به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج، میلاد درخشی متولد 71 و 20 ساله است که دارای دیپلم ریاضی فیزیک و دانشجو بوده که هم‌اکنون عضو تیم ملی کشتی فرنگی ایران در وزن 96 کیلوگرم است.
این کشتی‌گیر با آتیه کهگیلویه و بویراحمدی چند سالی هست که در میادین ملی و بین‌المللی برای کشور خود و استان کهگیلویه و بویراحمد خوش می‌درخشد.
درخشی عناوین مختلفی را در سطوح مختلف جوانان و نوجوانان کشور در رشته کشتی کسب کرده و او را نیز می‌توان جز تک درخت‌های کویر ورزش این دیار دانست.
از مهم‌ترین عناوین وی می‌توان به قهرمانی در مسابقات دانش‌آموزان کشور در سال 86، قهرمانی در مسابقات انتخاب تیم ملی نوجوانان ایران در سال 87، قهرمانی در مسابقات نوجوانان کشور در سال 88، مقام پنجمی در مسابقات جام سیراکف بلغارستان (صوفیه) در سال 88، قهرمانی در مسابقات گزینشی المپیک (تاشکند ازبکستان) در سال 89، قهرمانی در مسابقات لیگ برتر جوانان ایران در سال 90، قهرمانی در مسابقات انتخابی تیم ملی جوانان ایران در سال 91 و کسب مدال طلا در مسابقات قهرمانی جوانان ایران در بهمن‌ماه امسال اشاره کرد که بهترین مقام کسب شده توسط این کشتی‌گیر جوان کهگیلویه و بویراحمدی است.
به همین منظور به سراغ این کشتی‌گیر جوان هم‌استانی رفتیم و از سختی‌ها و مشکلات و نقاط قوت و ضعف ورزش استان و به خصوص کشتی نظر او را جویا شدیم.
شما در ورزش کشتی استان یک رکورد زدید، درست است؟
بله، خوشبختانه پس از سالهای سال که کشتی استان در تیم ملی عضو ثابتی برای مسابقات بین‌المللی نداشت من توانستم عضو ثابت تیم ملی شوم و برای اولین بار به مسابقات بین‌المللی و در واقع به خارج از کشور اعزام شوم و مقام قهرمانی آسیا را کسب کنم که این اتفاق برای کشتی استان بی‌سابقه بود.
ضمنا هیچ‌کس نمی‌تواند تلاش‌های آقای نظری و حسینی در طول سالهای 86 تا 88 را منکر شود، و همچنین در کشتی استان و در رده سنی جوانان این اولین طلایی است که به دست آمده است.
شنیدیم که شما در مسابقات تنها بودید و حتی مربی هم همراه شما نیامده بود؟
بله همین‌طور است، آقای نظری دبیر هیئت است و به دلیل شرایط کاریشان نتوانستند مرخصی بگیرند و آقای حسینی رئیس هیئت کشتی هم تازه پدر شده بودند و مشکل داشتند و نتوانستند ما را همراهی کنند.
آقای حسینی و نظری که در طول سالهای 86 تا 88 آن‌چنان با ذوق و علاقه فعالیت می‌کردند حالا همه به دنبال خانه و زندگی خودشان هستند و دیگر شوق و ذوق سابق را ندارند و کاملا هم حق دارند.
بیش از 5 سال است که حقوق مربیگری‌شان را پرداخت نکرده‌اند و حتی آن‌ها را اذیت هم می‌کنند و حرف برای آن‌ها در می‌آورند.
نتیجه این کارها در ورزش استان چیست؟
نتیجه این می‌شود که امروز کشتی‌گیران استان با این همه استعداد و علاقه مربی ندارند و بنده باید بدون مربی در مسابقات شرکت کنم.
فکر کنیم که فلان مربی دیگر شهرستان نباشد که به خاطر دوستی بیاید و کنار من بنشیند، آن وقت چه کسی می‌خواهد ما را تر و خشک کند، باید خودم حوله بردارم و بدنم را موقع مسابقه خشک کنم و دوباره کشتی بگیرم.
در واقع این زشت‌ترین صحنه است که شما در یک مسابقه می‌توانید ببینید، وقتی بقیه می‌پرسند که چرا مربی نداری باید از کجا شروع کنم و برایشان توضیح دهم که متوجه شوند.
هیئت کشتی و اداره ورزش و جوانان استان تاکنون چقدر با شما همکاری کرده‌اند؟
از سال 88 تاکنون یعنی در طول سه سال چهار مدیرکل تغییر کرده‌اند، به جز یک‌بار در سال 89 که در مسابقات آسیایی قهرمان شده بودم، هیچ‌کدام را تاکنون از نزدیک ندیده و حتی صدای‌شان را هم تلفنی نشنیده‌ام.
از دو سال پیش تاکنون در اردوهای بسیاری حضور داشته‌ام که هزینه 9 اردو را خودم پرداخت کرده و تاکنون پس نداده‌اند، چند بار مراجعه کردم ولی گفتند باید فاکتورهای دو سال پیش را پیدا کنی تا پرداخت کنیم.
