به گزارش خبرگزاری فارس از قروه، می‌گویند روزی که در آن نافرمانی خدا نشود، آن روز عید است و چه نامی برازنده‌تر از این نام برای چنین روزی است؛ روزی که نفس را به تیغ اطاعت قربانی می‌کنند و گناه را بر آستان عصمت سر می‌برند تا عید بندگی و عبودیت را به یادگار نهند.
عید بندگی و عبودیت، عید پاکی و صلابت، عید صداقت و ایمان، عید خواری شیطان و اقتدار انسان؛ روزی که دستان خلوص و طاعت در اجرای دستورهای پروردگار نمی‌لرزد و دلبند را به قصد قربانی به پیش می‌راند و خداوند هیچ‌گاه ستم نمی‌کند؛ آنچه هست، نگاه انسان‌های کوچکی چون ماست که ملاک سنجش و انتخاب چنین بزرگانی را دشوار می‌بینند.
پیش از آنکه ابراهیم تیغ بر گلوی اسماعیل نهد، بر گلوی نفس خویش نهاده بود تا آفتاب بیداری، چشمان شیطان وسواس را کور کند، تا دشمن قسم‌خورده آدم، در پشت درهای نومیدی، علم پروردگار را فریاد برآورد که آن روز که در پاسخ شکایت فرشتگان از آفرینش آدمی خون‌ریز در زمین، از آفریدگار شنید که: «اِنّیَ اَعْلَمُ مالا تَعْلَمُونَ».
خالق مهربان آدم می‌دانست که بندگانی از نژاد آدم نیز خواهند آمد که جان و مال و فرزند را در راه خالق خود ارزانی می‌کنند، بندگانی که با چاقوی برنده اطاعت، گلوی فرزند را نیز نشانه می‌گیرند و فرزندانی که با عشق، جان‌نثاری آستان پروردگار را می‌پذیرند و در آغوش می‌کشند.
علم خداوند بر تمامی این‌ها احاطه داشت ولی این‌گونه می‌خواست چشم فرشتگان و خاکیان و افلاکیان را بر این صفحه زیبای تاریخ بگشاید و دیدگان کور را بینا کند.
پنجه‌های شیطان ضعیف‌تر از آن است که بازوان قدرتمند ایمان را تاب بیاورد. پنجه‌های شیطان در هجمه سنگین و فشار بی‌امان انگشتان عشق خرد خواهد شد؛ وقتی معشوق دریایی باشد از یقین و رأفت و هرگز به پنجه‌افکنی نخواهد رسید.
چه قدر حقیر است ابلیسی که در برابر شیخ‌الانبیا قد برافراشته است، در برابر بزرگ مردی که جز الله نمی‌بیند و جز الله نمی‌جوید و ایستادن در برابر چنین بزرگی، سقوط از همان پایه‌های کوه را در پی خواهد داشت.
به خودم نگاه می‌کنم تا ببینم پیشکشم از کدامین جنس است، از جنس دیگری یا از جنس خودم؟ از جنس دیگری را دیگران هم آورده‌اند و در این بازار فراوان است، ولی کمتر متاعی را از جنس خود می‌توان یافت.
بگذر از فرزند و مال و جان خویش
تا خلیل‌الله دورانت کنند
سر بنه در کف، برو در کوی دوست
تا چو اسماعیل قربانت کنند
قربانی کردن در منا، مقدمه رسیدن به غدیر است. اگر هواهای نفسانی در منا قربانی نشود در غدیر خم تسلیم حق شدن مشکل خواهد بود.
و از عرفه و غدیر تا کربلا راهی نیست، کربلاییان خود مکه و منا بودند، جایی که امام سجاد(ع) در مجلس یزید، خود رو فرزند مکه و منا معرفی کرد.
دنیا می‌داند بدون ریخته شدن خون امام حسین(ع) و یاران گرانقدرش، از عرفات و مشعر و منا هیچ معنا و حقیقتی باقی نمی‌ماند.
و سرانجام سربلندى انسان در بلندترین قله تاریخ دلدادگىاش اتفاق مىافتد.
و امروز همه ابراهیمیان دور از مشعر و منا و عرفات آمده‌اند تا نفس خود را قربانی کنند در مسیر دوستی که از رگ گردن به آنان نزدیک‌تر است.
و هرجا که شیطان از انسان شکست می‌خورد نماز اقامه می‌شود، تا بزرگترین آیین عبادت و بندگی، زبونی ابلیس را در برابر اشرف مخلوقات متذکر شود.
فرقی نمی‌کند از کدام مذهب باشی، مهم مسلمانی توست و تسلیم در برابر یک خدا و اقامه نماز در برابر یک خانه خدا و اقرار به ایمان به یک خدا و آن خدای ابراهیم و نوح و موسی و عیسی و محمد(ص).
اهالی مسجد امروز در شهرستان قروه، نماز عید بندگی و تسیلم را به جا آوردند، شیعیان در مسجد جامع شهر و اهل تسنن در مسجدالنبی(ص) و همه آنها دعای مشترکی داشتند، زیارت کعبه در چنین روزی، سلامت رهبر معظم انقلاب اسلامی و ظهور مولایی که دیروز در عرفات بود و امروز در منا.
انتهای پیام/79009/غ30/ف4004
