به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، در سال‌های اخیر به دلیل مشکلات فراوانی که در رشته ورزشی فوتبال در مازندران داشتیم خیلی از سرمایه‌های شهر و استان‌مان را از دست داده‌ایم.
عده‌ای از این جوانان فوتبال‌دوست یا نابود شدند و یا به دلیل نداشتن امکانات خوب ورزشی قید این ورزش پرطرفدار را زدند.
نمونه‌های این امر در شهرهای مختلف مازندران زیاد وجود دارد و از هر شخصی سئوال کنید نمونه‌های بارز آن را به شما معرفی خواهد کرد که به دلیل مشکلات فراوان قید ورزش فوتبال را زده است.
جوانان مازندرانی از درس و زندگی گرمای زندگی در کنار خانواده خود می‌زنند تا به عشق ورزشی خود بپردازند.
جوانان زیادی هستند که به دلیل عدم موفقیت ورزش فوتبال در استان مازندران به تیم‌های پایتخت کوچ کرده و با شرایط بسیار وحشتناک خوابگاه های آنجا می‌سازند تا شاید پیشرفتی کنند.
تا چه زمانی باید چوب ندانم‌کاری‌های خیلی از فوتبالی‌های استان‌مان را بخوریم و چرا نباید فکری به حال ناخوش فوتبال این استان شود، فوتبالی که سال‌های نه چندان دور حرف‌های زیادی را برای گفتن داشت ولی حالا در وضعیت وخیمی به سر می‌برد و حتی از پس یک تیم در لیگ دسته یک هم برنمی‌آید.
در این راستا به سراغ یکی از جوانانی رفتیم که از شهر ساری به تهران سفر کرده تا در آنجا فوتبالش را ادامه دهد در حالی که این جوان قید خانواده و درس و زندگی‌اش را زد.
فارس: خودتان را برای مخاطبان خبرگزاری فارس معرفی می‌کنید؟
کامبیز برزگر هستم متولد اول فروردین سال در شهرستان ساری.
فارس: چه عاملی باعث شد از انجام فوتبال در ساری به فکر تهران بیافتید؟
در همان ابتدای کار فوتبالی‌ام در تیم ساری جوان بودم ولی چون خبر داشتم که در ساری پیشرفتی وجود ندارد به همین دلیل بلافاصله به تهران رفتم.
فارس: در تهران در چه تیم‌هایی بازی کردید و آیا پیشرفتی حاصل شد؟بله 100 درصد، انجا امکاناتش 100 برابر بیشتر از شهر ما است، در تهران هر تیم محلی بهترین زمین تمرین دارد ولی در ساری روزهای بارانی مجبوریم تمرین را لغو کنیم، تازه این یکی از مشکلات فوتبال در مازندران است. در تهران در تیم‌های استیل آذین و راه آهن نوین زیر نظر سعید و امیر جهانگیری، مهران تنهایی و هادی خسروی بودم.
فارس: چه عاملی باعث شد مازندران را رها کرده به تهران بروید؟
قبل از من دوستان و آشنایان زیادی در فوتبال مازندران بودند و همه آنها هم در فوتبال مازندران نابود شدند و عده‌ای معتاد شده و عده‌ای هم دور فوتبال را کاملا خط کشیدند تا جایی که حتی دوست نداشتند از تلویزیون فوتبال را نگاه کنند، دوست نداشتم همانند آنها بشوم و به خاطر همین با مشورت عده‌ای از بزرگان به تهران رفتم و خوشبختانه اونجا پیشرفت زیادی داشتم.
فارس: در تهران درس را هم ادامه می‌دهید؟
نه نمی‌توانم در تهران درس بخوانم، بیشتر هم درس‌هایم را غیرحضوری امتحان می‌دادم و زیاد در زمینه درسی موفق نبودم، خیلی راحت که می‌گویم کلی از درسم عقب افتادم و می‌توان گفت این هم از عواقب نداشتن فوتبال مناسب در مازندران است.
فارس: دوست دارید در مازندران فوتبال بازی کنید؟
خیلی دلم می‌خواهد برای استانم بازی کنم ولی واقعا شرایط اینجا خوب نیست ولی اگر شرایط مهیا بشود خیلی دوست دارم برای نساجی بازی کنم و به همراه نساجی به لیگ برتر بروم، امیدوارم امسال دیگر نساجی به لیگ برتر بیاید زیرا از بچگی عاشق نساجی بوده و هستم.
فارس: اگر صحبت پایانی دارید بگویید؟
خواهشی از مسئولان ورزشی استان مازندران دارم، این که نگذارند جوانانی امثال ما به خاطر نداشتن فوتبال خوب در استان از شهر و دیار خودشان بروند، الان زمان آن است که حرکت و کاری انجام دهند تا مازندران به جایگاه اصلی خود در فوتبال بازگردد، ما از استان‌های دیگر و تهران چیری کم نداریم، ما حداقل دو استادیوم داریم و برخی از استان‌هایی که تیم لیگ برتری دارند چنین امکاناتی ندارند ولی مسئولانی دلسوز دارند.
امیدوارم اوضاع فوتبال مازندران در آینده بهتر از گذشته شود تا جوانان با استعداد مازندرانی پرپر نشده و دل به استان‌های دیگر نبندند.
انتهای پیام/2296/س30/ض1002
