به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، در هیاهوی المپیک 2012، یک خبر و تصویر کوچک بین همه خبرهای پر سر و صدای این رقابت بزرگ ورزشی خودی نشان داد که رنگ و بوی خاصی داشت و در رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی نیز منعکس شد. خاص بودنش از این باب که هم رنگی از همدان داشت و هم بوی از معنویت: تیرانداز زن ایرانی با چادر در المپیک. چیزی که شاید تاکنون سابقه نداشته باشد.
خب! این موضوع چه قدر می‌ارزد؟ و این که زن ایرانی با نماد چادر در جایی حضور داشته باشد که کانون توجه همه رسانه‌های جهان است چه قدر ارزشمند است و چه قدر برایش هزینه شده است؟ اصلاً حضور یک ورزشکار ایرانی در یک مسابقه انفرادی چه قدر هزینه‌بردار است؟ آیا مسئولان امر به این موضوع توجه کردند؟
در کنار همه این مباحث، جریانی خاص اما با ادعای نمایش جایگاه زن ایرانی به رویاهایی پناه می‌برند که چندان با واقعیات فرهنگی ما هماهنگ نیست. این جریان مشکوک با نام نشان دادن قدرت، متانت و حضور در صحنه زن ایرانی "پروژه فیلم لاله" را کلید زدند که یک انحراف در سینمای ایران است و 5 میلیارد تومان از پول بیت‌المال نیز برای آن کنار گذاشتند.
این که در این وادادگی و تسلیم در مقابل دام‌های دشمن برای ساخت یک فیلم آن هم توسط کارگردانی که تا پیش از این در هالیوود اقدام به ساخت فیلم‌های مستهجن و مبتذل می‌کرد، از سوی جریان انحرافی چه قدر از بیت‌المال هزینه می‌شود یک طرف اما چه اثری برای ادعای نمایش جایگاه زن ایرانی دارد بحث اصلی است.
آیا پروژه عظیم میلیاردی لاله که نمایش یک زن ایرانی در مسابقات اتومبیل‌رانی است و معلوم نیست در پشت صحنه این فیلم چه نهفته و چه خواسته‌های پنهانی وجود دارد می‌تواند حضور یک زن مسلمان ایرانی را در اجتماع نشان دهد یا آن که یک زن ورزشکار ایرانی با نماد خاص حجاب (چادر) آن هم نه در یک اجتماع ایرانی بلکه بین‌المللی حضور یابد؟
اگر امروز با مسائل عجیب و غریبی از این دست برخورد داریم که 5 میلیارد تومان برای یک پروژه خاص هزینه می‌شود، در کنار آن بر حسب اتفاق شاهد اتفاقاتی هستیم که ناخواسته می‌تواند با کم‌ترین هزینه ترویج فرهنگ اصیل اسلامی ایرانی باشد و مسئولان دلسوز و عاقل نباید از این موضوع به سادگی و به راحتی عبور کنند.
اگر مسئولان استان مدعی دلسوزی برای دین و نظام دارند باید از این فرصت‌های به دست آمده به خوبی استفاده کرده و آن را تا سرحد امکان تقویت کنند.
حضور یک زن ایرانی با چادر در المپیک که مطمئناً داشتن چادر با وجود شرایط خاص محیط، از روی اختیار بوده امری است که به سادگی نباید از آن گذشت و شایسته تقدیر است.
رهبر معظم انقلاب 21 سال پیش در چهارم دی ماه 1370 در دیدار اعضای شورای فرهنگی اجتماعی زنان سخنانی را در زمینه حجاب و خصوصاً استفاده از چادر ایراد فرمودند که بخشی از آن چنین است: «... به نظر ما، بحث‌هایی که در باب پوشش زن می‌شود، بحث‌های خوبی است که انجام می‌گیرد؛ منتها باید توجه کنید که هیچ بحثی در این زمینه‌های مربوط به پوشش زن، از هجوم تبلیغاتی غرب متأثر نباشد، اگر متأثر از آن باشد، خراب خواهد شد.
مثلاً بیاییم با خودمان فکر کنیم که حجاب داشته باشیم، اما چادر نباشد؛ این فکر غلطی است. نه اینکه من بخواهم بگویم چادر، نوع منحصر است؛ نه، من می‌گویم چادر بهترین نوع حجاب است؛ یک نشانه ملی ماست؛ هیچ اشکالی هم ندارد؛ هیچ منافاتی با هیچ نوع تحرکی هم در زن ندارد. اگر واقعاً بنای تحرک و کار اجتماعی و کار سیاسی و کار فکری باشد، لباس رسمی زن می‌تواند چادر باشد و - همان طور که عرض کردم - چادر بهترین نوع حجاب است.»
از این رو این بانوی تیرانداز همدانی علاوه بر آن که بر اعتقادات خود پافشاری کرده یک پرچم دیگر نیز در دست دارد و آن تبعیت از ولی امر است که تاکید دارند چادر حجاب برتر است، آن هم نه در داخل کشور که مشکلی برای چادر سر کردن نیست بلکه در یک فضای سنگین بین‌المللی با جو روانی سنگین...
اگر ادعای تبعیت از رهبری را داریم باید از کسی که پرچم‌داری ولایت‌مداری را دارد به نحو شایسته تقدیر شود و مسئولان امر استقبالی شایسته از این بانوی همدانی به عمل آورند.
مه‌لقا جامه‌بزرگ اگر چه در این رقابت‌ها رتبه‌ای کسب نکرد اما همگان شاهد بودند که این تیرانداز ایرانی با چادرش که نماد عفت و پاکدامنی زن ایرانی مسلمان بود، استراتژی بی‌عفتی دشمنان را نشانه گرفت و چه خوش به هدف زد.
انتهای پیام/ر10/چ3000
