به گزارش خبرگزارش فارس در زنجان، ابهر یکی از شهرستان‌های استان زنجان و دومین شهرستان با اهمیت بعد از زنجان است. ابهر از نخستین زیستگاه‌های انسانی ایران بوده و مساحت این شهرستان بیش از سه هزار و 362 کیلومتر مربع است.
این شهرستان از شمال به شهرستان طارم و از شمال شرقی به استان قزوین، از شرق به شهرستان تاکستان، از جنوب به استان همدان و از غرب به شهرستان خدابنده محدود است.
این شهرستان در 49 درجه و 25 دقیقه تا 48 درجه و 35 دقیقه طول شرقی نصف‌النهار گرینویچ و 36 درجه و 45 دقیقه تا 35 درجه و 50 دقیقه عرض شمالی خط استوا قرار گرفته است.
شهرستان ابهر از نظر توپوگرافی در انتهای کوه‌های زنجان جنوبی قرار گرفته است. دارای رودهای مهمی به نام ابهررود و خرارود است. از عوامل اصلی انگیزه ایجاد شهر ابهر، عوامل جغرافیایی بوده است. جریان رودخانه ابهررود که باعث به وجود آمدن سرزمین‌های آب‌رفتی و حاصلخیز نسبتاً وسیع اطراف آن شده، عامل رشد کشاورزی است.
مسجد جامع قروه یادگاری چهارطاقی از دوران سلجوقیان
مسجد جامع قروه از جمله بناهایی است که در فهرست آثار ملی در سال 1341 به ثبت رسیده است. این مسجد همانند مساجد دیگر دوران سلجوقی به سبک چهار طاقی ساخته شده و گنبد زیبای اجری آن به واسطه چهار فیل‌پوش به اضلاع چهار‌گانه استوار شده است.
با طاق فیل‌پوش‌ها بر روی تخته مقطوری که با زاویه 45 درجه قرار داده شده و سپس قوس پنج و هفت تند با ساقه بلند اجرا شده به‌طوری که چهار فیل‌پوش متناوب با چهار طاق نما که از نظر سبک و ابعاد یکسان بوده که پلان مربع و شبستان را به دایره تبدیل کرده است.
مسجد جامع قروه در روستای قروه قرار دارد. روستای قروه در کنار شاهراه تاکستان به ابهر واقع شده و با شهرستان ابهر 15 کیلومتر فاصله دارد اما در تقسیمات کشوری جزو این شهرستان است. این روستا در 49 درجه و 22 دقیقه طول جغرافیایی و 36 درجه و سه دقیقه عرض جغرافیایی قرار دارد.
شهر ابهر به عنوان مرکز انواع فعالیت‌های دستی تولید، تعمیرکننده ابزارآلات مصرف خانگی و باغی مانند چاقو، بیل، قیچی، اره، کلنگ، داس، تبر، زین و سایر ادوات مورد نیاز شهرنشینان، روستاییان و کشاورزان بوده است. امروزه هم کم و بیش آثاری از آن‌ها باقی مانده اما بیشتر به علت تغییر کاربردی و زندگی ماشینی متروک و فراموش شده‌اند.
روستای ویر و روستای صخره‌ای قروه از جمله جاذبه‌های طبیعی
روستای ویر و روستای صخره‌ای قروه از جمله جاذبه‌های طبیعی شناسایی شده در شهرستان ابهر هستند که از ارزش‌های تاریخی بالایی بهره‌مند هستند.
این روستاها از یک سو با در هم آمیختن طبیعت و تاریخ، خصوصیات این خطه را به روشنی به نمایش می‌گذارند و از سوی دیگر نمایانگر غلبه انسان بر محیط‌های سخت طبیعی هستند.
امامزاده شاهزاده الکبیر بنای آرامگاهی در ابهر
این بنای آرامگاهی در منتهی‌الیه شرق شهرستان ابهر قرار دارد، براساس کتاب منتقله الطالبین نسبت شاهزاده زید الکبیر به نخستین پیشوای شیعیان جهان باز می‌گردد.
گنبد این بنا دوپوش و از نوع رک می‌باشد که با گلویی مخروطی و بلند خود تداعی برج‌های آرامگاهی است. سبک خاصی که در سده‌های سوم و چهارم هجری قمری وارد عرصه معماری ایران شد؛ از جمله ویژگی‌های این گنبد سطوح خارجی آن است که دارای پوشش کاشی فیروزه‌ای مزین به طرح‌های هندسی و کاربندی رنگی زیبا آن بر سطح گچی در نمای داخلی است.
طبق نظر کارشناسان بنای چهار ضلعی به شیوه بناهای دوران ایلخانی است که ایوان‌های شمالی و شرقی آن در دوران صفویه و ایوان‌های جنوبی و غربی در دوره اخیر به بنا افزوده شده است.
بلندی دکل بنا 13 متر، ارتفاع گنبد و قطر ساقه آن پنج متری است. گنبد بنا از نوع 2 پوسته بوده که پوسته داخلی آن در ارتفاع پنج متری از سطح بقعه قرار دارد. داخل بنا بدون تزئین است به جز مقرنسی که زیر گنبد به جای مانده بقعه دارای دو درگاه شرقی و شمالی است که در چوبی درگاه شمالی، مشابه درهای کنده‌کاری و فلزکاری شده زیبای دوران سلجوقی است.
انتهای پیام/73007/م30/ف4004
