فرهنگ، پازل مفقود شده در فوتبال ایران

به گزارش خبرگزاری فارس از نوشهر، همان طور که همگان مطلع هستند تاریخ ورزش ایران تاریخ  حماسه عرصه جوانمردان و جهان پهلوانان و شهیدان راه حق بی‌شماری همچون پوریای ولی، تختی،  برادران کشتی‌گیر پورزند، رضایی فوتبالیست ملی‌پوش، سردار موسی پسندی در وزنه‌برداری، ساسان زعفری‌نژاد در تکواندو و... است که به دلیل داشتن اخلاق مردم پسند و تعصب و غیرت و مردانگی همواره زبانزد خاص و عامند. 
همیشه ما ایرانیان هرگاه مقابل قدرت‌های سلطه‌جو و انواع و اقسام دسیسه و توطئه‌هایشان ایستادگی کردیم با افتخار به فرهنگ و تمدن غنی چند هزار ساله‌مان می‌بالیم.
امروز گاهی شاهد هستیم نمی‌توانیم حتی ابتدایی‌ترین  روش را برای نشان دادن فرهنگ کهن این مرز و بوم نشان دهیم و تنها از نام فرهنگ استفاده ابزاری می‌کنیم. 
سال‌هاست در برخی از رشته‌های پرطرفدار ورزش ایران به ویژه فوتبال با بیماری ناعلاج فقر فرهنگی روبرو هستیم. 
تیم‌های فوتبالی کشورمان از فرهنگ فقط نام باشگاه فرهنگی و ورزشی را یدک‌کشی می‌کنند و در عمل چیزی از رفتارهای فرهنگی مشاهده نمی‌کنیم.
برنامه‌ریزی‌های غیراصولی و غیرمنطقی، زد و بندهای کثیف مالی  برای به دست آوردن نتایج دلخواه، پول‌های بادآورده و بدون حساب و کتاب چند صد میلیونی و حتی میلیاردی باشگاه‌ها برای خرید بازیکنان مورد دلخواه،  اپیدمی‌های سازمان ‌یافته دلالیسم، فسادهای اخلاقی برخی از  فوتبالیست‌ها، حضور مدیران کار نابلد و غیرورزشی با رابطه‌های پشت پرده سیاسی  در راس باشگاه‌های مردمی و پرطرفدار، هتاکی و فحاشی تماشاگرنماها  در ورزشگاه‌ها... تنها بخش‌هایی از سیستم فوتبال ناپاک و بیمارگونه ایران است. باید قبول کرد در فوتبال امروز ایران هیچ چیز سر جای خود نیست.
وقتی بزرگان و پیشکسوتان فوتبال احترام خود را نگه نمی‌دارند و اخلاق حرفه‌ای را زیر پا می‌گذارند و  در مصاحبه‌ها و بیانیه‌هایشان با موهن‌ترین الفاظ و القاب همدیگر را خطاب می‌کنند و همانند گلادیاتورها با یکدیگر دائما در حال جنگ هستند باید چه انتظاری  از فوتبالیست‌های گران‌قیمت و شاگردان تازه به دوران رسیده این مربیان نامی داشت.
امروز در فوتبال هیچ واهمه‌ای از قانون‌گریزی و اخلاق وجود ندارد از این رو نمی‌توان انتظار فوتبال بدون آلایش و سالم را داشت.
فوتبال کشور خیلی تلاش از خود نشان داد که به مرز حرفه‌ای شدن برسد و در این مسیر به درستی  حرکت کند، ولی در عمل  تاکنون این خواسته مهم تحقق نیافته و کاملا اصول حرفه‌ای و اخلاق در ورزش و فوتبال  محو شده است. 
طی هفته اخیر یکی از نادرترین و در عین حال قابل تامل‌ترین اتفاق تاریخ فوتبال ایران حتی جهان در شهر رشت استان گیلان رخ داد که در آن محمد نصرتی و شیث رضایی دو فوتبالیست نامی و باسابقه  تیم پرسپولیس در شادی پس از به ثمر رسیدن گل هم تیمی‌هایشان به داماش  با حرکات شنیع و زننده در مقابل دیدگان ده‌ها هزار تماشاگر و مسئولان ورزشی و سیاسی حاضر در استادیوم و میلیون‌ها بیننده تلویزیونی داخلی و ماهواره‌ای آبروریزی تاسف‌باری برای ورزش کشورمان به بار آوردند که حتی نمی‌توان شرح داستان را بر سر زبان و قلم جاری کرد.
این اقدام دو بازیکن بازتاب‌های متفاوت داخلی میان آحاد مختلف جامعه، اهالی فوتبال و ورزش، مسئولان مختلف کشوری، نمایندگان مجلس و حتی سایت‌های اینترنتی شبکه‌های اجتماعی همچون فیس بوک و کانال‌های متعدد ماهواره‌ای سراسر جهان به ویژه معاندان نظام مقدس جمهوری اسلامی به وجود آورد و از این موقعیت به دست آمده برای زیر سوال بردن اعتقادات و ارزش‌های دینی و انقلابی‌مان سوء استفاده وسیعی کردند.
در حالی که چند روز از این ماجرا می‌گذرد کماکان تبعات این قضیه نقل محافل عمومی و خصوصی و کوچه و بازار است.
روسای  فدراسیون و کمیته انضباطی فوتبال سخت‌ترین محرومیت حتی مادام العمر برای خاطیان در نظر گرفتند، عده‌ای موافق و عده‌ای نیز مخالف این قبیل محرومیت‌های ورزشی هستند.
به نظر می‌رسد ابعاد اقدامات زننده نصرتی و رضایی روز به روز  فراتر نیز رود و دامن آن نیز متوجه خودشان بشود، به نظر نگارنده تا زمانی که معضلات فرهنگی در ورزش و فوتبال این مملکت با حضور متخصصان اهل فن ریشه‌ای درمان و پیگیری نشود صدور محرومیت‌های مقطعی و دائمی و جریمه‌های سبک و سنگین مالی راه به جایی نخواهد برد و فقط صورت مسئله را پاک خواهد کرد.
جا دارد متولیان بخش و ورزشی فرهنگی کشورمان با کمک‌خواهی از یکدیگر و برگزاری نشست‌های تخصصی یک بار برای همیشه ریشه این نابسامانی‌های فرهنگی و غیراخلاقی را در جامعه ورزش بخشکانند.
===================
 یادداشت از حسن خزایی پول
===============
انتهای پیام/ن۱۰