ثبت ملی چند اثر معنوی فارس

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس، فریدون فعالی اظهار داشت: تعزیه خرم‌بید، بوریابافی زرقان، عمه‌کوار خرم‌بید، سفال و سرامیک استهبان که از آثار شاخص معنوی استان فارس و کشور محسوب می‌شوند ثبت ملی شدند.
وی ثبت آثار معنوی را نمایانگر اهمیت مردم‌شناسی و میراث ناملموس استان فارس دانست و اظهار امیدواری کرد که ثبت این آثار بتواند به حفظ و شناسایی آنها کمک شایانی کند.
فعالی گفت: قدمت و منحصر به فرد بودن دو ویژگی هر یک از این آیین‌ها و از شاخصه­های آنها برای ثبت در فهرست آثار معنوی کشور بوده است.
این مقام مسئول با اشاره به اینکه ثبت معنوی این آثار رسالت این سازمان را در راستای حفظ، احیا و معرفی و رونق بخشیدن به آنها دوچندان می‌سازد اضافه کرد: تدوین برنامه‌های ویژه برای حفظ و احیای این آثار معنوی در دستور کار مدیریتی این اداره کل قرار می‌گیرد.
به گزارش فارس، عمه کوار یا مراسم عباس خواهی از آیین‌های منحصر به فرد شهرستان خرم‌بید در سطح این استان و کشور است.
واژه عمه کوار (عمه کویار) بنا بر اعتقاد برخی خطاب به حضرت زینب (س) است و منظور از «یار» یار حضرت امام حسین (ع) یعنی حضرت ابوالفضل‌العباس (ع) است.
آیین عمه کوار بنا بر مستندات بیش از 150 سال قدمت دارد و هر ساله در مقابل قدیمی‌ترین مسجد شهرستان (مسجد جامع صفاشهر) برگزار می‌شود.
این آیین شب تاسوعا برگزار می‌شود و علم‌های مختلفی از مناطق این شهرستان در این مکان آورده می‌شود و در تاریکی مطلق عمه کوار خوان‌ها اشعار خود را می‌خوانند و یک نفر در وسط ایستاده و چند نفر دور علم حلقه می‌زنند و با حرکاتی ویژه زمانی که عمه کوار خوان‌ها شعرخوانی می‌کنند دور علم می‌چرخند و به نشانه تکریم علم در مقابل آن تعظیم می‌کنند.
تعزیه‌خوانی خرم‌بید دارای قدمت بسیاری بوده و اشعاری که در این مراسم استفاده می‌شود از قدیمی‌ترین اشعار تعزیه‌خوانی و مداحی‌ها بوده که از نسخ خطی قدیمی استخراج شده و همچنان اصالت خود را حفظ کرده و رایج است.
همچنین فنون ساخت بوریا در زرقان فارس چنانچه حصیربافی قدمت هشت هزار ساله دارد از قدمت بسیاری برخوردار بوده و این هنر همچنان در این شهرستان به طور زنده رواج داشته و کاربری بوریا برای پوشش بام خانه، زیرانداز و استفاده در ساخت خانه‌های عشایری و آلاچیق رایج است.
هنر سفال‌گری از دیرباز در شهرستان استهبان رونق داشته و قدمت آن به دوران صفوی باز می‌گردد که در دوران قاجار به نقطه اوج شکوفایی خود می‌رسد.
سفال استهبان سفالی تکرنگ و به رنگ آبی متمایل به سبز است.
گل رس این شهرستان منحصر به فرد و بسیار مرغوب است و لعابی که برای سفال استفاده می‌شود به طور کامل طبیعی و از کتیرا، اوزو (صمغ درخت بادام کوهی) و... است که این ویژگی‌ها سفال این شهرستان را در سطح کشور متمایز می‌سازد.
انتهای پیام/غ30