در حالی که تاریخ دقیق و مدت زمان حضور بنده در اردوها در فدراسیون کشتی دقیقا ثبت است، تا می‌آمدیم که اعتراض کنیم مدیرکل عوض می‌شد و باید از صفر شروع می‌کردیم.
بعد از آن حساب کار دستم آمد و فهمیدم که میلاد تنهای تنهاست، وقتی با خبر شدم که یکسال از هم قطارانم عقب افتاده‌ام و دلیلش فقط این بود که فکر می‌کردم وقتی برای اولین بار خودم را ثابت کنم و کاری انجام دهم که تاکنون در کشتی استان بی‌سابقه است، مسئولان استانی هم استعداد و تلاش مرا ارج می‌نهند.
فکر می‌کردم بقیه راه را برایم هموار می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که این استعداد هدر رود، ولی متاسفانه راه را که هموار نکردند هیچ، مرا از همه چیز انداختند و تازه فهمیدم زهی خیال باطل.
چرا ورزش استان و متولیان آن این‌گونه‌اند؟
نمی‌دانم ولی این که نمی‌شود هیچ‌کس سراغی از ما نگیرد و بعد از مسابقات آسیایی و جهانی همه بریزند دورمان و هر مسئولی به دروغ بگوید من حمایت کردم.
توجه داشته باشید که من از مردم گلایه نمی‌کنم چون فقط برای شادی دل مردم این استان تلاش می‌کنم، ولی مسئولان با این کار دارند حق مردم را ضایع می‌کنند.
من حساب خودم را کرده‌ام و راه را می‌شناسم اما نگران بچه‌های نونهال و نوجوانی هستم که نمی‌توانند به پیشرفت فکر کنند چون می‌دانند هیچ مسئولی نیست که از استعدادشان حمایت کند.
مسئولان استانی باید شرمنده این جوانان باشند و این روند را تغییر دهند تا از بقیه استانها عقب نیفتیم.
چرا اجازه ندادید برای شما مراسم استقبال برپا کنند؟
تنها کاری که مسئولان می‌خواستند انجام دهند سخنرانی کردن بود، ولی وقتی رسیدم اجازه ندادم که این جشن برگزار شود، چون مسئولان این استان هیچ‌کدام تاکنون همکاری با من نداشته‌اند و حتی یک بار هم قهرمانی‌هایم را تبریک نگفته‌اند.
ولی وقتی در این گونه برنامه‌ها حضور پیدا می‌کنند به گونه‌ای سخنرانی می‌کنند که یعنی این افتخارات حاصل زحمات و تلاش‌های آن‌ها بوده در حالی که من حتی هزینه‌های سفرم را هم خودم می‌پردازم.
چه چیزی باعث شده که با همه این اوضاع و احوال همچنان بمانید و ادامه دهید؟
به خدا قسم تنها دلیل و بهانه‌ام شادی و امیدواری مردم و جوانان این استان است، می‌خواهم مردم عزیز این استان بدانند که هنوز قهرمانی را دارند که بتوانند به او افتخار کنند.
قطعا در ازای وقتی که برای ورزش قهرمانی می‌گذارم باید نتیجه مادی هم داشته باشد ولی پول و سکه همه چیزی نیست که من برایش بجنگم چرا که اگر این گونه بود تاکنون از این حرفه دور شده بودم.
راه حل شما برای خروج از این بن‌بست چیست؟
ببینید، خشت اول بنای ورزش استان ما مثل بسیاری از دیگر ادارات کج گذاشته شده و تنها راه آباد کردن این بنا از نو ساختن آن است.
باید در ابتدا یک هماهنگی کلی بین مؤسسات دولتی و مسئولان استانی به وجود آید و سپس با همکاری هم به پیشبرد این اهداف کمک کنند.
راه‌حل زیاد است، اگر مسئولی وجود دارد که ادعای سلیقه و تفکر ورزشی دارد بیاید تا از نزدیک راه‌حل‌ها را عرض کنیم.
چه صحبتی با مردم دارید؟
ابتدا از شما و همکارانتان در خبرگزاری فارس بابت این مصاحبه و همتی که در اطلاع‌رسانی به مردم دارید کمال تشکر را دارم چرا که مردم باید بدانند چه کسانی را باید در رأس مسئولیت‌های این استان قرار دهند تا دلسوزانه برایشان کار کنند.
از استقبال کنندگان روز 14 بهمن 91 در شهر یاسوج بسیار ممنون و متشکرم و امیدوارم همیشه موجب افتخار و شادمانی این مردم مهربان باشم.
از خانواده به خصوص پدر عزیزم از آقای خوبانی و حسینی (رؤسای هیئت)، مربیان زحمتکش استان آقایان نظری (یاسوج) و خوبانی و گرگانی و عزیزیان (دهدشت) که هیچ وقت الطافشان فراموش شدنی نیست، از تمام مردم بزرگوار، دوستان و نزدیکانی که از طریق تلفن جویای احوالم بودند کمال تشکر را دارم و به امید روشنی چشمان جوانان و آبادی این استان.
انتهای پیام/2571/ی40/پ3003
