به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، ربیع‌الاول سومین ماه از ماه‌های قمری است که از اهمیت ویژهای در بین مسلمانان برخوردار است.
مسلمانان جهان که در ماه‌های محرم و صفر به عزاداری اولاد پیامبر گرامی اسلامی می‌پردازند، با آغاز ماه ربیع‌الاول همدیگر را از آغاز این ماه باخبر کرده و خود را در جشن و سرور ائمه اطهار (ع) شریک می‌کنند.
هجرت حضرت محمد (ص) در این ماه در نخستین سال هجرت آغاز شده است که مردم به نام لیلة‌المبیت و نزول آیه (وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ، وَ اللّهُ رَئوُفٌ بِالْعِباد) در شأن علی‌‌بن‌ابیطالب می‌شناسند.
آغاز قیام توابین در کوفه به رهبری سلیمان بن‌صرد خزاعی 65 قمری از دیگر روزهای این ماه محسوب می‌شود، اگر چه آغاز بنای مسجد گوهرشاد به فرمان گوهرشاد بیگم (همسر سلطان شاهرخ میرزا و جانشین امیر تیمور گورکانی) در سال 812 قمری نیز در ماه ربیع رقم خورده است.
ازدواج حضرت محمد (ص) با حضرت خدیجه در سال 25 عام‌الفیل از دیگر روزهای خوب ائمه اطهار (ع) محسوب می شود.
دوازدهم ربیع‌الاول به عنوان زادروز حضرت محمد (ص) به روایت اهل سنت و آغاز هفته وحدت بر تارک این ماه می‌درخشد، ورود حضرت محمد(ص) به مدینه در سال اول هجری، قیام مختار ثقفی در کوفه در سال 66 هجری قمری از دیگر روزهای این ماه است.
میلاد حضرت محمد (ص) در اوّل عام‌الفیل، سالروز میلاد امام جعفر صادق (ع) در سال 83 هجری قمری، صلح امام حسن مجتبی (ع) در سال 41 هجری قمری از دیگر روزهای سرنوشت‌ساز این ماه محسوب می‌شود.
مردم زنجان نیز برای شریک شدن با شادی اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، ماه ربیع را گرامی داشته و جشن‌های ماه ربیع‌الاول را در مساجد، تکایا و حسینیه‌ها برگزار می‌کنند.
همزمان با نخستین روز ماه ربیع، مردم زنجان غرق در شادی و شور شده و با پخش شکلات و شیرینی این ماه را گرامی می‌دارند.
ماه «ربیع الاول» در آیات و روایات متعدد اسلامی نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است و بر ضرورت گرامیداشت آن تاکید شده است.
همانگونه که از اسم این ماه پیدا است، ربیع الاول بهار ماه‌ها محسوب می‌شود، چراکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست.
در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است، زیرا میلاد رسول خدا (ص) در این ماه است و مى‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است.
ماه محرم و صفر را با اندوه و اشک و ناله پشت سر گذاشتیم و دل تازه کردیم و با یاد عظمت آقا اباعبدالله‌الحسین بزرگ شدیم، از خزان غفلت به برکت اشک‌های محرم و صفر به بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویش دوباریمان سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.
ربیع‌الاول روزى است که کامل‌ترین هدیه‌ها، بزرگ‌ترین بخشش‌ها، شاملترین رحمت‌ها، برترین برکت‌ها، زیباترین نورها و مخفى‌ترین اسرار در آن پى‌ریزى شده است.
پس بر انسان مسلمان که برترى رسول خدا (ص) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش است، واجب است در این ماه به شکرانه ارازنی شدن آن نعمت بزرگ به عبادتی از سر شور و اشتیاق بپردازد، گر چه عبادات شبانه‌روزی عالمیان هرگز در خور چنین نعمتی نخواهد بود.
شب نخست این ماه به نام «لیلة‌المبیت» مزین است، در این شب یک حادثه مهم تاریخى واقع شد و آن اینکه در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا (ص) از مکه به قصد هجرت به سوى مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان شد، امیرالمومنین على (ع) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا (ص) خوابید.
سال هجرت رسول خدا (ص) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحولى عظیم در جهان اسلام روى داد.
گفتنی است، روزه گرفتن به شکرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرالمومنین از گزند کفار و مشرکان در اول ربیع‌الاول از آداب این روز محسوب می‌شود.
خواندن زیارت پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) در این روز نیز توصیه شده است.
انتهای پیام/73003/ن40/ف4004
