به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، سایه آلاینده‌های صنعتی بر سر اصفهان جایگزین ابرهای بارانی شد که دوای درد کشاورزی بودند، سال‌ها است که دیگر خاک اصفهان سیراب نشده است و سال‌ها است که دانه‌ها جوانه نمی‌زنند و شاخه‌ها میوه نمی‌دهند.
فرزندان این خاک به جای خوابیدن در زیر سایه‌های درختان ناژوان سقفی سیاه از فلز را سایبان روزهای آفتابی خود می‌بینند و حال بماند که این دیو نیز این روزها حال و روز خوشی ندارد، صنعتی که کشاورزی را برای صعود خود زیر پا گذاشت امروز خود در گرداب نابسامانی‌های اقتصادی دست و پا می‌زند و زمین سیاه‌پوش باران سیاهی که صنعت سال‌ها است بر سر آن می‌ریزد و چراغ تولید صنایع سنگین اصفهان را از هویتش که در کشاورزی ریشه داشت دور کرد و سال‌های متمادی است که این شاخصه بر وسعت خود می‌افزاید و پهنه بر این پیکره بی جان می‌گستراند.
وقتی کلنگ نخستین کارخانه صنعتی عظیم ایران در اصفهان به زمین خورد گویی این شهر قبول کرد که باید کم کم این دیار از آب و آبادانی که حاصل سال‌ها زحمت کشاورزان و علمای این شهر از جمله شیخ بهایی بود خداحافظی کند و جای خود را به اقتصاد مدرن بسپارد.
*طناب دار صنعت برگردن کشاورزی
تفکر جایگزینی صنعت فولاد، خودرو برای امرار معاش مسیری بود که کیلومترها دورتر از کشورهای اروپایی از جمله ایتالیا وارد ایران به ویژه اصفهان شد و این باور را به صنعت مردان و مسئولان ما القا کرد که این سرزمین می‌تواند شکوفایی اقتصاد خود را در بارور کردن صنعتی غیر از کشاورزی داشته باشد، اما غافل از آنکه صنایع آمده بودند تا طناب داری بر گردن کشاورزی در ایران بیفکنند و آن را ریشه کن کنند.
وقتی عبدالوهاب سهل آبادی، رئیس خانه صنعت و معدن استان اصفهان بر این باور است: « اصفهان صنعت، تمدن و فرهنگ خود را به زاینده رود مدیون است و اگر در این شهر رودخانه زاینده رود بمیرد دیگر اقتصاد شکوفایی نخواهد داشت.»
آب زاینده رود دیگر سهم صنایع است و کشاورزی نمی‌تواند در این سهم نقشی داشته باشد.
* 28 درصد از جمعیت اصفهان بیکار هستند
اعلام بیکاری 28 درصدی جمعیت اصفهان می‌تواند علامت سوالی را در ذهن مخاطب ایجاد کند که از این درصد چه مقدار شامل کشاورزانی می‌شود که سال‌های متمادی است به دلیل نبود آب و دلایل عدیده دیگر دست از کار کشیده و در گوشه‌ای نشسته تا شاید روزی دوباره به شغل خود مشغول شود.
پیوند ناگسستنی زاینده‌رود با کشاورزی سبقه‌ای 4 هزار ساله را یدک می‌کشد، عرصه 350 کلیومتری بستر زاینده رود از سرچشمه تا باتلاق گاوخونی خود گواه این مطلب است که سال‌های سال است معیشت مردم اصفهان با آب و خاک گره خورده است.
*کمتر از 20 درصد زمین‌های زراعی زیر کشت رفته است
«آمدن آب به معنای ایجاد درآمد برای کشاورزان پایین دست زاینده‌رود نیست.» این صحبتی است که اسفندیار امینی رئیس کانون خبرگان کشاورزی به آن اشاره کرد و در ادامه می‌گوید:«اگر این کشت به ثمر نرسد نه فقط درآمدی برای کشاورزان ندارد بلکه هزینه سربار جدیدی نیز به دیونشان اضافه خواهد کرد و همانگونه که قبلا اعلام کرده‌ایم در شرق اصفهان، کمتر از 20 درصد زمین‌های زراعی زیر کشت رفته و بقیه همچنان به حال خود رها شده است چرا که درآمدی برای زارعان ندارد.»
*رکود کشاورزی مساوی است با بیکاری جامعه میلیونی
امینی اعتقاد دارد: «کشاورزانی که در اصفهان مشغول به کار بودند جامعه میلیونی را تشکیل می‌دهند که اشتغال را به صورت مستقیم و غیرمستقیم در بخش‌های مختلف کشور رواج دادند.»
برخی بر این باور هستند که حق آبه کشاورزان با افزایش‌های بی رویه و اشتراک‌های بی مورد پایمال شده است، منابع خبر از برداشت 600 میلیون متر مکعبی آب توسط مشترکان اصفهان و یزد می‌دهد که نسبت به برداشت 50 میلیون متر مکعب آب در اوایل انقلاب رقم بالایی را شامل می‌شود. این برداشت بی رویه آب در مقایسه با جامعه صنعتی قابل مقایسه نیست.
به گفته محققان و کشاورزان بخش شرق اصفهان، این منطقه سال‌های سال بود گوی سبقت را در بخش کشاورزی از دست دیگر رقبای استانی و کشوری ربوده و بخش عمده صدور محصولات کشاورزی را در داخل و خارج از مرزهای ایران به خود اختصاص می‌داد و با خشک شدن بستر زاینده رود این پروسه نیز به کار خود پایان داد و کشاورزانی که روزی وقت استراحت در زمین کشاورزی را نداشتند را مدت هفت سال است همراه با ادوات کشاورزی در گوشه‌ای از خانه زمین‌گیر کرده است.
پاک شدن طومار شیخ بهایی از ذهن‌ها و سرازیر شدن مقطعی آب در بستر زاینده رود، سوگنامه‌ای است از مرگ زاینده رود که با عدم رعایت مدیریت صحیح آب، مرگ زمین را در گوشه‌ای از این سرزمین حاصل‌خیز رقم زدند.
انتهای پیام/63015/ع40/ژ1001
