پدری به رنگ خورشید" دل‌ها را خدایی کرد

به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، وقتی در پایان یک روز کاری یا تحصیلی فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی را که از صفحه جادویی تلویزیون پخش می‌شود را ورق می‌زنی نه تنها چیزی عایدت نمی‌شود بلکه خسته و دلزده هم می‌شوی.
از ستایش گرفته تا ثریا و پنجره و هزار سریال و فیلمی که امروز با شتابی روز‌افزون جای خالی فیلم‌هایی چون مادر، لیلی با من است و‌... را پر کند.
فیلم‌هایی که نقش اول‌های آن با چادر وارد می‌شوند و به محض پایان یافتن آن با ظاهری نامتعارف در کوچه و خیابان دیده می‌شوند.
فیلم‌هایی که در آن فقط کارگران، انسان‌های بدبخت و بیچاره فقط برای پوشاندن عیب‌های خود به چادر پناه می‌برند.
فیلم‌هایی که در تمام آنها،‌ دختران جوان با مانتو و آرایش‌های نامتعارف برای یک دختر در صفحه رسانه ملی ظاهر می‌شوند. دلمان لک زده بود برای پخش فیلم ‌یا سریالی که با آن ارتباط قلبی برقرار کنیم که حداقل نقش اول آن از کسانی نباشد که دیده‌ایم، فضایی و دست‌نیافتنی نباشد و با آن زندگی کرده باشیم که بالاخره این آرزو محقق شد و در شب شهادت امام رضا(ع)، رسانه ملی دلهایمان را آسمانی کرد.
با ریحانه فیلم پدری به رنگ خورشید زندگی کردیم، پا به پایش در فیلم قدم زدیم، گریه کردیم، چقدر بغض ریحانه برای امضای پدر، زیر دیکته‌اش آشنا بود و چقدر تلاشش برای پیدا کردن پدربزرگ زیباتر.
چقدر پنهان کردن اشک‌های مادربزرگ دل را می‌لرزاند تا آقایمان یک بار به منزل ما هم سر بزند، برای یک دلتنگی برای جای خالی یک امضا.
این بار از کارگردان فیلم پدری به رنگ خورشید تشکر می‌کنیم به خاطر  پخش سریالی که شب شهادت امام رضا (ع) دلهایمان را خدایی کرد.
ای کاش همیشه به سریال‌ها و فیلم‌های رسانه ملی‌مان مانند این فیلم بنازیم و تشکر کنیم.
انتهای پیام/ج20/گ2000