به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، این سومین باری است که در افغانستان انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده است و مردم این کشور زمامدار خویش را با استفاده از یک روند مردمسالارانه و مسالمتآمیز انتخاب کردند.
انتقال آرام قدرت در افغانستان از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ زیرا تاریخ این کشور روایتهای تلخ و تکاندهندهای در اینباره دارد و درگذشته انتقال قدرت در افغانستان همواره با هزینهکردن هستی هزاران انسان همراه بوده است.
تا آنجا که تاریخ این کشور به خاطر دارد و گواهی میدهد در این سرزمین نه تنها تصاحب قدرت با خشونت و خونریزی همراه بوده؛ بلکه شخص زمامدار پس از تکیه بر مسند قدرت برای افزایش و تداوم قدرتش نیز بر کشتی کشتار سوار میشده است.
اینک، اما در افغانستان اعمال خشونت و توسل به زور و نیروی نظامی، مسیر مطمئنی برای دستیابی به قدرت نیست؛ و انتخاب مسیر خشونت برای فراهم آوردن زمینه زمامداری، تبعات تلخی چون انزجار و مقاومت مردمی را نیز در پی خواهد داشت.
برگزاری انتخابات در افغانستان سبب شده است تا کسانی که میخواهند برای دوره معینی سکان سیاست این کشور را در اختیار گیرند بایستی از طریق طرح و تشریح برنامه‌های کاری مناسب و عملی، آرا و اراده مردمی را با خود همسو کنند.
بنابراین در سال گذشته (1392)، یازده نفر از کسانی که خود را برای احراز کرسی ریاست جمهوری آماده کرده بودند، پس از ثبت نام و اعلام آمادگی برای تصدی پست ریاست جمهوری این کشور، برنامه‌های کاری خود را برای مردم توضیح دادند.
«عبدالله عبدالله»، «اشرف غنی احمدزی»، «قیوم کرزی»، «زلمی رسول»، «نادر نعیم»، «عبدالرحیم وردک»، «قطب الدین هلال»، «عبدالرب رسول سیاف»، «داود سلطان زوی»، «امین ارسلا» و «محمد شفیق گل آغا شیرزی» یازده کاندیدی بودند که در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان به رقابت پرداختند.
به تمام کاندیداهای ریاست جمهوری، مدت 2 ماه (13 بهمن تا 13 فروردین) فرصت داده شد تا برای برنامه‌های کاری خود را تشریح و توضیح دهند.
در این بازه زمانی 2 ماهه، کاندیداهای ریاست جمهوری یک دوره رقابت انتخاباتی سخت و نفسگیر را پشت سرگذاشتند و با برگزاری گردهماییهای انتخاباتی در کابل و ولایتهای مختلف این کشور از توان خود برای جلب و جهتدهی آرای مردم استفاده کردند.
با این حال همه یازده کاندید انتخابات ریاست جمهوری افغانستان به روند رقابتهای انتخاباتی خود ادامه ندادند و 3 نفر از آن‌ها میدان رقابت را به سایرین واگذار کردند و بنحوی با هیاهو و هیجانهای ناشی از رقابتهای انتخاباتی خداحافظی کردند.
از این 3 نفر یادشده، «قیوم کرزی» و «نادر نعیم» به نفع «زلمی رسول» کنار رفتند و «عبدالرحیم وردک» نیز از ادامه رقابت‌ها انصراف داد، اما بصورت روشن دلیل انصرافش را بیان نکرد.
نکتهای که نبایستی مغفول ماند این است که گردهماییهای انتخاباتی با شرکت پرشور مردم افغانستان استقبال شد و مردم این کشور با گوشدادن به وعدهها و شعارهای کاندیداها، شکوفایی شعور شهروندی خود را به نمایش گذاشتند.
از یاد نبردن تجربیات تلخ و تبعات جنگ بر سرانتقال قدرت و حس عبرتگیری از گذشتههای غمبار و تراژدیک باعث شد که افغان‌ها با شور و شوق فزایندهای به سخنرانیهای هر یک از کاندیداها گوش سپارند.
