به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس از شهرستان فریدونکنار، با شروع فصل گرما همه هوس می‌کنند تا برای فرار از گرما تنی به آب زده و خنک شوند و در این زمان است بیشتر مردم با یک فکر خوب سعی می‌کنند با یک تیر چند نشان بزنند و به فکر مسافرت به نواحی شمالی کشور می‌افتند که هم از آب و هوای فوق‌العاده و بدون دود و دم استفاده کنند و هم به دریا بروند تا به این نعمت خدادادی زیبا دسترسی پیدا کنند.
غافل از اینکه دریا هم مثل سکه دو رو دارد اما فرقش با سکه این است که سکه روی شانس می‌چرخد اما دریا انعکاسی از عملکرد خودمان و توجه یا عدم توجه مسئولان روی خودش را نشان می‌دهد.
در سال گذشته طرح سالم‌سازی دریا در سواحل شهر توریستی فریدونکنار در داخل و خارج از طرح سالم‌سازی دریا اجرا شد و ناجیان غریق توانستند جان یک‌هزار و 80 نفر از هموطنانمان را در سواحل فریدونکنار نجات دهند و معلوم نبود در نبود آنها چه بر سر این افراد می‌آمد و چه رنجی را خانواده‌های افراد غرق شده باید تحمل می‌کردند.
در گفت‌وگو با برخی از مسئولان نجات غریق شهرستان و برخی از ناجیان غریق عنوان شد که هنوز حقوق این ناجیان به طور کامل پرداخت نشده و دستمزد بیش از دو ماه خود را دریافت نکرده‌اند و این در صورتی است که طرح سالم‌سازی دریا فقط چهار ماه طول کشید.
حقوقی که بنا به گفته ناجیان بین 430 تا 450 تومان ماهانه بوده است.
در سال 91 ناجیان غریق از اول خرداد تا آخر شهریور مشغول فعالیت بودند و نتیجه آن نجات یک‌هزارو 80 نفر از مرگ حتمی بود و تنها یک فوتی در اثر غرق‌شدن اتفاق افتاد که در نیمه شب و در دریای مواج و در نبود ناجیان رخ داد.
عملکرد سال گذشته ناجیان که شایسته تقدیر بود با عدم تسویه حقوق سال گذشته آنها قدردانی شد و فقط مبلغ 760 هزار تومان و آن هم در سه قسط به آنها داده شد و بقیه کماکان پرداخت نشده است.
این در صورتی است بیشتر ناجیان غریق فقط از همین طریق امرار معاش می‌کردند و هزینه خانوادشان را تامین می‌کردند.
خبرنگار فارس در گفت‌وگو با ناجیان غریق به نکته قابل تاملی پی برده که ناجیان با این همه خطر که دست و پنجه نرم می‌کنند حتی بیمه خدمات درمانی یا مستمری نیستند و فقط بعضی‌ها بیمه ورزشی شدند که در اثر فوت حداکثر 10 میلیون تومان به خانواده‌های آنها تعلق می‌گیرد.
یکی از ناجیان می‌گفت: روزهایی بوده که باد شدیدی می‌وزید، دریا ناآرام و مواج، فردی در حال غرق‌شدن بود و فریاد می‌زد کمک کمک چنان موج می‌زد که قایق نمی‌توانست برای نجات وارد آب شود چون موج قایق را وارونه می‌کرد.
در یک لحظه به خودم نگاه می‌کردم، به خانوادهام فکر می‌کردم و به فردی که در حال غرق‌شدن بود نگاه می‌کردم، تصمیم سختی بود چون احتمال غرق‌شدن خودم خیلی بود در یک لحظه از آقا ابوالفضل العباس مدد گرفتم و زدم به دریا، فرد غرق‌شده را گرفتم اما آنقدر دریا موج می‌زد و آب دریا کشش داشت که من و با فردی که توی دستام بود را با خودش می‌برد.
فقط دلم به خدا و ائمه اطهار قرص بود و از آنها کمک می‌خواستم چون هیچ وسیله و امکاناتی برای نجات ما موجود نبود، نه هلکوپتری، نه جت‌اسکی، چون فریدونکنار فقط یک جت‌اسکی دارد که از ما بسیار دور بود.
گاهی بعد از نیم ساعت شنا کردن به ساحل می‌رسیدم، مرگ را جلوی چشمانم می‌دیدم.
وقتی به ساحل می‌رسیدم جان به تنم نبود حتی نای نفس کشیدن نداشتم اما خدا را شکر می‌کردم که توانستم جان یک فرد را نجات دهم.
ناجی می‌گفت: با خودم فکر می‌کردم اگر من غرق می‌شدم تکلیف خانوادهام چه می‌شد؟ نه بیمه‌ای نه مستمری برای خانوادهام.
در سال گذشته در سواحل فریدونکنار در نقاط پرخطر، 42 ناجی مستقر بودند و برای کسی اتفاقی نیفتاد اما امسال فقط 20 ناجی در این نقاط مستقر شدند که نمی‌توانند همه نقاط را پوشش دهند.
در سال قبل استانداری مازندران متصدی دریا شد و وظیفه تامین اعتبار حقوق ناجیان را بر عهده گرفته بود که در آن موفق نبوده است و امسال هم کسی متصدی نشده است.
