مریم پاکی‎ها، خدیجه مهربانی‎ها و فاطمه خوبی‎ها آمدنت خجسته باد

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، در تنگنای گرمی هوا و در کمبود کیمیای آب در گوشه‎ای از کویر بزرگ ایران، قرن‎ها است که شهری قامت آراسته است در دامن این شهر، گنبدی طلایی با گلدسته‎هایی بلند چون نگینی زیبا بر انگشتری شهر خودنمایی می‎کند و در زیر این بارگاه نورانی، بانویی بزرگ آرمیده که نامش "فاطمه" و مرقدش زیارتگاهی روح افزا است، قرن‎هاست که مردمان آن دیار بوی بهشت برین را از مرقد پاک او می‎بویند و جلوه دوباره زهرای اطهر را در حریم حرم او می‎جویند، بارگاه حضرت معصومه (ع) زینت شهر قم، پناهگاه پاکان و صالحان و نقطه امید دین باوران است.
 
ای خواهر تصنیف‎های غربت، بگذار خاک در هوای آسمانی‎ات نفس بکشد

از عرش خدا باران سپیده می‎بارید، ماه با لبخند، بذر نقره می‎پاشید و ستارگان در بزم شادی عرشیان، آسمان شهر را با حضورشان چراغانی می‎کردند، شهر غرق در شور، شکفتن گلی از گلستان اهل بیت پیامبر (ص) را انتظار می‎کشید و خانه امام موسی بن جعفر (ع) خود را آماده ضیافت تولدی بزرگ می‎دید، به ناگاه، فضا از عطر حضور پر شد؛ انتظار به پایان رسید، خنده‎ها شکفت و نوزادی زیبا دیده باز گشود، پدر که لبخند را هدیه حضور کودک خود کرده بود، نام او را به یاد مادر خویش فاطمه نهاد.
بوی گل یاس، تمام دنیا را پر کرده است، زمین در پوست خود نمی‎گنجد، تو را پیش از این، آسمان شبیه یک راز محرمانه، در گوش خاک، نجوا کرده بود خاک، تمام لحظه‎هایش را به شوق آن دقیقه موعود، نفس می‌کشید، تمام رودها تو را می‎شناسند که صفای نگاهت، زلالی و مهربانی چشم‎های فاطمه (ع) را به تصویر می‎کشد.

بانو چون گلی معصوم، روییدی از باغستان پاکی‎ها

بانو! خاطره‎های زمین، سرشار از حضور توست، ای خواهر تصنیف‎های غربت، بگذار خاک در هوای آسمانی‎ات کمی نفس بکشد، جاده‎ها، تمام مسیر آمدنت را بی‎وقفه دویده‎اند از شوق، مدینه تا قم، همه جا حرف تو آمدن توست، می‎گویند، آمده‎ای تا حنجره ابدیت، جاودانگی خاندان کرم را تا همیشه فریاد کند، آمده‎ای تا عشق را، قدم به قدم به کمال برسانی.
بانو، ای میراث‌دار غربت و رنج، شانه‎های زمین، کوله بار رنجت را عاشقانه بر دوش می‌کشد و تاریخ، رد قدم‎هایت را در مسیرها و جاده‎ها می‌پیماید.
بانو! آمدنت، مرهمی است بر دل‎های خسته، آمدنت، یک اتفاق شیرین است؛ در تکرر روزهای خسته زمین.
بانو! تو آمده‎ای تا بهارانی تازه بروید در خشکسال دل‎های خسته و ناامید، بانو چون گلی معصوم، روییدی از باغستان پاکی‎ها، تو بوی گل سرخ می‎دهی.
قصه تولد تو، قصه تولد پرستویی است که بال گشود تا به آشنای غریبش برسد، نامت، کرامت جاری است، بانوی بارانی قم، میلاد بانوی مهر و وفا، مظهر جود و سخا، معصومه جان، عطر میلاد تو، چون نسیم بهشتی است که مشام دل ها را می نوازد؛ میلادت چون شکوفه‎های بهاری، به جانهای مشتاق، طراوت می‎بخشد.
 
بانوی آب و آیینه تولدت تهنیت باد

میلاد سراسر نور حضرت فاطمه معصومه (ع)، گل زیبای مهر محمدی، زینت شاخسار ولایت، نجمه آسمان امامت، کریمه اهل بیت، آسیه صداقت‎ها، مریم پاکی‎ها، خدیجه مهربانی‎ها و فاطمه خوبی‎ها، بانوی آب و آیینه و آفتاب بر شیفتگان و رهروان راهش تهنیت باد.
-----------------------------
یاداشت از مریم سرلک
------------------------------
انتهای پیام/ ر20