به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر، بزرگداشت حضرت امام (ره)، بزرگداشت همه ارزش‌هایی است که ملت ایران در سایه توجه به آنها، شخصیت و هویت اصیل دینی و اسلامی خود را بازیافت.
امام (ره)، آیینه فضایل ملت ایران است، ملت بزرگ و تاریخ‌ساز ایران اسلامی، مفتخر به پیروی از رهبری است که هویت حقیقی یک انسان دین‌مدار را در عصر جدید زنده کرد و شخصیت آنها را از میان هویت‌های کذایی و دروغین نجات داد و اعتلا بخشید.
به راستی، رمز برجستگی امام (ره) چه بود؟ چه عواملی او را در بین سایر علما و مصلحین روزگار خود ممتاز کرد و او را برجسته و تاریخ‌ساز کرد؟
در یک کلام، رمز برجستگی امام (ره) در این بود که به تمام و کمال، راه پیروی از حق را در پیش گرفت و در تمام لحظات زندگی خود، بهترین‌ها را برگزید و در حقیقت، هــنرمندانه زیست.
شجاعت بی‌نظیر امام (ره)
او هیچگاه از غیر خدا نمی‌ترسید و در تمام ملاحظات و مناسبات زندگی خود در تمامی ابعاد، فقط خدا را مدنظر داشت و در شاکله وجودی خود، کمترین جایی را برای غیرخدا در نظر نگرفت، بنابراین هنگامی که در میانه راه انتقالش از قم به تهران توسط مأموران شاه، متوجه نیت سوء آنها مبنی بر شهادتش در دریاچه قم می‌شود، ذره‌ای دچار ترس و اضطراب نمی‌شود همچنانی‌که بعدها درباره احساسش در آن لحظات فرمود: «والله، نترسیدم.»
در جریان سفر شاه به قم، هرگز در برابر شاه تعظیم نکرد و کوچک‌ترین احترامی به حسب اینکه شاه مملکت است، برای او قائل نشد، در سخت‌ترین شرایط مبارزه، محکم‌ترین مواضع را در برابر استکبار جهانی اتخاذ می‌کرد و شدائدی که برای خود و یارانش پیش می‌آمد، ذره‌ای تزلزل را در او ایجاد نمی‌کرد و نه تنها از مواضعش در برابر دشمنان خدا و دین خدا کوتاه نمی‌آمد، بلکه در راه خود، استوارتر می‌شد، چون این سختی‌ها و شدائد را در راه خدا، حلاوت و شیرینی می‌دانست و با همه وجودش معتقد بود که: لا مُؤَثِّرَ فِی‌الْوُجوُدِ اِلاَّاللهُ.
بی‌تردید، از این حیث نمی‌‌توان نظیری برای امام (ره) در بین علمای بزرگ عصر خود پیدا کرد.
هوش سرشار امام (ره)
امام بزرگوار ما، از بهره هوشی فوق‌العاده‌ای برخوردار بود، تسلط ایشان بر بسیاری از علوم واقعاً کم‌نظیر بود، کتاب شرح دعای سحر را آن هم به زبان عربی، در سن 27 سالگی نوشت؛ کتابی که امروز در سطح دکترای ادیان تدریس می‌شود، مجموعه وزین و ارزشمند تحریرالوسیله را در عرض مدت 6 ماه آن‌هم در ترکیه و شرایط سخت تبعید به رشته تحریر درآورد.
این کتاب هم‌اکنون از کتب مرجع فقهی در حوزه‌های دینی تشیع است. کتاب بسیار مهم «اسفار اربعه و شواهد الرّبوبیه» نوشته ملاصدرا شیرازی که مشتمل بر حکمت متعالیه و مباحث غامض فلسفی است را تنها عرض مدت دو سال فرا گرفت و به بزرگ‌ترین استاد آن تبدیل شد؛ در حالی که برای بسیاری، مدت زمانی نزدیک به یک دهه طول می‌کشد تا بتوان با تسلط کامل، مفاهیم این کتاب را فهم کرد.
اینها اندکی بود از گستره وسیع معلومات حضرت امام (ره) که در سایه هوش سرشار خدادادی و همت والای خود، به آن دست یافته بود.
