به گزارش خبرگزاری فارس از بابلسر، همایش بزرگداشت سعدی شیرازی «شاعر و نویسنده توانای ادب فارسی» پیش از ظهر امروز در دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه مازندران برگزار شد.
در این مراسم که با همکاری انجمن علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران برپا شد، فرزاد بالو از اساتید مجرب رشته ادبیات فارسی به عنوان سخنرانی در راسای سعدی به ایراد سخن پرداخت.
بالو با شرح مختصری از تاریخچه زندگی این شاعر شیرین سخن، با اشاره به شرایط دشوار زمان سعدی که با حمله مغول‌ها مصادف بود، گفت: سعدی در قرن هفتم در شیراز به دنیا آمد و در همان جا به کسب علم پرداخت، سپس به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه به تحصیل مشغول شد و در سال 655 هـ.ق بوستان را به نظم درآورد و در سال 656 هـ.ق گلستان را تالیف کرد که دیوانی از اشعار او به نام کلیات هم بر جای مانده است.
وی با بیان اینکه سه نوع گفتمان مشایی، اشراقی و صدرایی در حوزه ایران اسلامی نمای برجسته داشت، گفت: وقتی از گفتمان مشایی سخن می‌گوییم نگاه خردگرا در ادبیات را می‌بینیم و این اندیشه در بناها و معماری هم خود را نشان می‌دهد و بر این باور است که هر بنا نشان دهنده خود اوست.
این استاد دانشگاه مازندران با بیان اینکه گفتمان اشراقی که با سهروردی بنا شده و بر این عقیده استوار است که هر پدیده تجلی پدیده دیگر است، ابراز داشت: این ایده را در آثار حافظ می‌بینیم و در معماری‌ها هم قابل مشاهده است و اما گفتمان صدرایی که ترکیبی از این دو گفتمان است و در آن اندیشه به حدی می‌رسد که علوم مختلف را هم در بر می‌گیرد.
وی در ادامه افزود: ما بیشتر به گفتمان اشراقی توجه داریم، جایی که سعدی در آن حضور و جایگاه برجسته دارد، سعدی اشاره‌ای هم به حکمت تصوف داشت که در قرن پنجم استوار بود و در درون تمدن اسلامی جای داشت.
بالو با اشاره به اینکه بعد از حمله مغول، ایرانیان به زنده بودن می‌اندیشیدند تا به زندگی کردن بیان داشت: در این فضای اختناق‌آمیز بود که سعدی با حضور خود و بعد از 30 سال، سلوک علمی را برگرداند و در شرایط بد آن زمان و وضعیت خفقان دوران خود برای جامعه ایرانی زندگی را به ارمغان آورد.
وی متذکر شد: سعدی در نوشته‌های خود نگاهش را از آسمان به زمین می‌آورد که یکی از این مقولات که در بین مفاهیم صوفیانه نیست فقر و غنا است.
بالو در پایان اذعان داشت: سعدی به فقر و غنا توجه دارد و می‌گوید فقر برتر از غنا است، چون انسان فقیر اُنس کمی به دنیا دارد و از ثواب و تسبیح بیشتری در این دنیا برخوردار است.
انتهای پیام/ن۲۰
