به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، بهداشت و درمان جزو لاینفک زندگانی مردم است و به همین دلیل مورد توجه قرار دارد؛ این مسئله لزوم استفاده از راهکارهایی برای حفظ و ارتقای سلامتی شهروندان را به روشنی نشان می‌دهد که استفاده از بیمه‌های مختلف یکی از این راهکارها است.
در کشور ما تأمین اجتماعی به عنوان فراگیرترین و بزرگترین بیمه شناخته می‌شود، صندوقی که اعتبارات و هزینه‌های خود را از محل دریافت حق بیمه تأمین می‌کند.
در استان کردستان نیز بیش از 700 هزار بیمه شده این سازمان وجود دارند که به صورت مستقیم و غیرمستقیم از خدمات این سازمان بهره می‌برند.
با این وجود قابل کتمان نیست که در کنار گام‌های مثبت بخش درمان تأمین اجتماعی، کاستی‌ها و نارضایتی‌هایی نیز وجود دارد که شاید دلیل عمده این قضیه به کمبود منابع مالی بازگردد.
اگر چه از لحاظ شاخص کیفی وجود تخت نسبت به بیمار میانگین استان کردستان به گفته مسئولان این حوزه بهتر از متوسط کشوری است با این حال، وجود یک تخت فعال ملکی به ازای هر 3 هزار و 500 نفر بیمه شده در استان گویای نیاز به جذب اعتبارات بیشتر برای بهبود وضعیت است.
در چنین شرایطی مدیریت درمان تأمین اجتماعی کردستان تصمیم گرفت به مناسبت روز پزشک مراسمی برگزار نماید و در این راستا اقدام به برپایی محفل شامی با حضور پزشکان و اعضای خانواده آنان می‌کند.
این پزشکان که تعداد آنها به همراه خانواده‌هایشان به 600 نفر می‌رسید در تالاری بیرون شهر سنندج مورد پذیرایی شام قرار گرفتند.
تا اینجای کار نکته منفی در این ماجرا به چشم نمی‌خورد، اما اندکی موشکافی جلوه دیگری به این پذیرایی مناسبتی می‌دهد.
نکته اول آنکه با وجود مشکلات متعدد درمان در استان و کمبودهای مالی فراوانی که به چشم می‌آید چه لزومی به برگزاری این مراسم برای پزشکان وجود داشت؟
ذکر این مطلب ضروری است که کسی منکر زحمات و مشقت‌های پزشکان در استان کردستان نیست و این خدمتگزاران سلامت در جامعه با وجود تمامی محرومیت‌ها و محدودیت‌ها به رسالت خویش می‌پردازند. اما براستی پزشکان که در جامعه ما در زمره مشاغل با درآمد مناسب محسوب می‌شوند، چه نیازی به برگزاری این مراسم و صرف هزینه اینچنینی دارند؟
آیا با وجود تنگناهای مالی در حوزه سلامت، امکان هزینه این پول در جای بهتر و مناسبتر وجود نداشت و با این بودجه نمی‌توان حداقل آلام یک شهروند را کاهش داد؟
اگر چه ممکن است مسئولان مدیریت درمان تأمین اجتماعی این مبلغ را در برابر هزینه‌های مورد نیاز برای بخش درمان ناچیز بشمارند، اما حقیقتا محل ضروری‌تری برای این هزینه‌ها وجود نداشت؟
آیا محل تأمین هزینه‌های شام این مراسم از بیت‌المال و سهم پرداختی بیمه‌شدگان نبوده است؟ افرادی که برخی از آنها گاه حتی از عهده پرداخت حق بیمه خود نیز بر نمی‌آیند و گاهی در صورت پرداخت آن محتاج نان شب هستند.
البته دعوت نکردن از مدیران سایر دستگاه‌های استان برای صرف شام جای تقدیر دارد؛ عادت ناپسندی که متأسفانه در بسیاری مجالس اینچنینی به چشم می‌خورد.
امیدوار است مخاطبان اصلی این نوشتار بدون حب و بغض و برچسب‌هایی چون سیاه‌نمایی، اندکی درنگ کنند، باشد که در آینده شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.
انتهای پیام/79012/ت30/ژ1001
