حمیدرضا آیت اللهی
در قسمت قبل، گفتیم که خداوند جریان فیضش در عالم به دو گونه هست: جریان عام و جریان خاص؛ و در هر صورت، چه قوانین عام موجود در عالم و چه قوانین خاص موجود در عالم، همه از لطف و رحمت خداست.
رحمت خداوند به دو شکل انجام می شود: یکی رحمت عام، و دیگری رحمت خاص.
اما رحمت خداوند به دو شکل انجام می شود: یکی رحمت عام، و دیگری رحمت خاص.
رحمت عام، شامل همه موجودات می شود. مثلا اینکه انسان می تواند ببیند یک رحمت عام است. همه انسانها فارغ از دین و نژاد و رنگ، چشم دارند و می توانند ببینند. این رحمت عام خداوند است. رحمت عام خداوند همان رحمانیت خداوند است و ربطی به مسلمان و کافر بودن افراد ندارد.
رحمت عام، شامل همه موجودات می شود.
مهمترین رحمت عام خداوند، وجود و هستی هر موجود هست. همین که یک موجودی وجود دارد و هست، یعنی رحمت عام خداوند شامل حالش شده است.
اما خداوند رحمت دیگری دارد که خاص است و آن رحیمیت خداوند است.
رحیمیت خداوند در شرایط خاص به فرد داده می شود و برخلاف رحمانیت، شامل همه افراد نمی شود.
رحیمیت خداوند در شرایط خاص به فرد داده می شود و برخلاف رحمانیت، شامل همه افراد نمی شود. چنانچه از رحمت عام خداوند به درستی استفاده بشود و فرد بتواند آن را در جهت رشد و تعالی خود استفاده کند، در این صورت رحمت خاص دیگری نیز بر او جاری می شود که این از رحیمیت خداوند است.
رحیمیت خداوند، پاداش کسانی است از رحمانیت او بهره درستی برده اند.
بنابراین، رحیمیت خداوند، پاداش کسانی است از رحمانیت او بهره درستی برده اند.
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
