به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان میاندرود، علیرضا اسدی کشتی‌گیر پیشکسوت میاندرودی و مربی سال‌های دور و حال حاضر ورزشکاران منطقه در مسابقات قهرمانی کشتی پیشکسوتان کشور مقام نخست وزن 69 کیلوگرم را به دست آورد و به عضویت تیم اعزامی به مسابقات جهانی مجارستان درآمد.
اسدی دارای 4 فرزند است و می‌گوید با وجود اینکه سال‌های متمادی به دور از دایره طلایی بوده اما در سال جاری بار دیگر آهنگ مسابقات ملی و جهانی کرده است.
به همین بهانه در گفت‌وگویی تفضیلی به ثبت دلگفته‌های این ورزشکار نشستیم که در ادامه می‌آید.
وی متولد 9 مهرماه 1338 در شهرستان ساری است و در 15 سالگی که برای درس‌خواندن از روستای شهریارکنده به ساری می‌رفت به ورزش پهلوانی کشتی علاقه‌مند شد و برای نخستین بار برای تمرین به باشگاه هلال احمر ساری رفت.
نخستین مربی‌ا‌‌‌ش قاسم ملک پور بود که در حال حاضر مربی تیم‌های باشگاهی در بلغارستان است، در این باشگاه الفبای کشتی را به خوبی فرا گرفت اما پس از 2 سال برای ادامه کشتی و کسب مهارت‌های بیشتر به باشگاه تختی ساری رفت و زیرنظر رحیم تبریزی مربی این باشگاه به تمرین پرداخت.
اسدی در این‌باره می‌گوید: این باشگاه در آن زمان نیز جایگاه ویژه‌ای در مرکز استان داشت و من طی 3 سال تمرین در آن فنون کشتی را مسلط شدم و همزمانی حضور من با عضویت کشتی‌گیرانی مانند عسگری محمدیان و مجید ترکان تجربیات ذی‌قیمتی را به من بخشیده بود تا جایی که یک بار هم در مسابقات قهرمانی آموزشگاه‌های استان مازندران در سال 56 نایب قهرمان شدم اما با شروع جنگ در سال 59 به خدمت سربازی رفتم.
حضور در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل آن‌روزها برای من به مراتب مهم‌تر از مسابقات کشتی بود به همین دلیل 21 ماه در مناطق جنگی غرب کشور از جمله میان دوآب، سرپل‌ذهاب، بوکان، گیلان‌غرب و منطقه پنجوین حضور داشتم که قهرمانان زندگی واقعی را در آنجا دیدم، قهرمانانی که با تمرین خداشناسی و خودشناسی به مسلخ عشق می‌رفتند و هر روز چند نفر از این قهرمانان حکم قهرمانی را می‌گرفتند.
فارس: در آن سال‌ها آیا به یاد کشتی و مسابقات بودید؟
جنگ بدترین و منحوس‌ترین واژه روی زمین است به ویژه اگر در برابر کسانی بجنگید که هیچ بویی از انسانیت نبرده بودند، وقتی نام وطن به میان می‌آمد خود و خانواده خود را نیز فراموش می‌کردیم و فقط به نبرد و دفاع فکر می‌کردیم اما یک‌بار در اوج جنگ تحمیلی بدون تمرین و حریف تمرینی به مسابقات قهرمانی ارتش اعزام شدم و در این مسابقات قهرمان وزن 52 کیلوگرم کشور در جام 22 بهمن کرمانشاه شدم.
فارس: چطور بدون تمرین و یا حریف تمرینی قهرمان شدید؟
البته درست است که از این امکانات در جبهه‌ها خبری نبود اما تمرینات منظم نظامی در ارتش اجازه خمودگی و کم‌تحرکی به ما نمی‌داد ضمن اینکه خودم نیز سعی می‌کردم با دویدن‌های مستمر و بدنسازی، بدنم را نزدیک در شرایط آرمانی نگه دارم.
فارس: فکر می‌کردید که بتوانید رتبه‌ای کسب کنید؟
از آنجایی‌که همیشه مازندران حرف نخست را در مسابقات قهرمانی کشور می‌زند آن زمان هم این مساله به من روحیه می‌داد و چندین سال تمرین کشتی، شرکت در مسابقات مختلف آنهم در کنار کسانی که اکنون سرآمد کشتی ایران و جهان هستند به من این اطمینان را می‌داد که موفق خواهم شد.
فارس: پس از خدمت سربازی آیا به باشگاه تختی بازگشتید؟
نه من یک روستایی‌زاده بودم و تا زمان تحصیل می‌توانستم از خدمات این باشگاه استفاده رایگان داشته باشم اما بضاعت کافی برای مخارج باشگاه و هزینه‌های جانبی نداشتم به همین دلیل ترجیح دادم که در روستای خود بمانم و تجربیات خود را به نوجوانان و جوانان منطقه منتقل کنم، در آن زمان باشگاهی به صورت حرفه‌ای و تخصصی در زمینه کشتی در منطقه میاندرود وجود نداشت البته یک سالن در شهرک نکا چوب وجود داشت که مدت‌ها بود تعطیل شده بود و این مساله اعتقاد من را به راه‌اندازی نخستین باشگاه حرفه‌ای کشتی در منطقه قوی‌تر می‌کرد و با این امید و هدف در سال63 باشگاه کشتی بهزیستی اسلام‌آباد را راه‌اندازی کردم.
