به گزارش خبرگزاری فارس از گچساران، طی تماس‌های تلفنی پیاپی جمعی از دانشجویان دانشکده نفت گچساران با این خبرگزاری و ابراز نگرانی و گلایه از وضعیت نابسامان این دانشکده و برطرف نشدن مشکلات و کمبودهای این دانشکده بار دیگر به سراغ آنها رفتم تا از آنچه آنها آن را یادگاری وعده‌های توخالی و فراموش شده مسئولان عنوان کردند، گزارشی تهیه کنم.
به نزدیکی دانشکده نفت و گاز گچساران که رسیدم جاده آسفالت نشده دسترسی این دانشکده آن هم در فصل بارش توجه مرا به خود جلب کرد تا نخستین گلایه و دغدغه دانشجویان خود را نشان دهد، جاده‌ای که فرماندار گچساران وعده زیرسازی، قیرریزی و آماده‌سازی آن را در جلسه بررسی و برطرف کردن مشکلات دانشگاه نفت و گاز این شهرستان در تاریخ 30 مهر ماه 91 داده بود، جاده‌ای که به قول دانشجویان نمی‌شود به آن جاده گفت.
به هر حال وارد دانشکده که شدم، همان ساختمان بدون فنس‌کشی و محوطه‌ای که هنوز شن‌هایش مرا می‌شناختند، نمایی از مظلومیت و محرومیت دانشجویان را در قاب چشمانم نقش زد.
چند نفر از دانشجویان که مرا می‌شناختند، جلوتر آمدند و درددل‌هایشان دوباره آغاز شد.
یکی از دانشجویان به طعنه می‌گوید: به سرزمین وعده‌های فراموش شده خوش آمدی، خدا کند این بار گزارشتان کسی را قلقلک دهد.
وی ادامه می‌دهد: تعداد زیادی از دانشجویان این دانشکده در رشته‌های مهندسی پلیمر، شیمی و کاربردی و مکانیک جوش از کمبود شدید امکانات رفاهی و تحصیلی انصراف داده‌اند و انتقالی گرفته‌اند.
این دانشجو یادآور می‌شود: سال گذشته که برای تهیه گزارش آمدید از نبود آزمایشگاه‌های فیزیک و شیمی گلایه کردیم، اما انگار که کسی صدای ما را نشنید.
چرا مسئولان گچساران در مورد دانشکده نفت فقط وعده می‌دهند
وی بیان می‌کند: امسال نیز خبری از آزمایشگاه نیست و ما برای انجام آزمایش‌های خود باید به دانشگاه یاسوج برویم و این نهایت بی‌انصافی است که ما از گچساران برای انجام آزمایش به یاسوج برویم.
دانشجوی دیگری با ناراحتی می‌گوید: آنگونه که من در خبرها خواندم، قرار بود محمد شفیعی فرماندار گچساران با کمک و همکاری مسئولان این شهرستان تا پایان آبان ماه سال 91 نسبت به آماده‌سازی جاده دسترسی اقدام کند، پس چه شد.
به فکر فرو می‌روم و حافظه‌ام را سرچ می‌کنم، بنده خدا راست می‌گفت در آن جلسه که دکتر فردین تقی‌زاده معاون اداری مالی، معاون دانشجویی، مدیر حراست دانشگاه یاسوج، فرماندار، رئیس سازمان تاکسیرانی و اتوبوسرانی گچساران، رئیس دانشکده نفت و گاز گچساران و جمعی از دانشجویان این دانشکده نیز حضور داشتند، آماده‌سازی جاده دسترسی از مصوبات جلسه 30 آبان 91 بود.
نبود کارگاه مکانیک و کامپیوتر گلایه دانشجوی دیگری بود که مرا دوباره به فضای دانشکده برگرداند.
این دانشجو در حالی که لبخند تلخی بر لب داشت، گفت: خدایی دانشکده‌ای که فاقد سایت و اینترنت است، دانشگاه است؟
وی ادامه داد: اینترنت و سایت یکی از ملزومات هر دانشگاهی است، بدون اینترنت برای انجام کارهای پژوهشی و ارائه مقالات خود چکار کنیم؟
این دانشجو نبود، سالن آمفی تئاتر برای برگزاری همایش‌ها و جلسات دانشجویی را از دیگر خواسته‌های دانشجویان دانست.
دانشجوی دیگری می‌گوید: ناراحت نشوید، ولی نه شما خودتان را درگیر کنید و نه ما دیگر اعتراض می‌کنیم، اگر قرار بود کسی کاری انجام بدهد، انجام می‌داد.
وی ادامه می‌دهد: دانشگاهی که هنوز سردری هم برای شناسایی خود ندارد، چگونه می‌تواند امکانات ورزشی، فضای سبز و محوطه دانشگاهی داشته باشد.
در حالی که این دانشجو از نبود وسایل گرمایشی و سرمایشی گلایه می‌کند، دانشجوی دیگری می‌گوید: ما هنوز فاقد آب آشامیدنی لازم هستیم.
وی اذعان می‌کند: کتابخانه نخواستیم، حداقل یک نمازخانه برای دانشجویان طراحی می‌کردند ما در کشور امام زمان(عج) زندگی می‌کنیم، این زشت نیست؟
سخنان این دانشجو مرا به فکر فرو برد و لحظه‌ای ناخودآگاه به سمت دانشکده خیره می‌شوم که دانشجوی دیگری با طعنه گفت: آقای خبرنگار فکر نکن پیر می‌شوی، این جا کسی پاسخگو نیست و مدیریت پاسخگویی وجود ندارد که جواب هزاران درخواست و دغدغه دانشجویان و خانواده‌های آنها را بدهد.
وی ادامه داد: به نظر شما خنده‌دار نیست که در دانشکده‌ای فعالیت علمی، سیاسی و فرهنگی وجود ندارد، در حالی که مقام معظم رهبری بر راه‌اندازی کرسی‌های آزاد اندیشی تأکید کرده‌اند.
دانشجوی دیگری با قطع سخنان همکلاسی خود می‌گوید: فعالیت سیاسی و فرهنگی نخواستیم، آخر در دانشکده‌ای که هیچ امکانات رفاهی حداقلی برای استراحت اساتید و دانشجویان وجود ندارد، فعالیت فرهنگی، علمی و سیاسی‌مان چه بود؟
این دانشجو در حالی که از جمع ما دور می‌شد، گفت: راستی گزارش قبلی شما نتیجه داد؟ خبر بعد از گزارشتان را هم خواندم هنوز پرینتش را دارم، همان خبری که تیتر کرده بودید: «با وعده مسئولان؛ برطرف کردن مشکلات دانشکده نفت گچساران در دستور کار قرار گرفت؛» یکسال از انتشار آن خبر می‌گذرد، پس وعده مسئولان چه شد، مسئولان ما استاد وعده و وعید هستند و مشکلات را روی کاغذ حل می‌کنند.
حرف‌های این دانشجو با تأیید دیگر دانشجویان همراه شد و من در حالی از آنها خداحافظی کردم که به فکر سومین گزارش خود در رابطه با دانشکده بودم.
----------------------------
گزارش از: کوروش رضایی
----------------------------
انتهای پیام/82014/ب40/ظ1004
