به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد، حسن رحیمپورازغدی در همایش باران از برنامه‌های جشنواره رحمت در فرهنگسرای زیارت اظهار داشت: یکی از فواید رحمت این است که انسان به خلق کمک می‌کند، مصداق جامعه‌سازی اسلامی و سبک زندگی دینی است.
وی خطاب به کسانی در حوزه زیارت حضرت رضا (ع) فعالیت می‌کنند گفت: گسترش فرهنگ زیارت، خدمت بسیار بزرگی است آن که اصل است شناخت و معرفت حضرت رضا (ع) است و عمل به آنچه که از امام معصوم می‌آموزیم، خادم بودن یا تدفین در جوار امام معصوم (ع) به افزایش معرفت و شناخت صرفا کمک نمی‌کند و بخشش گناهان با دفن شدن در جوار امام معصوم (ع) اتفاق نمی‌افتد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: آنچه که باید از اهل‌بیت (ع) باید یاد بگیریم، محبت اهل‌بیت (ع) است، و به آنچه که از امام معصوم (ع) یاد می‌گیریم عمل کنیم، محبت اهل بیت (ع) ما را نجات خواهد داد.
وی با تأکید بر اینکه رحمت به خلق ادعا نیست و باید خودش را در خدمت به خلق نشان دهد، افزود: از دیدگاه امام رضا (ع) عقلانیت دو شاخص دارد ؛ شاخصه اول رابطه انسان با خدا و شاخصه دوم رابطه انسان با مردم است و با بررسی این دو رابطه می‌توان به میزان عقلانیت افراد و جوامع پی برد.
این استاد حوزه و دانشگاه به توصیه‌ها و سفارشات امام رضا (ع) در زندگی اجتماعی اشاره کرد و افزود: امام رضا (ع) تأکید می‌کنند انسان قبل از انجام هر کاری و یا بیان هر سخنی، خودش را در جایگاه طرف مقابل بگذارد و به عبارتی کاری را انجام دهد که دوست دارد دیگران با او انجام دهند.
رحیمپورازغدی با بیان اینکه حضرت علی (ع) تأکید داشتند انسان رابطۀ دوستی و دشمنی خود را بر اساس اعتقادات و نه بر اساس منافع تنظیم کند، افزود: این رابطه سبب ایجاد محبّت، وحدت واقعی و همبستگی اجتماعی در جامعه می‌شود و ما این همبستگی و گذشت را در دوران صدر اسلام و یا انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس شاهد بودیم؛ آنجا که افراد با از خودگذشتگی ساعت‌ها زیر بمباران شیمیایی دشمن فعالیت می‌کردند و حتی ماسک‌های خود را به سایر رزمندگان و مردم می‌دادند.
وی تأکید کرد: طبق روایات و سیرۀ زندگی پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) این محبت و کمک به هم نوع باید شامل تمام انسانها با هر دین و آیین و اعتقادی شود و بین آنها تبعیضی قائل نشویم.
وی افزود: البته نوع دیگری از محبّت به معنای دلدادگی و همراهی فکری و عملی با افراد وجود دارد که در این نوع محبّت باید به نوع اعتقادات و ارزش‌های فرد توجه کرد به گونه‌ای که پیامبر(ص) در این مورد می‌فرمایند: «مبادا دشمنان خدا را دوست داشته باشید و یا عشقتان را نصیب کسانی کنید که ولایت خدا را قبول ندارند؛ هرکس گروهی را دوست داشته باشد در قیامت با آنها محشور می‌شود.»
استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: غربی‌ها و غرب‌گراها که از موضع غیر اسلامی به مسئله محبّت و هم بستگی اجتماعی نگاه می‌کنند به بن بست رسیده‌اند؛ آنها از یک طرف مردم را به سکولاریسم، اصالت ماده، فرد محوری، منافع خود و ... دعوت می‌کنند و از طرف دیگر محبّت را مطرح می‌کنند؛ محبّتی که در ارزش‌هایی چون فداکاری، ایثار، گذشت، انفاق، کمک به دیگران و ... بروز و ظهور می‌یابد و طبیعی است که این دو مقوله هیچ همخوانی با هم ندارند و به لحاظ نظری محبّت معنایی ندارد.
رحیمپورازغدی با بیان اینکه اسلام تناقض بین خود و دیگری را از بین برده است، گفت: از نظر اسلام لازم نیست شما بین خود و دیگران یکی را انتخاب کنید؛ انسان باید حقوق شرعی خود مانند امنیت، مسکن، خورد و خوراک، لذت‌های حلال و ... را در حد لازم و طبیعی رعایت کند و این اسمش خودخواهی نیست.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: برخی "خود اصلی" انسان یعنی روح او را با "خود فرعی" یعنی جسم انسان اشتباه می‌گیرند و در نتیجه رسیدگی به جسم انسان را هدف قرار می‌دهند و برخی دیگر مانند مرتاض‌ها با آسیب رساندن به جسم خود در صدد دور کردن گناه و لذت‌های دنیایی از خود بر می‌آیند در حالیکه گناه از درون انسان نشأت می‌گیرد.
وی ادامه داد: با این وجود محبّتی که در غرب مطرح می‌شود به معنای محبّت واقعی نیست؛ آنها در این رابطه بررسی می‌کنند که از این محبّت چه سود و منفعتی نصیبشان می‌شود در واقع در محبّت به خودشان فکر می‌کنند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: در این رابطه هنگامی که طرف مقابل دیگر سود و منفعتی برای انسان ندارد این محبّت بدون توجه به وظیفه و حقوق انسانی به پایان می‌رسد؛ همچنین ممکن است شخص دیگری که سود و منفعت بیشتری می‌رساند جایگزین شخص قبلی در این رابطه به اصطلاح محبت‌آمیز شود.
رحیمپورازغدی بیان کرد: متفکران و نظریه‌پردازان قوی اما مادی‌گرای غربی سال‌ها است که چگونگی ایجاد محبّت، همبستگی اجتماعی و کاهش جرایم و ناهنجاری‌ها را بررسی می‌کنند اما به نتیجه‌ای نرسیده‌اند و در این زمینه با طرح نظریات متنوع و متناقض، نتیجه را به موضوعاتی رجوع می‌دهند که غیر قابل تحقق هستند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تأکید کرد: البته هدف آنها از ایجاد همبستگی و محبّت در جامعه اصلاح انسانها نیست بلکه به دنبال راهی هستند تا جامعۀ مادی در برابر قانون تمکین کرده و اختلالات و بی‌نظمی‌ها کاهش پیدا کند.
وی با تأکید بر اینکه اصلاح از درون انسان ایجاد می‌شود نه از بیرون و با جبر، نظارت، فشار و قانون، گفت: آنها سعی کردند در کنار طرح مسائل گوناگون، سنبل‌سازی اجتماعی را نیز به عنوان راهی برای ایجاد محبّت و همبستگی مطرح کنند اما این راه نیز تأثیری نداشت زیرا سنبل‌های اجتماعی، ریشه‌ای عمیق ندارند.
انتهای پیام/70002/ق/ض1002
