع اخیر هیچ ارزشی ندارند.
انتهای پیام/89019/ذ40/ژ1001
