حکایت سوار شدن در اتوبوس و فرهنگ ایرانی

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، اهمیت حمل و نقل درون‌شهری برای راحتی شهروندان آنقدر مهم است که نباید نسبت به آن بی‌تفاوت بود چرا که همه مردم ماهانه یا روزانه آنقدر درآمد ندارند که بخواهند نیمی از آن را بابت کرایه رفت و برگشت خود صرف کنند.
از آن روزی که بحث هدفمندی یارانه‌ها در کشور مطرح شد در برخی از مناطق، نیز مردم به خاطر افزایش نرخ کرایه‌ها گرایش بیشتری نسبت به استفاده از وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس پیدا کرده‌اند.
حال وقتی دقایقی را در یک ایستگاه اتوبوس می‌ایستی مسائلی را می‌بینی که به هیچ وجه در ذهن یک فرد نمی‌تواند جا بگیرد.
قدم نخست آن است که ابتدا 45 دقیقه تا یک ساعت در ایستگاه اتوبوس در زیر آفتاب سوزان و یا سرمای طاقت‌فرسا که سایه‌بان یا حتی جایی برای نشستن ندارد منتظر می‌مانی.
در قدم بعدی آن هنگام که اتوبوس می‌رسد عده بسیار زیادی از مردمی را مشاهده می‌کنی که همه می‌خواهند به مقصد برسند و همه به سمت اتوبوس هجوم می‌آورند حال دیگر آنجا پیرزن یا پیرمرد یا زنی که بچه کوچک در بغل دارد مهم نیست یا خدا نکند آن روز کسی خسته یا مریض باشد و نتواند سر پا بایستد مهم این است که فقط سوار شوی.
بعد از این که تعدادی از مردم زخمی می‌شوند یا بدنشان کبود می‌شود، سوار اتوبوس می‌شوند؛ بعد از سوار شدن برزخی از مردم که یک ساعت منتظر اتوبوس بودند در خیابان می‌مانند چون اتوبوس آنقدر پر شده که درب آن هم به سختی بسته ‌و دوباره این روند تکرار می‌شود.
در بعضی مسیرهای دیگر که مسافر کمی دارد اتوبوس آن قدر منتظر می‌مانند تا پر شود که صدای مسافران در می‌آید، حال با این سیستم سرمایشی و گرمایشی و با این صندلی‌های بسیار سالم که در اتوبوس‌ها هست باید بدانید که وضعیت چگونه است.
اگر فرهنگ یک فرد ایرانی را هم در نظر بگیریم که واقعاً نمی‌توان این نوع سوار شدن اتوبوس را فرهنگ ایرانی قلمداد کرد و از طرفی هم اگر اتوبوس به اندازه کافی و در ساعت‌های متمادی رفت و آمد کنند هیچگاه چنین صحنه‌هایی اتفاق نمی‌افتد.
وقتی داخل اتوبوس هستی نمی‌توانی نفس بکشی چون همه در و پنجره‌ها بسته و سیستم تهویه اگر هم باشد روشن نیست.
از کجا بگویم؟ وقتی در مسیر در حال حرکت هستی ناگهان راننده در جایی توقف می‌کند تا کارهای شخصی‌اش را از قبیل شیر و ماست و مایحتاج خانواده‌اش را خریداری کند و وقتی صدای مسافر در می‌آید با قدرت هر چه تمام فریاد می‌زند "همین که هست دوست نداری پیاده شو".
در بعضی از ایستگاه‌ها هم اصلاً نمی‌توانی راننده را پیدا کنی که راه بیفتد شاید در حال گفت و شنود با دوستش بینی که اصلاً هیچ اهمیتی برای سیل‌ عظیم جمعیتی که در اتوبوس هست نمی‌دهد.
حال برویم سر ایستگاه‌هایی که اتوبوس در حال چرخش است مثلاً شما اگر در منطقه خضر منتظر اتوبوس باشی ابتدا باید صبر کنی تا اتوبوس مسافران شهرک امام خمینی و زمین شهری را سوار کند و بعد وقتی به خضر می‌رسد اصلاً دیگر جا ندارد و فقط نگاه غریبانه‌ای می‌کنی و انگار بر روی صندلی نشستن جز آرزوهای محالی است که هر مسافری در سر می‌پروراند و دوباره اتوبوس به سمت مجیدآباد که همان پل هوایی خودمان است حرکت می‌کند، آنجا هم اصلاً درب باز نمی‌شود که بخواهد توقف کند یا مسیری مثل شهرک مدنی که جمعیت زیادی را در خود جا داده است و با توجه به ساخت و ساز مسکن مهر که هر روز بیشتر می‌شود؛ مردم آنجا چه طور می‌خواهند هر روز این وقایع را ببینند و صدایشان در نیاید.
حال اگر فردی از شهر دیگری این گزارش را بخواند با خودش می‌گوید این مردم همدان چقدر اتوبوسی هستند ولی نمی‌دانند که هر روز مردم همدان چقدر باید این مسائل را تحمل کنند.
من نمی‌دانم اصلاً تعریف نشده که این اتوبوس‌ها چه ساعتی و چند دقیقه یک بار باید رفت و آمد کنند یا اصلاً این سایه‌بان‌ها و صندلی‌هایی که می‌گویند دو سال است در حال نصب است کجاست که ما نمی‌بینیم.

در همین ارتباط مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی همدان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در همدان  گفت: 210 دستگاه اتوبوس در سطح شهر همدان حمل و نقل مسافران را خدمات‌دهی می‌کنند.
ایرج ملک‌محمدی با بیان این که اکثر اتوبوس‌ها نو است و میانگین عمرشان 5 سال است، افزود: 37 دستگاه منطقه شهرک مدنی، شهرک اندیشه و خضر را پوشش می‌دهد و 16 دستگاه خیابان بوعلی، 29 دستگاه خیابان اکباتان، 18 دستگاه خیابان باباطاهر، 25 دستگاه خیابان شریعتی و 37 دستگاه خیابان تختی را پوشش می‌دهند.
وی تصریح کرد: بضاعت مالی اتوبوسرانی در همین حد است و مردم نیز اگر ناراضی هستند ما نیز توانایی خدمات بیشتر را نداریم و بیشتر از این نمی‌توانیم رضایت مردم را جلب کنیم.
مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی همدان تصریح کرد: در آستانه بازگشایی مدارس در اول مهر ماه 30 دستگاه اتوبوس پشتیبانی برای تمام مناطق در نظر گرفته شد.
وی عنوان کرد: در کنار این 30 دستگاه کل ناوگان اتوبوسرانی به صورت ظرفیت کامل شروع به کار کردند.
ملک‌محمدی خاطرنشان کرد: در ایستگاه‌های اتوبوس سایه‌بان در حال نصب است، اکثر مسیرها دارای سایه‌بان هستند و دو سال است که این کار شروع شده و بقیه مسیرها در حال ساخت است.
وی تصریح کرد: در ابتدای هر خیابان بازرسان اتوبوسرانی مستقر هستند که هرگونه شکایتی را به ما ابلاغ کنند و در داخل اتوبوس‌ها هم پیامک و شماره تلفن را اعلام کردیم تا مسافران هرگونه شکایتی را به ما منعکس کنند.

-------------------------
گزارش از فاطمه جانی
-------------------------
انتهای پیام/ج20