عبودیت و بندگی امام (ره)
پیشوای عزیز ما، روز چون شیر در برابر دشمنان خدا می‌جوشید و می‌خروشید، اما شب، جبهه عبودیت را خاضعانه در برابر یگانه معبودش بر خاک می‌نهاد و با همه وجود اشک می‌ریخت و سکوت شب را از یاد خدا و راز و نیاز عاشقانه با او پر می‌کرد و برای مبارزه‌اش در روز، توشه برمی‌گرفت. او نشانی توشه گرفتن را اشتباهی نرفته بود. می‌دانست که هیچ سرمایه‌ای بهتر از یاد خدا و تقوی برای خدا نیست لذا در طریق بندگی، به مقامات عالیه رسیده و همین بود رمز بالندگی‌اش در عرصه‌های دیگر زندگی.
هرگز نماز شبش را حتی در سخت‌ترین شرایط ترک نکرد، در شب بازگشت از کویت، با وجود خستگی راه و کهولت سن، مانند همیشه برای نماز شب برخاست و در برابر خدای خود، عاشقانه به نماز ایستاد. در شرایط سخت دوران بیماری در واپسین ایام حیات، که دیگر توان ایستادن به روی پای خود را نداشت، باز به رسم تمام عمر پربرکتش، نماز شب را به جای آورد.
در یکی از آخرین روزهای اقامتش در پاریس که دنیا منتظر بازگشت تاریخ‌سازش به ایران اسلامی بود، هنگام مصاحبه زنده با خبرنگاران رسانه‌های گروهی از سراسر جهان، مصاحبه را به خاطر فرارسیدن نماز اول وقت، رها کرد و پس از اقامه نماز، دوباره سر مصاحبه حاضر شد و حاضر نشد که به خاطر مصاحبه زنده رادیویی و تلویزیونی آن‌هم در شرایط بسیار حساس آن‌روزها، نماز اول وقتش را به تأخیر بیندازد و این، درس بزرگی برای ماست که می‌خواهیم ادامه دهنده راه او باشیم.
آشنایی کامل با ملت ایران
امام (ره)، با خصوصیات و خواسته‌های تاریخی ملت ایران، آشنایی کامل داشت. او تقریباً تمام کتب مربوط به ملت ایران را مطالعه کرده بود، بنابراین با آشنایی کامل نسبت به ویژگی‌های این ملت، به عرصه مبارزه گام نهاده بود.
تواضع و سادگی امام (ره)
او با اینکه دارای مدارج عالیه و کم‌نظیر علمی، دینی و سیاسی بود، اما در اعلی درجه از تواضع و سادگی برخوردار بود. دوست نداشت که به او رهبر بگویند و می‌گفت که اگر به او خدمتگزار بگویند بهتر است از اینکه به او رهبر بگویند.
با اینکه از لحاظ علمی، بسیار عالی رتبه بود و توان کم‌نظیر در گفتن و نوشتن به سبک پیچیده و فنی داشت، اما با مردم بسیار ساده و با زبان خود آنها و در عین حال، بسیار پخته، حسابگرانه و وزین تکلم می‌کرد.
فهم سخنان او برای همه اقشار جامعه از باسواد تا بی‌سواد امکان‌پذیر بود، چراکه زبان مردم را به خوبی می‌دانست و علم و دانش را برای خدمت به خلق‌الله و نه برای بیان فضل و فخرفروشی فرا گرفته بود.
در عرصه سیاسی نیز سهل و ممتنع صحبت می‌کرد کلامش به ظاهر ساده اما واقعاً بی‌نظیر و تحول‌آفرین بود. به زبان ساده، عمیق‌ترین و راهبردی‌ترین مباحث را بیان می‌کرد و کلامش آنقدر نافذ بود که در جان و دل، ماندگار می‌شد.
او، برجسته‌ترین شأن خود را در این می‌دانست که خدمتگزار اسلام و مردم باشد. او، به همگان آموخت که راه به حق‌پیوستن، خدمت صادقانه به خلق است.
بزرگ‌ترین نماد خدمت به خلق هم رهانیدن آنها از ولایت غیر خداست که او، ملت ایران را به آن نائل کرد و موجی از آزادگی و گرایش به آموزه‌های الهی را در جهان به راه انداخت که امروز پس از گذشت بیش از سه دهه از حماسه نابودی طاغوت، پایه نظام‌های استبدادی و طاغوتی را در منطقه و جهان، به لرزه درآورده است.
امام خمینی (ره)، زنده است چون روحیه اسلام خواهی، روحیه بازگشت به هویت حقیقی، روحیه استکبارستیزی و روحیه احیای ارزش‌های دینی زنده است.
--------------------------------
یادداشت: سیداکبر حسینی
--------------------------------
انتهای پیام/66006/ذ40/ث3001