مبادی و مقدمات انتخابات ریاست جمهوری با اقبال عمومی مواجه شد؛ اما در آن سوی سکه مخالفتهای علنی، عمدی و سرسختانه طالبان را در برابر مسائل مربوط به انتخابات نیز نمیتوان از نظر دور نگه‌داشت.
طالبان با بیانیههای تهدیدآمیز خود از مردم افغانستان خواستار خودداری از شرکت در انتخابات شدند و اعلام کردند که انتخابات را مختل می‌کنند و دیگر این که شرکتکنندگان در انتخابات، خود عهدهدار عواقب این مشارکت را خواهند دید.
این در حالی است که طالبان در مسیر مخالفت با انتخابات تنها ماندند و «حزب اسلامی» به رهبری «گلبدین حکمتیار» که در مورد مخالفت با حضور خارجیها در افغانستان، عدم پذیرش قانون اساسی فعلی این کشور و عدم تبعیت از دولت کنونی این کشور موافق و همسو با طالبان عمل میکردند، در مواجهه با انتخابات، جادهای جداگانهای از طالبان را پیمود و از هواداران خود خواست تا با شرکت در انتخابات به کاندیدای مشخصی رای دهند.
بنابراین گروه طالبان به تنهایی دشواری دشمنی با دموکراسی را به جان خرید و حاضر به پرداخت هزینههای مخالفت با مردمسالاری شد در نتیجه به انتشار بیانیههای تهدیدآمیز بسنده نکردند و این گروه در جریان رقابت‌ها و تبلیغات انتخاباتی بویژه در روزهای نزدیک به روز برگزاری انتخابات، چندین حمله انتحاری و انفجاری را برنامه‌ریزی و اجرا کردند.
این در حالی است که در نقطه مقابل این خشونت‌ها، مردم افغانستان اعلام کردند که به قیمت هستی خویش در انتخابات شرکت خواهند کرد و در عمل نیز به این گفتههایشان وفادار و استوار ماندند.
یکی از کسانی که در روزهای پس از انتخابات گذشته، افراد طالبان یکی از انگشتان جوهری به رنگ انتخابات وی را قطع کرده بودند، اینبار نیز در انتخابات شرکت کرد و انگشت دیگر خود را به رنگ انتخابات رنگین ساخت.
سایر مردم نیز علیرغم تهدیدهای تروریستی آنچنان گسترده و پرشور در انتخابات شرکت کردند که شگفتی و تحسین جامعه جهانی و کشورهای منطقه را بدنبال آورد.
نیروهای امنیتی افغانستان نیز با طرح و تدابیر امنیتی ویژهای، اطمینان امنیتی خاصی را در روز برگزاری انتخابات ایجاد کردند و در روزهای پس از انتخابات این فعالیتها و فداکاریهای آن‌ها از سوی برخی از کارشناسان و چهره‌های سیاسی افغان مورد تمجید قرار گرفت.
مردم و فعالان مدنی افغانستان نیز با تقدیم کردن دستههای گل و پرچمهای کوچک ملی به فرماندهان امنیتی این کشور، حس سپاسگزاری خود از تلاشهای شبانه-روزی آن‌ها را برای تأمین امنیت انتخابات نشان دادند.
انتخابات افغانستان، علیرغم پیشبینیهای ناامیدکننده برخی کارشناسان، موفقیت‌آمیز برگزار شد و بیش از هفت میلیون نفر از شهروندان واجد شرایط رای این کشور در آن مشارکت کردند.
این انتخابات هرچند چالشها و مشکلاتی را نیز به همراه داشت، اما اظهارات ناظران روند رایدهی، حاکی از آن است که این چالشها شموارد محدودی را در بر می‌گیرد و در حدی نیست که به اعتبار و مشروعیت انتخابات لطمه بزند.
با این حال اکنون شکایت‌های انتخاباتی و جزئیات آنچه در روز رایدهی اتفاق افتاده است زیر ذرهبین دقت و داوری کمیسیون رسیدگی به شکایت‌های انتخاباتی قرار گرفته و پس از رسیدگی به این شکایتها برنده این انتخابات مشخص خواهد شد.
انتهای پیام/ز
