شریف ملاشاهی امروز در گفتوگو با خبرنگار فارس در زابل در مورد نارساییها و بایدهای بخش کشاورزی منطقه سیستان اظهار داشت: باید یک مدیریت یکپارچه در منطقه سیستان تعریف شود یعنی نباید بخش کشاورزی، امور آب، عشایر، محیطزیست و توسعه آب و خاک جدا باشند، بلکه باید تحت یک مدیریت منسجم بوده تا باعث آبادانی و پیشرفت منطقه سیستان شوند.
وی افزود: آب به منقطه کم وارد میشود، ما در رودخانه آب نداشته و چشمانتظار بارندگی و سیل در یک کشور دیگر هستیم تا رودخانه هیرمند جاری شود، پس وقتی گفته میشود مدیریت یکپارچه، یعنی نیاز به ایجاد ساختار جدید در قالب نهادهای جاری و مرتبط با بخش کشاورزی است، با وجود مدیریت مجموع در آب، خاک و کشاورزی دیگر موازیکاری بیمعنی بوده و دیگر کمکاری نخواهیم داشت.
این عضو شورای اداری شهرستان زابل در مورد بحران آب و راهبرد بر طرف کردن آن بیان داشت: آب مهمترین و اساسیترین مشکل ماست و رفع آن هم با وجود خشکسالیهای اخیر که با آن دست و پنچه نرم میکنیم از طریق انتقال آب به وسیله لوله به تمامی مزارع منطقه سیستان قابل حل است.
ملاشاهی ادامه داد: انتقال آب موجب ایجاد توان تولید پایدار، برنامه مدون، نظام بهرهبرداری و الگوی کشت موفق میشود در واقع آن وقت میتوان گفت که ما برای کشاورزی برنامهریزی داریم.
وی ضمن اشاره به اینکه ما در اختیار آب هستیم و آب در اختیار ما نیست، گفت: بهترین زمان کشت گندم در منطقه سیستان، آبان و 15 آذر است و وقتی آب در اختیار کشاورز نباشد، وی مجبور است دیر کشت کند دچار مشکل آفات و کاهش عملکرد شود و خیلی مسائل دیگر هستند که باعث کاهش عملکرد و در واقع کاهش تولید محصول میشوند اگر کشاورز در زمان مقرر و معین آب در اختیار داشته باشد مشکلات جاری را نخواهیم داشت و میتواند تحت هر عنوان برنامه تعیین و به آن عمل کند.
ملاشاهی تأکید کرد: ما همه دعای باران را داریم ولی خواست ما بارش در افغانستان است زیرا که به سبب بارش باران و جاری شدن سیل، نفع آن به مردم و کشاورزان میرسد جاری شدن سیل یعنی جریان یافتن آب رودخانه هیرمند و سیستان، وقتی آب جاری شد از آن در جاهای مورد نیاز استفاده میشود، چاهنیمهها را که سالانه حدود 300 الی 400 میلیون متر مکعب آب رهاسازی میکند، باید از یک جایی تأمین کنیم که از این آب، بخشی از نیاز ما تأمین میشود.
حفر چاهک مسکن خشکسالی است
مدیر جهادکشاورزی زابل حفر چاهکها را مسکنی برای خشکسالی 13 ساله عنوان کرد و گفت: چاهکها به عنوان مسکن حرکت خوبی برای کشاورزی به ارمغان آورد، بخشهایی را که ما خشکسالی داشتیم و تقریباً 12 تا 13 سال از عمر خشکسالی را سپری میکنیم، حفر چاهکها به عنوان مسکن آمد و کشاورز هم فهمید که چگونه از این آب استفاده و چه محصولاتی را کشت کند که برای وی اقتصادی بوده و موجب درآمدزایی شود.
ملاشاهی ادامه داد: ایده حفر چاهک به کشاورز داده شد تا هم بتواند الگوی کشت خود و هم نحوه مصرف آب و صرفهجویی در آب را در منطقه سیستان بیاموزد.
وی در مورد فقدان آب زیرزمینی در بافت خاکی منطقه سیستان، اظهار داشت: ما در منطقه سیستان آب زیرزمینی نداریم و آب مورد استفاده چاهکها، یک آب زیر قشری است که از هشت تا 15 متر حفر آن متفاوت است.
مدیرجهاد کشاورزی زابل افزود: الآن دریاچه فاقد آب است ولی قبلاً در هر منطقه از سیستان با حفر نیم متر از زمین با آب مواجه میشدیم و در واقع اینها همان زه آب است که در برخی مناطق دشتمانند بهتر از حوالی نزدیک به دریاچه اثربخش است.
ملاشاهی در مورد بهترین مکانهای حفر چاهک بیان کرد: به دلیل اینکه بافت منطقه سیستان رسی است، موفقیت حفر چاه در هر منطقه متفاوت است، هرچه به سمت دریاچه برویم مسلماً چاهک نداریم ولی برعکس در بخشهای شیب آب و مرکزی به مراتب بیشتر از بخش ادیمی چاهک داریم.
ملاشاهی در ادامه در تشریح ماهیت آب زیرپوستی زمین در منطقه سیستان گفت: این آب زیر قشری و یا همان زه آب است که به بافت و نوع خاک حفر شده به سبب استفاده بهینه در بخش کشاورزی بستگی دارد، درجه شوری آب ممکن است پس از مدت کوتاهی تغییر و افزایش یابد.
وی اضافه کرد: نرم معمول و مورد استفاده در قالب بخش کشاورزی آب با 200 اییسی است در صورتی که این مقدار در چاهکهای غیرقابل استفاده به 600 میرسد که در این صورت آب شور شده و PH آن بالا میرود.
این مسئول در ادامه گفت: تقریباً تاکنون بیش از 3 هزار چاهک با همکاری جهادکشاوری حفر شده که تعدادی درجه شوری آن بالا رفته و قابلیت استفاده برای بخش کشاورزی را ندارند این عامل به علت بافت خاک بوده که به مرور زمان بر شوری آب اضافه شده که در نهایت به درد کشاورزی نمیخورد.
مدیر جهادکشاورزی زابل در مورد تسهیلات لازم برای حفر چاهک عنوان داشت: بنا بر مصوبهای که داریم حدود 85 درصد از هزینه حفر چاه را دولت واگذار و 15 درصد باقیمانده، آورده خصوصی است که در مجموع حفر چاه حدود 28 میلیون ریال هزینه در بر دارد.
حفر چاهک عامل کاهش مهاجرت است
ملاشاهی در ادامه حفر چاهک را عامل کاهنده مهاجرت عنوان کرد و اظهار داشت: حفر چاهک علاوه بر مقرون به صرفه بودن به عنوان یکی از عوامل کاهنده مهاجرت به شمار میرود، درست است مردم روستاها زیرساختهای آب، برق و تلفن را دارند، ولی بافت جامعه سیستان بر پایه کشاورزی و دامداری استوار است.
وی ادامه داد: ما میدانیم اکثر مردم یا کشاورز، باغدار و حتی صیاد بودهاند، آنها علاقه داشتند و به این سمت سوق پیدا کردهاند.
این عضو شورای اداری شهرستان زابل مهمترین نارسایی مردم منطقه سیستان را کمبود آب عنوان کرد.
گزارش از: محمد فرتوت عنایت
انتهای پیام/ب10/ض1002