تراب محمدی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اسکو اظهار داشت: به دلیل وجود ظرفیت و توانمندی‌های بالا و قابلیتی که این روستا در جذب گردشگران دارد، کندوان در میان سایر آثار گردشگری استان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
وی خاطرنشان کرد: کندوان علاوه بر داشتن خانه‌های سنگی منحصربه‌فرد و ویژگی‌های ظاهری روستا به دلیل وجود آب معدنی، دره‌های سرسبز و خرم، آب و هوای مطبوع و لبنیات و عسل مرغوب کوهستان، همه ساله سبب جذب تعداد کثیری گردشگر از نقاط دور و نزدیک به این روستا می‌شود.
وی با اشاره به توسعه زیرساخت‌های این روستا طی سال‌های اخیر اظهار داشت: اقدامات خوبی مانند اجرای اصولی سیستم آب و فاضلاب، کانال‌کشی برق و اصلاح مسیر دسترسی به روستای تاریخی کندوان انجام شده است.
دبیر ستاد دائمی تسهیلات سفر استان آذربایجان‌شرقی با تاکید بر نقش اهالی کندوان در حفظ این روستا گفت: کندوانی‌ها بیشترین نقش را در جلوگیری از ساخت و سازهای غیرمجاز در محوطه این اثر تاریخی منحصربه‌فرد و جلوگیری از آسیب رساندن افراد به بافت آن دارند.
محمدی با اشاره به معرفی کندوان برای ثبت در یونسکو به‌عنوان برجسته‌ترین روستای صخره‌ای جهان در آینده‌ای نزدیک گفت: قلع و قمع ساخت و سازهای غیرمجاز در محوطه کندوان یکی از مهمترین اقدامات سازمان برای آماده‌سازی این روستا به منظور ثبت جهانی است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان‌شرقی خاطرنشان کرد: نوبت بررسی روستای تاریخی کندوان در زمینه ثبت جهانی سال 2014 است.
وی با تاکید بر روند سریع توسعه زیرساخت‌های این روستا گفت: 6 هزار مترمربع از مساحت این روستای تاریخی کف‌سازی شده و اقداماتی مانند نورپردازی‌های اصولی و زیبا و همچنین کانال‌کشی برق در آن انجام شده است.
رئیس شورای ثبت آثار تاریخی و فرهنگی استان خاطرنشان کرد: برای جلوگیری از ورود اتومبیل‌ها به داخل روستا، یک مسیر کمربندی با عرض 45 متر در حال احداث است که با اتمام بخش عمده‌ای از آن، در سال 91 شاهد افتتاح آن خواهیم بود.
محمدی همچنین تصریح کرد: امکانات رفاهی مورد نیاز برای گردشگران از قبیل سرویس‌های بهداشتی اصولی و بوفه‌ها در محوطه این اثر منحصربه‌فرد تاریخی اجرا شده که گردشگران می‌توانند در ایام نوروز از آنها استفاده کنند.
روستای تاریخی کندوان در 50 کیلومتری جنوب غربی تبریز؛ یکی از روستاهای دهستان سهند است که در 18 کیلومتری جنوب اسکو، در دامنه سرسبز سلطان‌داغی واقع شده است.
این روستا طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1375، 137 خانوار و 750 نفر جمعیت دارد که به کار کشاورزی و دامداری و صنایع دستی اشتغال دارند. آنچه به کندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسکونی در درون توده‌های مخروطی و هرمی شکل صخره‌ای است. روستاییان کندوان داخل این توده‌ها برای خود خانه مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ایجاد کرده‌اند.
این روستا در شمال‌غرب ایران واقع در ارتفاعات کوه سهند با قدمتی 700 ساله یکی از جذاب‌ترین مکان‌های دیدنی و شگفتی‌های ایران به شمار می‌رود که به دلیل شکل خانه‌های آن که به مانند کندوی عسل در دل کوه کنده شده‌اند به آن روستای کندوان می‌گویند، در حال حاضر کندوان تنها روستای زنده صخره‌ای جهان است که زندگی طبیعی مردم در آن جریان دارد.
کتاب «کندوان» سومین روستای صخره‌ای جهان منتشر شده که به چگونگی تشکیل منازل صخره‌ای و کران‌های کله‌قندی این روستای شگفت‌انگیز اشاره شد و بیان گردید که در دنیا روستای صخره‌ای وجود دارد که اولین آن روستای «گورمه» ترکیه دومی داکوتای آمریکا و سومی نیز «کندوان» ایران است با این تفاوت که دو روستای صخره‌ای در ترکیه و آمریکا خالی از سکنه هستند ولی در «کندوان» زندگی جریان دارد و از این بابت کندوان اولین روستای صخره‌ای زنده جهان محسوب می‌شود.
بافت قدیمی‌ترین روستای کندوان که یکی از زیباترین و منحصربه‌فردترین روستاهای تاریخی کشور و تنها روستای زنده صخره‌ای محسوب می‌شود، هم‌اکنون با ساخت و سازهای جدید در این روستا که متفاوت با بافت گذشته است با تهدیدی جدی روبه‌رو شده است.
وجود آب معدنی، خانه‌های منحصربه‌فرد، دره‌های سرسبز و خرم، آب و هوای مطبوع و لبنیات و عسل مرغوب کوهستان، سبب جذب تعداد کثیری مسافر از نقاط دور و نزدیک به این روستا به خصوص در فصول مساعد سال می‌شود.
این روستا به سبب ویژگی معماری صخره‌ای و بافت مخصوص آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. توده‌ها و گدازه‌های مذاب آتشفشانی، به وسیله باد، برف و باران در طی هزاران سال متمادی شکل گرفته و به این فرم درآمده است، کران‌ها در تابستان‌ها خنک و در زمستان‌ها گرم است.
در کندوان؛ شکل خارق‌العاده و چشمگیر و خاص طبیعت است که انسان را به سوی خود کشید، به خصوص انسانی را که سرگردان گشته و برای دفاع از زندگی خود در جستجوی پناهگاه امنی است، در این مورد احتمالا حمله مغولان سبب شد که مردم روستاهای اطراف و بخصوص «حیله ور» از موقعیت طبیعی کران‌ها استفاده نموده به تدریج درون کران‌ها را خالی کرده و در آنها مستقر شوند.
بدین ترتیب هم خود را از نظر مقابله با بیگانگان در امان دیدند هم سکونت در کران‌ها را در تابستان و زمستان برای مقابله با سرما و گرما کاملاً مطبوع یافتند.
انتهای پیام/ح20/چ3000
