به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس، «فرامرز تمنا» رئیس «مرکز مطالعات استراتژیک وزارت خارجه افغانستان» روز یکشنبه در نشست «مرکز مطالعات منطقه‌ای افغانستان» تأکید کرد که افغانستان خواهان روابط حسنه اما مشروط به احترام متقابل با کشورهای منطقه به خصوص با پاکستان است.
وی گفت که پاکستان برای همکاری در پروسه صلح افغانستان شرایطی را مطرح کرده است.
به گفته این مقام افغان، گسترش روابط تجاری میان 2 کشور، واگذاری چند ولایت به طالبان، موضع نرم در ارتباط با «خط دیورند»، افزایش نقش اسلام‌آباد در پروسه صلح و کاهش نقش هند در افغانستان، عمده‌ترین خواست‌های پاکستان هستند.
رئیس مرکز مطالعات استراتژیک وزارت خارجه افغانستان افزود: در مقابل دولت افغانستان نیز درخواست‌هایی را با پاکستان مطرح کرده است.
به گفته وی، احداث یک سد مولد برق بر روی رودخانه «کنر»، اجرایی کردن پروژه خط لوله گاز ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هند (تاپی) و مساعد ساختن زمینه استفاده از «بندر گوادر» برای تاجران افغانستان، عمده‌ترین خواست‌های این کشور از اسلام‌آباد هستند.
تمنا در این نشست از آغاز مطالعات برای تغییر سیاست افغانستان در قبال پاکستان سخن گفت و اظهار داشت که قرار است به جای طرح A، طرح B اجرایی شود.
به گفته وی، طرح A همان سیاستی است که در 11 سال گذشته اجرایی شده اما نتایج مطلوبی را در پی نداشته است.
تمنا گفت: ما باید در سیاست فعلی تجدید نظر کنیم. در حال حاضر در وزارت خارجه افغانستان روی پلان B کار می‌شود، پلان A ما در قبال پاکستان چیزی بوده که در 12 سال گذشته ما را به نتایج مطلوب نرساند.
این مقام افغان افزود: مراحل تحلیلی و محورهای بحث آماده شده و با نهادهای ذیربط در مورد این طرح مشورت شده است تا بتوانیم سیاست خارجی خود را با پاکستان به نحوی رقم بزنیم که با در نظر داشت مشکلات، فضا را به سمت مطلوب تغییر دهیم.
این نخستین باری است که یک مقام دولتی افغانستان خواست‌های این کشور را در ازای مطالبات پاکستان از کابل مطرح می‌کند.
اما آنچه در میان خواست‌های کابل از اسلام‌آباد جالب توجه است، درخواست برای اجرایی شدن پروژه خط لوله تاپی است.
به نظر می‌رسد اجرایی شدن این پروژه به خواست پاکستان بستگی دارد و اسلام‌آباد از این پروژه که برای افغانستان و آمریکا بسیار با اهمیت است، استفاده سیاسی می‌کند.
اگر چه تاکنون استفاده سیاسی از این پروژه توسط اسلام‌آباد مطرح نشده بود و بیشتر بر ناامنی و عدم تمایل سرمایه‌گذاران تأکید می‌شد اما به نظر می‌رسد که موافقت اسلام‌آباد با این پروژه، ماورای عوامل ذکر شده می‌باشد.
انتهای پیام
