به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس در آمریکای لاتین، طی ماههای گذشته دولت «کریستینا فرناندز» رئیس جمهور آرژانتین مورد هجوم وسیع اپوزیسیون و لابی صهیونیستی حاکم در این کشور قرار گرفت؛ به طوری که «آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه آمیا در شکایتی 300 صفحه‌ای رئیس جمهور، وزیر امور خارجه و چند تن از مقامات عالی رتبه این کشور را متهم به سرپوش گذاشتن روی اتهامات شهروندان ایرانی در حادثه انفجار مرکز یهودیان موسوم به آمیا کرد.
شکایت دادستان آمیا علیه رئیس جمهور اعتراضات گسترده‌ای را در سطح این کشور داشت حتی خانواده قربانیان حادثه آمیا نیز اعتراضات خود نسبت به این شکایت را بیان و اعلام کردند که رئیس جمهور تلاش‌های بسیاری را در حل این پرونده انجام داده و اتهام زدن به «فرناندز» بی پایه و اساس است.
در مقابل اتهامات وارد شده از سوی دادستان، دولت آرژانتین علاوه بر رد شکایت «نیسمن»، وی را دروغگو توصیف کرد و اقداماتش را به عملیاتی از سرویس‌های اطلاعاتی نسبت داد.
در حالی که نیسمن برای توضیح و دفاع از اتهاماتی که به رئیس جمهور و مقامات بلند پایه وارد کرده بود باید روز دوشنبه (29 دی 93) در مجلس این کشور حاضر می‌شد اما یکشنبه شب 18 ژانویه (28 دی 93) جسد بی‌جان آن به همراه یک تفنگ با کالیبر 22 در حمام محل سکونتش یافت شد.
مرگ «نیسمن» توسط مخالفین دولت و گروه‌های قدرتمند و برخی رسانه‌های ارتباط جمعی به ابزاری برای ارتباط دادن قوه مجریه با این اتفاق ناگوار تبدیل شده است.
رئیس‌جمهور آرژانتین در واکنش به مرگ دادستان اذعان داشت که نسبت به این مسئله که مرگ «نیسمن» به عنوان عنصری در عملیات ضد دولتی این کشور مورد استفاده قرار گرفته متقاعد شده است.
دادستان ویژه پرونده آمیا نیز به داشتن ارتباطات مستقیم با سرویس‌های اطلاعاتی آمریکایی متهم شده بود؛ اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس در سال 2010، ارتباطات وی را با کارمندان سفارت ایالات متحده آمریکا در «بوینس آیرس» افشا کردند.
با توجه به اهمیت این موضوع شبکه خبری «تله‌سور» با انتشار یادداشتی به ابعاد مختلف حمله‌های اخیر به دولت فرناندز از جمله موضوع پرونده آمیا و صندوق کرکس و استقامت دولت این کشور بر هجمه‌های وسیع حمله‌های سیاسی- اقتصادی علیه آرژانتین پرداخته که مشروح آن از نظر بینندگان می‌گذرد.
ژانویه ناآرام آرژانتین
با وجود پیش‌بینی‌های بد اقتصادی برای آرژانتین، ماه دسامبر (آذر 93) بدون هیچ اتفاق بدی گذشت؛ بر خلاف آنچه که در سال‌های پیش رخ می‌داد، تلاش‌های بخش‌های متمرکز اقتصاد و استراتژی‌های اپوزیسیون نتوانستند ارزش پزو (واحد پول آرژانتین) را بار دیگر کاهش دهند، و ماه دسامبر نیز همچون گذشته در شعله‌‌های آتش نسوخت و غارت و دیگر عناصر بی‌ثبات کننده ظاهر نشدند (همانند شورش‌های پلیسی در سال 2013).
در عوض، پس از داشتن دسامبری صلح‌آمیز، طی دوران تعطیلات سیستم قضایی، زمانی که مهم‌ترین خبر آمار رکورد فصل سفرهای توریستی در نقاط مختلف کشور بود، ماه ژانویه این بار با حمله جدیدی به دولت از راه رسید، با ادعاهای گستاخانه و بی‌ثبات کننده که این بار از راه جدیدی وارد می‌شد یعنی مسیر قضایی، که زمانی به کار می‌آید که دیگر سیاست جوابگو نیست.
«آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه پرونده انفجار مرکز یهودیان آمیا که عاملین آن 21 سال است از مجازات مصون مانده‌اند، به طرز حیرت‌آوری در تمامی رسانه‌های ارتباطی ظاهر شد و اتهاماتی را علیه رئیس‌جمهور، وزیر امور خارجه و «لاکامپورا» اولین سازمان جوانان کرشنریست آرژانتین را متهم کرد به سرپوش گذاری روی اتهامات مقامات ایرانی که در حادثه رخ داده مظنون هستند؛ اما دقیقا روزی که دادستان باید به کنگره می‌آمد تا در مورد شکایت خود که متن آن غیر واقع بینانه و پوچ بود توضیحاتی ارائه دهد، مرگش رنگ و لعاب جدیدی به صحنه سیاسی داد و آرامش ماه ژانویه را بر هم زد.
در هیاهوی این صحنه و در میان جنجال‌های موجود، گروه مخالف با «خورخه لاناتا» روزنامه‌نگار در راس خود ظاهر شد و دولت را به عنوان مسئول این حادثه معرفی کرد.
پاسخ مقتدرانه فرناندز به اتهامات وارده علیه وی
پاسخ «کریستینا فرناندز کرشنر» نیز خیلی سریع اعلام شد؛ وی با شفافیت و وضوح قابل توجهی تصریح کرد: دادستان «نیسمن» را هنگام زنده بودنش مورد استفاده قرار دادند و سپس به مرده او نیاز داشتند؛ و اینکه نقشه حقیقی بی‌ثبات سازی دولت، شکایت بی پایه و اساس به علت سرپوشی گذاری روی اتهامات ایرانیان نبوده و بلکه مرگ دادستان بوده است.
سالی که انتخابات ریاست جمهوری در آن برگزار می‌شود به تازگی آغاز شده و سوال‌های فراوانی مطرح است؛ رئیس‌جمهور حتی در نامه‌ای اعلام کرد که امکان دارد این عملیات برای لغو دادگاهی که قرار بود چند هفته پیش از انتخابات به طور نمادین برای محاکمه حمله تروریستی 7 ژانویه پاریس برگزار شود تدارک دیده شده بود.
ظرفیت بالای نظام کرشنریسم
اما در مقابل چنین حملاتی، کرشنریسم نشان داده که طی دهه اخیر، نه تنها ظرفیت قابل توجهی از مقاومت در برابر تلاش‌های بی‌ثبات‌سازی از خود نشان داده بلکه توانایی بازیابی مجدد خود و تقویت و توسعه حمایت مردمی و همچنین به دست گرفتن نبض سیاسی کشور را نیز به ظهور رساند.
تجربه اخیر نشان می‌دهد که به جای تضعیف پایگاه‌های حمایت مردمی کرشنریسم، حملات خارجی به جز دادن قدرتی دوباره به آنها و همچنین گسترش این حمایت کاری از پیش نمی‌برند؛ کرشنریسم همیشه با غیرت و تعصب خود پیروز میدان است و اپوزیسیون هرگز نمی‌تواند آن را شکست دهد.
به عنوان مثال نتیجه‌ای که درگیری «روستا» در سال 2008 بر جای گذاشت و به نوعی موجب تحکیم هویت خود کرشنریسم شد، تصویب قانون رسانه‌ها در سال 2009 و مبارزه با سیستم چند رسانه‌ای «کلارین»، و اختلاف با صندوق کرکس در سال 2014 که همگی نقاط عطفی عظیم در تاریخ کرشنریسم می‌باشند؛ لحظاتی بودند که به نظر می‌رسید دولت در حال سقوط است اما بر عکس به بهترین شکل مورد استفاده قرار گرفتند تا کرشنریسم به عنوان یک هویت سیاسی قوی‌تر شود.
صحبت‌های رئیس‌جمهور از طریق شبکه ملی درباره انحلال وزارت اطلاعات سابق و اصلاح تمام سیستم اطلاعاتی کشور، یکی از همین لحظات بود.
تلاش اپوزیسیون برای تخریب چهره حزب حاکم
اپوزیسیون نیز نتوانست طی هفته‌های اخیر از هزینه سیاسی که مرگ «نیسمن» برای حزب حاکم به همراه داشت سود ببرد و خود را در مرکز توجه قرار دهد؛ «مائوریسیو ماکری» شهردار «بوینس آیرس» پایتخت آرژانتین در سخنرانی بی محتوای خود که سرشار از زمزمه‌های به ظاهر خوب بود، بر لزوم ایجاد اعتماد میان شهروندان تاکید کرد و بدون اینکه هنوز لایحه قانون قوه مجریه را بخواند در رد آن توسط حزبی که به آن تعلق دارد پیشدستی کرد.
