به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، همزمان شدن جام جهانی کشتی تهران با ایامی که همگان در بیم و امید حذف این رشته ورزشی از رقابت‌های المپیک هستند موجبات شادی و نگرانی علاقه‌مندان را به صورت توامان به وجود آورده است.
حضور پرشمار و خیل عظیم کشتی‌دوستان ایرانی در سالن 12 هزار نفری مجموعه ورزشی آزادی به گونه‌ای که ساعتی قبل از رقابت فینال ظرفیت آن کاملا تکمیل شد، امیدها را برای بازگرداندن رأی کمیته ملی المپیک در خصوص حذف کشتی از این رقابت‌ها زنده کرد.
بدون شک تاثیری که با دیدن این علاقه‌مندی و استقبال گسترده در میان تصمیم‌گیران حضور یا عدم حضور کشتی در المپیک ایجاد می‌شود غیرقابل کتمان است.
اما این ماجرا تنها یک روی سکه است. شکست تیم ملی کشتی فرنگی ایران در خانه و مقابل چشمان مشتاق هزاران تماشاگر خودی آنهم با نتیجه ضعیف و تامل‌برانگیز 5 بر 2 وجهه منفی این رقابت‌ها را نمایان می‌سازد.
تیمی که پیش از المپیک عنوان قهرمانی جهان را یدک می‌کشید و در المپیک به اوج خودباوری رسیده و 4 مدال طلا در 7 وزن کسب کرده بود چگونه می‌شود که این نتیجه عجیب را ثبت می‌کند.
بی‌گمان نخستین توجیه متولیان کشتی این خواهد بود که همواره تیم‌ها تمام تلاش و نیروی خود را معطوف به رقابت‌های معظم المپیک می‌کنند و پس از آن تا مدتی رکود ایجاد می‌شود.
این استدلال گرچه در ظاهر منطقی می‌نماید اما مروری به اتفاقات روی داده در کشتی فرنگی قبل از المپیک و اندکی پس از آن ابعاد تازه‌ای از این قضیه را روشن می‌کند.
اختلافات پیش‌آمده بین محمد بنا (سرمربی وقت کشتی فرنگی ایران) و فدراسیون کشتی بر سر مسائل مختلف از جمله حق و حقوق فرنگی‌کاران، نحوه تقسیم وظایف در تیم‌های ملی کشتی و موارد پیدا و پنهانی دیگر گواه این است که منطق فدراسیون در توجیه احتمالی نتیجه ضعیف تیم در جام جهانی تا چه حد مخدوش به نظر می‌رسد.
هرچند که معمار کشتی فرنگی، ایران را مقتدرانه بر سکوی نخست المپیک نشاند و با کسب بهترین نتیجه تمام رشته‌ها در طول تاریخ ایران به نوعی آبروی ورزش کشور را خرید، اما وی همان زمان و حتی قبل از آن نیز به کناره‌گیری خود از سرمربی‌گری تیم ملی اشاره کرده بود.
پس از بازگشت کاروان ورزش ایران و در مراسم تقدیر از ورزشکاران رئیس جمهور از بنا درخواست می‌کند تا به کار خود ادامه دهد و محمد بنا پذیرش این خواسته را منوط به مهیا شدن شرایط مدنظر خود قرار می‌دهد.
اما با ادامه همان روند قبلی و عدم توجه به شروط مطروحه سرمربی کشتی فرنگی از سوی فدراسیون وی عطای کار در این سمت را به لقایش بخشید و کنار رفت.
به باور نگارنده با در نظر گرفتن تمام این حواشی است که استدلال احتمالی فدراسیون که به آن اشاره شد غیرقابل قبول به نظر می‌رسد.
ذکر این نکته ضروری است که هدف از بیان این جملات زیرسوال بردن دانش و تجربه کادر فنی فعلی تیم کشتی فرنگی نیست بلکه منظور کالبدشکافی سیر اتفاقات نامیمون پیش‌آمده است.
البته در این بحث جای شکی نیست که نباید و نمی‌توان در ورزش تنها بر روی یک شخص هرچند هم کاربلد باشد تکیه کرد، اما اینکه با دست خود سرمایه‌های ورزشیمان را سوزانده و به دنبال آن شاهد نتایج ضعیف اینچنینی نظیر شکست اخیر باشیم جای تأسف دارد.
حال همگان منتظرند تا ببینند که آیا زمامداران کشتی پشت قهرمانی تیم آزاد ضعف‌های کشتی فرنگی را پنهان خواهند کرد یا این‌بار فدراسیون برخلاف روال معمول در ورزش ما شجاعانه اشتباهات خود را پذیرفته و دست به بازنگری و تجدید نظر در سیاست‌های خود خواهد زد.
===============
یادداشت از: کیوان قاسمی
===============
انتهای پیام/79012/ی30/ژ1001