فارس: مهم‌ترین مشکلی که در ابتدا با آن مواجه بودید چه بود؟
مهم‌ترین مشکل که با آن مواجه بودم نداشتن پول برای خرید تجهزات به ویژه تشک کشتی بود، تشک‌های آن زمان به این صورت امروزی نبود و تفاوت‌هایی داشت همان طور که قوانین کشتی در آن زمان متفاوت بود اما تشک‌هایی که در اختیار ما می‌توانست قرار بگیرد بسیار ساده بود و ترکیبی از چند تشک کوچک در کنار هم بود اما، ما از هر دو نوع این تشک‌ها محروم بودیم.
فکر نداشتن تشک کشتی مدام در ذهنم بود و از آنجایی‌که تنها دارایی من یک گوساله بود و امیدهای زیادی برای آن داشتم اما از همه آنها برای تاسیس باشگاه کشتی گذشتم و آن را فروختم تا تشک کشتی سالن تمرینی تعطیل شده نکاچوب را بخرم و این اتفاق با همکاری دوستان افتاد.
فارس: آیا استقبال خوبی از باشگاه شد؟
البته توقع زیادی در ابتدای کار نداشتم و در ابتدای کار با 10 هنرآموز شروع به کار کردیم اما پس از مدت کوتاهی که باشگاه جا افتاد بیش از 50 کشتی‌گیر را از روستاهای زید علیا، زید سفلی، پلنگ آزاد، بیشه‌سر، بزمین‌آباد، دارابکلا، ورکلا، اسلام‌آباد و شهریارکنده اطراف خود دیدم و هیچ چیز بیشتر از این برایم مهم نبود که لذت ورزش و قهرمانی در ورزش را به کسانی که تجربه نداشتند، بیاموزم.
تعداد زیادی از کشتی‌گیران این باشگاه به‌عنوان‌های کشوری هم دست پیدا کردند که مهم‌ترین آنها کاظم عقیقی دارنده مقام نایب قهرمانی سوپر جام کشور و در حال حاضر داور درجه دو بین‌المللی، محمود اسعدی نایب قهرمان دانشجویان کشور، الله‌یار اسعدی نایب قهرمان دانشجویان کشور و مسئول فعلی هیئت کشتی شهرستان میاندرود، همچنین چندین کشتی‌گیر دیگر از جمله عباس خانه‌عنقا، مظفر روح الله‌زاده، عبدالرضا و حمیدرضا اسعدی که دارای عنوان‌های کشوری و استانی بوده و در حال حاضر در کسوت مربی مشغول به فعالیت هستند.
فارس: از آن روزها تا به حال کشتی چه تفاوتی پیدا کرده است؟
مطمئنا در این سال‌ها توجه بیشتری به این ورزش می‌شود چون در گذشته کشتی‌گیران بدون امکانات و تجهیزات کافی به مسابقات می‌رفتند و تنها با اتکا به خلاقیت فردی به‌عنوان می‌رسیدند اما حالا توجه بیشتری به ورزش می‌شود اگرچه معتقدم کماکان به این ورزش نسبتا کم‌لطفی می‌شود به ویژه به مربیان که روزگاری خاک میدان ورزش خورده‌اند و بدون بیمه و آتیه و متکی به ذات ورزش فعالیت می‌کردند توجهی نمی‌شود و از تجربیات آنان استفاده نمی‌کنند، مربیان باید بیمه شوند تا علاقه بیشتری برای کار داشته باشند، مربیان جایگاهی در کشتی ندارند.
در سال‌های اخیر با تاسیس لیگ برتر ورزشکاران به تمرینات، آمادگی و تجربیات مناسبی دست پیدا می‌کنند که این مساله سطح کشتی کشور را بسیار بالا برده است.
از مسئولان می‌خواهیم که امکانات و بودجه بیشتری را در اختیار هیئت‌های ورزشی قرار دهند تا با هزینه شخصی ورزشکاران را به مسابقات مختلف نبرند.
فارس: در حال حاضر آیا فعالیت ورزشی دارید و شغل شما چیست؟
بله در حال حاضر تمرینات منظم کشتی دارم تا بتوانم حضور موفقی در مسابقات قهرمانی جهان در کشور مجارستان داشته باشم تمرینات انفرادی و مرور تاکتیک‌ها را در برنامه دارم، هدفم کسب عنوانی در شان ملت ایران و استان کشتی‌پرور مازندران است.
پس از سال‌ها فعالیت مستمر در عرصه کشتی اکنون راننده سنگین یک شرکت عمرانی در مرکز استان هستم و ماهانه 500 هزار تومان حقوق می‌گیرم که با توجه به خانواده چهار نفره‌ام و مباحث مربوط به تورم هیچ پس‌اندازی ندارم بزرگ‌ترین مشکلم هزینه اعزام به مجارستان است.
برای اعزام به مسابقات قهرمانی کشور هیچ درخواست کمکی از هیچ مسئولی نکردم و با گرفتن دو روز مرخصی از شرکت به مسابقات رفتم اما اعزام به مسابقات جهانی نیاز به حمایت دارد و همین جا از مسئولان در مورد اعزام به مسابقات بین‌المللی کشور مجارستان در شهریور ماه درخواست همکاری دارم.
انتهای‌پیام/ح10/گ1003
