حمیدرضا آیت اللهی
تربیت دینی ما توسط مربیانی انجام می شود که برخی مفاهیم و باورهای بنیادین دینی برای آنها هنوز واضح و روشن نشده است. لذا در انتقال آن به متربیان بگونه ای سخن می گویند که برخی باورها بصورت نادرست در ذهن متربی شکل می گیرد و باعث می شود در آینده دچار تردیدهایی دینی گردد. به همین جهت سلسله گفتارهایی بر اساس تجربیات علمی و فلسفی چند دهساله تنظیم شده است تا قدم قدم این مفاهیم و باورها روان و بدور از اصطلاحات فنی بگونه ای بازگو شود که بتواند راهنمایی برای مربیان برای نحوه انتقال آنها به متربیان گردد.
برهان امکان و وجوب، یک مقدمه درباره اشیاء عالم است. طبق این برهان، می توان از امکان یک شیء، پی به وجود واجب الوجود برد. اما اشیاء عالم خیلی کوچکتر از آن هستند که خداوند جل و علا را اثبات کنند.
برهان صدیقین به دنبال آن است که از خود خداوند دلیل بر خداوند بیاورد نه از سایر موجودات که درای فقر مطلق هستند.
برهان صدیقین به دنبال آن است که از خود خداوند دلیل بر خداوند بیاورد نه از سایر موجودات که درای فقر مطلق هستند. ابتدا باید معنای واقعیت هستی را فهمید. مفهوم هستی را کنار بگذایم و حقیقت هستی را بفهمیم. درک هستی ما را به خدا می رساند. خدا یعنی، هستی بی قید بی شر بی نهایت غیر قابل محدود کردن.
درک هستی ما را به خدا می رساند.
هستی عین واقع بودگی است و بسیار روشن است. وقتی می گوییم چیزی هست یعنی تحقق دارد و هست را اینگونه بفهمیم. به این می گویند اصاله الوجود. اشیاء عالم یک ویژگی هایی دارند که هستی آنها حقیقت واقعیت آنها را تشکیل می دهد که غیر از یک چیز بودن آنهاست.
حال اگر حقیقت هستی را فهمیدیم می بینیم این حقیقت در اصل باید بینهایت باشد و هیچ محدودیتی را نداشته باشد. اگر هستی محدودیت پیدا کرد و به صورت اشیاء عالم درآمد جای سوال دارد که چه شد با این که هستی نامحدود است ولی الان به صورت محدود درآمده است.
اشیاء عالم یک ویژگی هایی دارند که هستی آنها حقیقت واقعیت آنها را تشکیل می دهد که غیر از یک چیز بودن آنهاست.
مثل یک منبع نور که حتما در همه جهت نور منتشر می کند و اگر محدودیت پیدا کرد دنبال علت محدود شدن آن می گردیم ولی انتشار نور در همه جهات دلیل نمی خواهد.
پس درک حقیقت هستی اولا ما را به خداوند رهنمون می شود، یعنی هستی بی قید و شرط و نامحدود. در آخر دعای عرفه گفته می شود خداوندا کی غایب شدی که احتیاج به دلیلی برای تو باشد.
درک حقیقت هستی اولا ما را به خداوند رهنمون می شود، یعنی هستی بی قید و شرط و نامحدود.
برهان صدیقین عمیق است و توقع نداریم همه آن را بفهمند. این برهان نباید در دبستان گفته شود که هنوز درک تجریدی افراد کامل نشده است. بلکه بهتر است در متوسطه دوم یا بعد از آن گفته شود.
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
