به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، خسروآباد گروس در 45 کیلومتری بیجار و 135 کیلومتری مرکز استان کردستان (سنندج) یکی از روستاهای مشهور گروس در منطقه چنگ‌الناس است که از شمال به کوه قازیله از شمال غرب به کوه دوکوه و از جنوب به کوه هزار لیلی ختم می‌شود.
ارتفاع این روستا از سطح دریا یک‌هزار و 840 متر است و اقلیمی سرد و خشک دارد، آب و هوای آن در زمستان سرد و خشک و در بهار و تابستان معتدل و مطبوع است.
تاریخ بنای روستای خسروآباد به اواخر دوره زندیه و اوایل دوره قاجاریه مربوط می‌شود اما وجه تسمیه خسروآباد بدان جهت است که خسروخان اردلان، والی کردستان در زمان آقامحمدخان قاجار در توسعه و آبادانی روستا و ایجاد بناها و ساختمانهای عامالمنفعه و نیز قلعه داخل روستا نقش موثری داشته است.
این روستا از آبادیهای بسیار زیبای کردستان و ایران است.
یکی از منحصر به فردترین بناهای تاریخی این روستا مسجد خسروآباد است؛ این مسجد زیبا همانند تمام مساجد کردستان به شیوه خاص و متاثر از دارالحسان یا همان مسجد جامع سنندج بنا شده شیوه‌ای که از فرهنگ و جغرافیای آن متاثر گشته و در حقیقت یکی از زیباترین آثار تاریخی در این منطقه است.
از ویژگی‌های این شیوه وجود یک ایوان جنوبی، شبستان ستون‌دار در پشت آن و صحنی در مقابل آن است، نقطه اوج معماری مسجد، شبستان آن است مکانی که در آن صفوف نمازگزاران شانه به شانه هم می‌ایستادند تا یک صدا و یک نوا بندگی و ارادت خویش را به خدای خود عرضه دارند.
شبستان مسجد دارای 6 ستون مدور و قطور آجری است و با 15 گنبد مسقف شده است. نکته قابل توجه در بناهای روستای خسروآباد این است که همگی آن‌ها از خشت و اجر ساخته شده‌اند؛ این مسئله در مورد مسجد نیز صادق است و همه زیبایی غیرقابل انکار که در همان نگاه اول به چشم می‌آید نیز حاصل هنر و مهارت استادان آجرکاری است که دیوارها و ستون‌ها را در غایت زیبایی و توازن دیده‌اند.
در ضلع شمالی مسجد مصلایی است تابستانی که این بخش نیز دارای تزیینات آجرکاری است؛ روزگاری صدای ملکوتی اذان در صحن این مسجد طنین‌انداز می‌شد و صدای همهمه و راز و نیاز در زیر ستون‌های آن می‌پیچید اما در حال حاضر این مسجد به عنوان بنایی تاریخی و یادگاری ارزشمند از گذشتگان نگهداری می‌شود.
مردم روستای خسروآباد به زبان کردی سخن میگویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. درآمد اکثر آن‌ها از فعالیتهای زراعی و دامداری تامین می‌شود و گروهی نیز در بخش خدمات و تولید صنایع‌دستی از جمله قالیبافی اشتغال دارند.
کشت دیم و آبی در روستا رواج دارد و باقی اراضی روستا به صورت مرتع و بوتهزار است.
گندم، جو، نخود و یونجه از مهمترین محصولات زراعی و انگور، زردآلو و سیب از انواع محصولات درختی و هندوانه، گوجهفرنگی و خیار نیز از محصولات جالیزی روستا است.
خانهها و فضاهای درونی آن‌ها با تاثیر از شرایط طبیعی، نوع معیشت و فعالیت خانوارهای روستایی شکل گرفته است. اکثر خانهها یک طبقه با سقفی مسطح ساخته شده‌اند و مصالح عمده به کار رفته در آن‌ها شامل آجر، خشت، گل و چوب است.
مراتع سرسبز، رودخانه پرآبی که از جنوب روستا میگذرد، انواع درختان برافراشته چنار، بید، صنوبر و انواع گیاهان دارویی گل گاوزبان، گل بابونه، گل ختمی، گل سفید، شیرین بیان، خاکشیر، آویشن، غازیاغی، شنگ، گوشت برخیله، گل زرد، گون و گل محمدی از زیباییهای شگفتانگیز طبیعت این روستا است.
انتهای پیام/79002/م10/ف4004