اولین بررسی «سرخیو ماسا» نماینده مجلس آرژانتین بعد از اظهارات ریاست جمهوری این است که دولت باید برای حل این پرونده جایزه‌ای مالی قرار دهد و متخصصان بین‌المللی را فرا بخواند؛ جبهه گسترده آرژانتین که هر بار کمتر در صحنه حاضر می‌شود، در درگیری‌های میان خود برای باقی ماندن ادامه می‌دهد، و «الیسا کارریو» نماینده مجلس همچنان خود را با سخنرانی‌هایی که هر بار بعیدتر و مکاشفانه‌تر می‌باشد به عنوان نماینده مدافع از مردم آرژانتین معرفی می‌کند. در همین حال، رسانه‌های ارتباطی (که اخیرا کمک زیادی به استراتژی مخالف نمی‌کند چون اطلاع‌رسانی ضعیفی دارند و از آنچه که حقیقتا جامعه را نگران می‌کند خیلی فاصله دارند) ترجیح می‌دهند مانند بازی شرلوک هولمز عمل کنند که ساعت‌ها صحنه را صرف می‌کند تا یک جزئیات حداقلی را به نمایش بگذارد.
تصمیم انحلال وزرات اطلاعات
در عوض، کرشنریسم به جای عقب نشینی تصمیم گرفت شروط خود را با اصلاح قانون ملی 2 برابر کند، این طرح توسط رئیس‌جمهور طی دوران تعطیلات سیستم قضایی اعلام شد و برای اجرایی شدن از طریق یک حکم ویژه به کنگره فرستاده خواهد شد تا از روز گذشته در جلسات فوق‌العاده مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.
پیشنهاد قوه مجریه شامل انحلال وزارت اطلاعات سابق و ایجاد یک آژانس اطلاعاتی فدرال و همچنین انتقال قدرت برای انجام شنودهای مکالمات تلفنی دادستانی کل آرژانتین می‌باشد. طبق گفته رئیس‌جمهور با قطع کردن ریشه‌ها، درون سرویس‌های اطلاعاتی که خشم آنها طی ماه دسامبر به علت تعویض ریاست این نهاد بر انگیخته شد نیز اصلاح خواهد شد، هسته قدرت نیز در داخل این سیستم اطلاعاتی تعویض شد که در نهایت طرح اتهام سرپوش گذاشتن روی اتهامات شهروندان ایرانی را در پی داشت.
این اصلاحات باعث ایجاد تاکیدی تاریخی بر بهبود دموکراسی می‌باشد زیرا به این ترتیب پیشنهاد از بین بردن نقاط تاریک سرویس‌های اطلاعاتی طرح می‌شود که تاکنون در جهت‌گیری‌های سیاسی دولت‌های مختلف از جمله کرشنریسم دست نخورده باقی مانده بودند.
البته این اصلاحات می‌توانست و شاید باید می‌توانست پیشتر از این انجام شود اما در سیاست نگاه ریز بینانه و حس بویایی لازم برای انتخاب بهترین لحظه برای اقدام کردن نیاز است. در حال حاضر «کریستینا فرناندز کرشنر» همچنان این توانایی را از خود نشان می‌دهد و به همین دلیل همچنان در آرژانتین شخصیتی با بالاترین وزن سیاسی به حساب می‌آید.
نبض سیاسی آرژانتین در دستان کرشنریسم
کرشنریسم بار دیگر مهارت خود را برای ارتباط برقرار کردن میان موضوعاتی که در دستور کار قرار دارد و همچنین به دست گرفتن نبض سیاسی در مقابل اپوزیسیون نشان داد، اپوزیسیونی که هر بار بیشتر وجهه خود را از دست می‌دهد و با چشمان مبهوت به رقیب خود می‌نگرد که از پا نمی‌افتد در حالی که زمان را برای رسیدن به شرایط لازم جهت به قدرت رسیدن در ماه اکتبر سال جاری (مهر 94) از دست می‌دهد.
سال 2015 به تازگی آغاز شده؛ مبارزه برای جانشینی در جریان است. در حال حاضر مسئله حتمی این است که «کریستینا فرناندز کرشنر» رهبر بلامنازع صحنه سیاسی موجود و شخصیتی با بیشترین وزن انتخاباتی در کشور می‌باشد که در میان مردم خود نیز از مقبولیت بالایی برخوردار است. در نهایت به نظر می‌رسد که در آرژانتین، پایان دوران کرشنریسم بیش از واقعیت یک شعار می‌باشد که می‌تواند با توجه به آنچه که دیده شد با یک خیز پیشرونده کرشنریستی جایگزین شود تا بدین ترتیب روند تحولات معاصر این کشور تقویت پیدا کند.
انتهای پیام/