فعلا تعدادی از ناجی‌ها در سه طرح موجود برای شنا حضور دارند که توسط بخش خصوصی خدمات‌رسانی می‌شود تعداد 20 ناجی هم در نقاط پرخطر سواحل پراکنده هستند که هزینه حقوق 10 نفر را شهرداری و 10 نفر دیگر را یک خیر تهرانی برعهده گرفته است.
در سال 91 فقط یک نفر فوتی در دریا اتفاق افتاده بود اما امسال به خاطر همین نامهربانی‌های مسئولان شهری، استانی و کشوری تا الان بیش از چهار جان‌باخته در دریا داشته‌ایم و هنوز مسئولان سکوت می‌کنند و پاسخگو نیستند.
در ساحل مشغول قدم‌زدن بودم که دیدم مادری فرزند چند ماهه‌اش را بغل کرده و با چشمانی اشک آلود نگران به دریا نگاه می‌کند.
از مسافرانی که در آنجا حضور داشتند علت نگرانی آن خانم را پرسیدم، از قرار معلوم شوهرش مشغول شنا کردن در دریا بود که موج و کشش آب دریا نمی‌گذارد که به ساحل بیاید.
تنها ناجی حاضر در ساحل چند بار تذکر داده بود اما توجهی نشد بعد از کمک خواستن خانم برای کمک بعد از چند دقیقه فرد مذکور با کمک ناجی به ساحل رسید.
بعد از چند دقیقه جلو رفتم و از آنها چند سوال پرسیدم؛ مسافر بودند و از یکی از استان‌های شرقی به فریدونکنار آمده بودند.
در مورد میزان آشنایی و تفاوت شنا در دریا و استخر پرسیدم که هیچ اطلاع و آگاهی نداشتند حتی هیچگونه وسیله‌ای برای نجات در مواقع ضروری از قبیل جلیقه نجات هم به همراه نداشتند.
با خودم گفتم: ای کاش مسافران هم در چنین شرایطی که مسئولان شرایط را برای حضور ناجیان در سواحل به صورت مطلوب فراهم نکردند کمی به فکر بودند و خودشان ناجی خودشان بودند.
در گفت‌وگویی که با رئیس هیئت نجات غریق فریدونکنار داشتم گلایه‌هایی را عنوان کرده بود که مهم‌ترین آن، گلایه از رسانه‌های عمومی بود.
محمدعلی نجاریان گفت: رسانه‌های گروهی شاید به اهمیت موضوع دریا و لزوم آشنایی با خطرات آن آگاه نیستند.
در سال هزینه‌های هنگفتی برای آگاهی مردم و فرهنگ‌سازی در مورد ترافیک و حوادث رانندگی ... می‌شود اما برای دریا هزینه‌ای نمی‌شود و حتی ما برای پرداخت حقوق ناجیان دچار مشکل هستیم.
وی افزود: برای حوادث جاده‌ای اطلاع‌رسانی خوبی می‌شود و درصد تلفات جاده‌ای رو به کاهش است اما برای دریا و اطلاع‌رسانی بسیار محدود است در صورتی که دریا اشتباه اول و آخر است.
نجاریان با بیان اینکه کمتر مسافری از امکانات لازم برای استفاده از دریا مطلع است و آن را فراهم می‌کند، گفت: مسافران باید حداقل یک جلیقه نجات با خود داشته باشند و این برای سلامتی خود و خانواده‌شان است.
نجاریان تصریح کرد: که تعداد ناجیان به‌کار گرفته شده در سواحل اندک است و جوابگوی مسافران نیست.
وی گفت: باید هرچه زودتر تا قبل از اینکه دریا جان آدم‌های بیشتر را بگیرد باید به فکر بود و هزینه بکارگیری ناجیان فراهم شود.
با چند مسافر هم گفت‌وگو کردم و وقتی مطلع می‌شدند که حقوق سال گذشته ناجیان پرداخت نشده بسیار نگران شده و از مسئولان درخواست رسیدگی هرچه بیشتر به این موضوع را داشتند چون مسئولان، مسئول جان مردم هستند.
از مسافران درباره آگاهی در مورد دریا شنا و چگونه نجات دادن خود پرسیدم که هیچگونه اطلاعی نداشتند.
دریا یک موهبت الهی است و اتفاق یک بار می‌افتد و نمی‌شود گفت که تمام مسافران در طرح‌های سالم‌سازی به خاطر وجود نجات غریق، فقط شنا کنند چون طرح‌های سالم‌سازی دریا گنجایش مسافران را ندارد.
به نظر می‌رسد با یک برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت بهینه می‌توان به کمک مردم از این حوادث ناگوار در دریا جلوگیری کرد.
مسئولان با فراهم کردن امکانات مناسب برای دریا و طرح‌های شنا و استخدام ناجیان غریق و پرداختن حقوق و بیمه کردن آنها برای دلگرمی این افراد و صدا و سیما با ساخت برنامه‌های متنوع آگاهی‌دهنده به مردم و مردم با رعایت نکات ایمنی و هشدارهای ناجیان غریق که فقط به‌خاطر نجات جان مردم در سواحل حضور دارند دیگر شاهد وقایع دلخراش از مردم نباشیم و همگان بتوانند روزهای خوب و شادی در کنار ساحل داشته باشند.
انتهای پیام/2296/ح40/ض1002
