وقتی نگاه‌ در ابهت باغ‌موزه بهت می‌زند

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، وارد باغ موزه دفاع مقدس همدان که می‌شوی، رنگ و بوی شهادت به خود می‌گیری و صلابت...تمام وجودت غرق در صفا می‌شود و سادگی.

طنین نگاهت را با عطر ناب شهدا پیوند می‌زنی، سکوت می‌کنی، قلبت آرام می‌گیرد، حس می‌کنی در دریایی از دلدادگی و سرگشتگی غوطه‌وری.

نام بلند شهدای هشت سال نبرد حق علیه باطل در دارالمؤمنین، در گوشه‌گوشه باغ‌موزه، نامت را صدا می‌زنند و تو را به سوی عشق و عاشقی رهنمون می‌شوند.

تو می‌مانی و هزاران حرف ناگفته، تو می‌مانی و صدها راز ناشنیده... دلت می‌خواهد بدانی، بفهمی و درک کنی... ناگاه، قلبت تو را به سوی موزه‌ای از خاطرات دلیرمردانی از جنس نور هدایت می‌کند.

قدم به درونش می‌گذاری، سکوتی مبهم در نگاهت می‌نشیند، غرق در نیاز می‌شوی، راز این همه ایثار را می‌بینی و دلت را به دریای بودنش می‌سپاری.

ابهت باغ موزه، در بهت نگاهت می‌غلطد و سرشک اشک را از دیدگانت جاری می‌سازد. عشق را در ذرات وجودت می‌بینی و خود را به خدا نزدیک‌تر می‌کنی.

ضریح شهید گمنام را در آغوش می‌کشی، راز دلت را می‌گویی، نگاهت آرام می‌گیرد، به یاد مظلومیتش می‌نشینی و می‌گریی.

دست دلت را بر دیوارهای محکم باغ‌موزه تکیه می‌دهی، دوباره جان می‌گیری، نگاه فرشته‌ها را حس می‌کنی و ناگاه خود را در پناه شهدا می‌یابی.

صحنه‌های جنگ و شهادت را می‌بینی و بوی باروت را می‌شنوی، وارد بحبوحه نبرد می‌شوی و همهمه ایثار را بر لوح نگاهت حک می‌کنی.

هر صحنه از این باغ سراسر تقدس، پیامی از عرصه‌های عشق و دلدادگی را به جانت می‌نشاند، می‌نشینی و دنیای بی‌رحمی‌ دشمن علیه دنیای مقاومت و عزت نفس، را نظاره می‌کنی.

فرزندان این دیار را می‌بینی که جان خود را بر کف، نهاده و خود را راهی قربانگاه عشق می‌کنند.

محبت مادرانه بانوان این سرزمین را لمس می‌کنی که چه عاشقانه پاره‌های تن خود را آماج گلوله‌های دشمن می‌کنند برای سربلندی اسلام.

کودکان بیگناه این دیار را نظاره‌گر می‌شوی که پیکر نحیفشان چه مظلومانه پهن بر زمین شده‌‌ و قربانی زیاده‌خواهی دشمنان گشته‌.

طنین نوای معلم را می‌شنوی که در میان تپش قلب دانش‌‌آموزان گم می‌شود.

آن گاه که صدای سنگین موشک‌باران، در شهر می‌پیچد و غنچه‌های باغ ایرانی را پرپر می‌کند.

نگاه برنده شیرمردان کهن‌سرزمین ایران را دنبال می‌کنی که بر تارک تاریخ می‌نشیند و تو را به وادی سرسبز عشق و عرفان می‌کشاند.

ردّ نگاهت بر تاریخ ددمنشی دشمن می‌ماند، لحظه لحظه پستی دشمن از فراز و نشیب ذهنت رد می‌شود و در آن ثانیه، صلابت ایران را درک می‌کنی.

باغ‌موزه دفاع مقدس، پیکر مقاوم ایران اسلامی را به تصویر می‌کشد، آن زمان که دشمن برای تهی‌ساختن پیکره آن از آرمان‌ها و ارزش‌ها تلاش می‌کند.

اما زهی خیال باطل که فرزندان ایران‌ اسلامی شاگردان مکتب علی(ع) هستند و پرورده عشق حسین(ع)...

با نگاهی گذرا به صحنه‌های به تصویر کشیده شده در تن تاریخ باغ‌موزه، ناخودآگاه، تصویر تسبیح مقدسی در ذهنت نقش می‌بندد، تسبیحی که زنجیروار تاریخ ایران و روزهای مقاومتش را نشانت می‌دهد و تو با سرانگشتان دستان، آن به راز و نیاز می‌نشینی.

وقتی قصد بیرون آمدن از کتاب مصور تاریخ دفاع مقدس را داری، دست و دلت می لرزد و به خود نهیب می‌زنی که «باید تا ابد ایستاد مانند شهدا»...

===========

مریم شهابی باهر

===========

انتهای پیام/89002/ل40/ژ1001